Ook bij dit reisverslag zijn enkele
woorden onderstreept. Deze zijn gelinkt naar een gerelateerde pagina. 
|
Dag 1 We vliegen vandaag naar Costa Rica! Het is inmiddels de derde keer, dus we weten wel ongeveer wat me kunnen verwachten. We gaan weer naar Simone en Vladi's Jumanji Bungalows. (Dit verslag is oud. Inmiddels bestaat Jumanji Bungalows niet meer.) Het is jammer dat we bij het boeken hebben gekeken naar de prijzen en niet naar de datum. De finale van het WK voetbal is vandaag en wij vliegen terwijl Nederland probeert Spanje te verslaan.
We zien de tweede helft op het vliegveld van Frankfurt, we balen van het slechte spel, het verlies en onze oranje shirts en we gaan verder naar de gate. Onze vlucht is niet rechtstreeks. We maken een tussenlanding in Santa Domingo, Dominicaanse Republiek en we vlak voor de landing in San José hebben we toch nog turbulentie. Daar kan mijn maag niet tegen. Ik baal als een stekker maar we landen prima. Vanwege eventuele vertraging en het wachten bij de marechaussee en de koffers, hebben we de binnenlandse vlucht om 11:30 geboekt. Het is ongeveer half acht als we buiten staan en we hebben geen zin om te wachten op de speciale shuttlebus van $ 5. We nemen een gewone 'rode' taxi naar het volgende vliegveldje. Die rit kost ons $ 35 maar we zijn om vijf voor 8 op het vliegveld. Direct maar naar de bagage-incheck. De dame achter de balie meldt ons dat er nog twee plaatsen vrij zijn in op de volgende vlucht van half negen. Of we die willen? Ja natuurlijk! Even bellen met Vladi, dat hij onze taxi eerder regelt. Om half negen zitten we in de rechtstreekse vlucht naar Drake Bay en het is prachtig rustig weer. Na de landing mag ik op de foto met de piloot. De taxi-chauffeur Franklin ken ik nog van de vorige keer! Hij mij niet. Het weerzien met Simone en Vladi is heerlijk en we pakken in de bungalow meteen onze koffers uit met de spullen die we voor hen hebben meegenomen. Er zit electronica bij, Nederlandse lekkernijen en kleding. Daarna lopen we via de (voor ons) nieuwe stenen trappen naar boven. Hun nieuwe restaurant is prachtig. De vorige keer stond er nog een houten gebouw bij het zwembad, nu is er een betonnen restaurant een stuk de heuvel op gebouwd. Het uitzicht daar is waanzinnig. We hebben wel foto's gezien van het opbouwen, maar je krijgt geen goede indruk van de plaats en het geheel. Dit gaat mijn verwachtingen te boven. Hoe hebben ze al die materialen op zo'n afgelegen plek gekregen? Dat is bovenal een logistiek avontuur geweest! We krijgen een fantastische pastasalade als ontbijt/lunch en kletsen, kletsen, kletsen. Sinds enkele weken hebben Simone en Vladi hier ook internet. Het was nogal lastig om te regelen, maar het is gelukt. Timo en ik hebben nu een router meegebracht en Timo probeert meteen of het werkt. Dit zou de hele vakantie lastig blijven, maar uiteindelijk is het hem gelukt. Ik ga eens een beetje rondlopen en (koud) douchen in onze bungalow beneden. Timo neemt meteen een duik in het zwembad. Het is hier donker rond zes uur 's avonds en na een heerlijke spaghetti gaan we slapen om 20:30. Dag 2 We zijn vroeg wakker maar willen niet opstaan. En dat hoeft ook niet want het is vakantie! Om een uur of negen wandelen we naar het restaurant boven. De stroom is uitgevallen in het hele dorp, vandaar dat de ventilator het niet meer deed vannacht. Tijdens ons ontbijt begint het te regenen, dus we gaan pas om 11 uur op pad richting de watervallen. Het restaurant ligt aan een zandweg die twee kanten op gaat. Naar beneden (richting het dorp) en naar boven (richting het oerwoud). Wij lopen naar boven, de heuvels in. Op een bepaald moment zegt Timo dat hij de watervallen hoort. Dat blijkt helaas niet het geval: het is de regen die naar ons toe komt en Timo heeft zijn iPhone nog bij zich! We wikkelen hem in een afritsbare broekspijp en daarna in bananenbladeren. Teruglopend blijft hij wonderwel droog. Maar wij niet; dus gaan we doorweekt als we zijn, lekker zwemmen in het zwembad. De betalende gasten komen pas over 3 dagen. Simone en Vladi hebben nog wat zaken te regelen in de hoofdstad, en wij mogen met ze mee! Morgen vertrekken we vroeg, dus we slapen ook weer vroeg. Dag 3 Om 6 uur gaan we op pad. De taxi brengt ons naar het strand, de boot brengt ons over zee, over de rivier naar Sierpe. Het is een prachtige vaart van iets meer dan een uur. We nemen weer een taxi naar Palmar Norte en vanuit daar een huurauto naar het noorden. Eerst ontbijten. Ik neem de locale traditie: gallo pinto, rijst met bonen en Timo roerei met brood. De grote weg is net enkele maanden geleden opgeleverd; helemaal opnieuw geasfalteerd. Dat zorgt ervoor dat we een prima rit hebben richting Quepos/Manuel Antonio. We rijden naar het Hotel Villa Teca (bestaat niet meer, nu), laten onze koffers achter en nemen onze strandspullen mee. Dan rijden we naar het strand en genieten van het uitzicht. Dit is het strand van Manuel Antonio, waar iedereen het altijd over heeft. Het is wel mooi, maar ik vind het in Drake minstens zo mooi. Dat kan komen omdat het redelijk bewolkt is, en de zee is ruig. Zo ruig dat Timo zijn zonnebril verliest. Balen!   We pakken de boel in en rijden naar een hotel waar Vladi vroeger werkte als kok: Makanda by the See. Hier is een prachtig zwembad dat uitkijkt over de oceaan. We mogen de rest van de middag hier rondhangen en zwemmen. We drinken wat, we eten een luxe hamburger en genieten van de aapjes en het uitzicht. Omdat Vladi een kennis is, hoeven we alleen het eten en drinken te betalen. Het zwemmen is gratis. We rijden nog even naar een prachtige plek met zonsondergang en als het begint te regenen gaan we terug naar Hotel Villa Teca. Lekker slapen. Dag 4 Na een heerlijk ontbijt van gallo pinto, gebakken banaan, fruit, roerei en een sapje, rijden we naar San José. In de ochtend regelen Simone en Vladi hun zaken, in de middag gaan we inkopen doen bij een soort grote Blokker. Ze kopen lampen, beddegoed en glazen. Het probleem bij de winkeltjes in Drake, is dat ze geen grote hoeveelheden hebben van alles. Door minder uniformiteit lijken sommige dingen rommelig. Dit wordt nu gauw opgelost! Timo en ik kopen laarzen in deze winkel; handig voor het lopen door de rivieren. Bij Tarcoles is een hoge brug waaronder altijd krokodillen liggen. Wij stoppen bij een restaurantje en gaan kijken. Wat een joekels! We rijden terug naar Quepos en proberen te pinnen. Op het forum van de website costarica.pagina.nl hebben we al gelezen dat sommige mensen problemen hebben met hun bankpas in Costa Rica. Wij hebben een Rabobankpas en deze werkt niet bij Banco National (er staat wel en mastercardlogo bij, maar niet meastro). De BAC doet het wel (mastercardlogo en cirruslogo). We pinnen Dollars en Colones en slapen nogmaals in Hotel Villa Teca. Timo en ik gaan even zwemmen, douchen (warm!) en eten in de bar. Soep voor mij, vlees, groente en rijst voor Timo. Inclusief een cola en een biertje slechts $ 21. Geen geld. De kamer heeft airco en is lekker koel. Het regent hier vanavond niet. Dag 5 Netjes volgens plan staan we weer om 6 uur op en om 7 uur klaar voor het ontbijt. We vertrekken met de volle auto richting Palmar. We rijden nog even wat om, zodat we het strand gedag kunnen zeggen. De zee is ruig, de wind is straf en we rijden snel door. De auto is zo vol, dat er geen marktkoopwaar (vlees, vis, groente) meer bij kan. Daarom spreken we af met de taxichauffeur van de heenweg om de boel over te zetten (want de taxi is groter dan de huurauto). Als we bij een tankstation aankomen, ben ik mijn camera kwijt. Hij is nergens in de auto te vinden en ik had hem op schoot voor we stopten bij de taxi. We rijden terug naar de lange groenstrook naast de weg waar we de taxi tegenkwamen. De berm is stijl naar beneden en begroeid met lang rietachtig gras. Vladi zoekt naar links, Timo naar rechts en ik wanhopig in het midden. Er komen nog twee jongens meehelpen, als ik ineens Timo hoor schreeuwen. HIj heeft zijn handen omhoog dus dat MOET de camera zijn! Ik ren er naar toe en hij heeft hem! Wat een geluk. Mijn camera is een Panasonic Lumix DMC-FT1. Hij is oranje en waterdicht. Ik heb er erg veel tijd aan besteed om hem uit te zoeken en ik ben erg blij! We brengen de auto terug naar de verhuurder, we stappen in de taxi, gaan inkopen doen en rijden met een vaartje terug naar de boot. Daar begint het al te regenen. Alles wordt ingeladen, het duurt even en dan varen we. We hebben onze poncho's aan, maar dat helpt eigenlijk niet. Het water komt overal. Gelukkig zijn onze spullen wel in vuilniszakken droog weggestopt. De zee is ruig en de overgang van de rivier naar de zee is een moeilijke opdracht voor de ervaren schipper. Hij maakt veel bochtjes en uiteindelijk lukt het hem om de zee op te komen. Knap! Eenmaal in de baai wordt het droog en op het strand van Drake Bay stappen we over van boot naar nog een taxi. Deze brengt ons terug en we slapen lekker in de Jumanji Bungalow. Dag 6 Vandaag doen we erg weinig. Uitslapen voor zover het gaat. Vladi is al dagen bezig met een stel werknemers om een paar grote boomstammen tot prachtige hardhouten planken te zagen. Dit geeft wat herrie, maar ook een mooi vooruitzicht: hun nieuwe appartement wordt OP het restaurant gebouwd! We lezen een boek en om 12 uur arriveerde een leuke familie met twee dochters. De jongste is idolaat van Simone, maar ze merkt al gauw dat Simone het druk heeft en dan blijft ze en beetje bij ons rondhangen. 's Middags gaan Timo en ik de tweede poging doen naar de watervallen. Het is de hele dag droog en we lopen over een beekje en twee rivieren. Maar daar stopt de weg. We keren terug en horen van Simone dat we de tweede rivier stroomopwaarts moeten volgen. Geen zin om terug te gaan. We kletsen met de gasten en eten 's avonds gezellig samen. Het regent hard. We helpen 's avonds met de afwas en gaan dan naar onze bungalow. Er zit een spin in het huisje, maar zo lang ik niet weet waar hij zit, kan ik onder onze klamboe rustig slapen. De volgende dag is hij weg... Dag 7 Wat is vakantie heerlijk! Uitslapen, boek lezen, luisteren naar de verhalen van de gasten die een tour hebben gedaan naar Corcovado, Sirena en dan weer eten en slapen. Dag 8 We hebben de tickets naar Costa Rica vorig jaar al geboekt. Het is nu juli en regentijd, niemand had gedacht dat beide bungalows regelmatig volgeboekt zouden zijn. Maar dat is toch het geval! Vannacht slapen we in het appartement van Simone en Vladi, dat onder het restaurant zit. Zij zelf slapen in het restaurant. Eén van de werknemers is vandaag ziek. Dat komt slecht uit op een dag dat beide bungalows bezet zijn. Het betekent dat ze omkomen in het werk. Wij doen ons deel, door af te wassen en te helpen in de keuken. 's Middags lopen we richting Delfin Amor (zie eerste verslag) en onderweg komen we aapjes tegen! Ze nemen het woord hangbrug heel letterlijk en geven ons mooi de tijd voor foto's. Het is erg ver naar Delfin Amor en we eindigen op een klein strandje waar niemand anders is. De zee is ruig, de rotsen zijn hoog en we kunnen niet echt in de zee zwemmen. Maar tussen de rotsen is een poeltje met zeewater dat lekker warm is. We liggen een tijdje in dat 'bad' en als het erg donker wordt, vertrekken we weer. In het dorp komen we Simone tegen op de quad en we mogen met haar mee terug rijden. Die avond is het gezellig druk met alle gasten. Dag 9 Beetje uitslapen, beetje lezen, beetje rondhangen. 's Middags voor de derde keer richting de watervallen. Een jongetje dat dichtbij woont, vindt dat we geld moeten betalen omdat we over zijn grond lopen. Wij hebben niets bij ons en we weten dat het water in Costa Rica van iedereen is. Dat mag door niemand geclaimd worden. We lopen door een zien een klein watervalletje. Dat is vast niet wat er bedoeld wordt, maar we kunnen geen andere vinden. Later zien we op internet dat we dóór hadden moeten lopen. Jammer. Gelukkig zien we wel een bijzondere blauwe vlinder. De Blue Morpho is spectaculair om te zien. Die blauwe kleur is bijna chemisch te noemen. Dag 10 Vandaag gaan we met Pedro op pad. Pedro is de buurman van Vladi en Simone. Hij woont beneden bij de rivier, op een stukje land dat geen elektriciteit heeft. Hij gebruikt de rivier voor water en hij leeft verder een primitief maar prima bestaan. Simone en Vladi spreken met hem af door vanaf het balkon van het restaurant heel hard zijn naam te roepen, waarna hij wel of niet reageert. Zijn inkomsten krijgt hij door mensen rond te leiden door de omgeving. Hij weet heel veel van de planten en dieren in het regenwoud en vraagt van te voren welk soort route je wil lopen. We willen graag de grote waterval zien en gifkikkertjes. Verder laten we het aan hem over. Onze afspraak is gisteren gemaakt: - PEDRO! - YO! - MAÑANA, TOUR, DOS PERSONAS! - ?A QUÉ HORA? - OCHO! - OKAY! Dus om half acht kregen we ons ontbijt en om acht uur stonden we klaar. We liepen heel rustig, door de rivier, kijkend om ons heen en luisterend naar Pedro. Hij spreekt heel goed Engels en weet veel van de wereld omdat hij lang in de scheepvaart heeft gewerkt. De tour is schitterend. We zien cacaobomen, een gifkikker, tucans, aracari's, de grote waterval, jezuschristlizards, een wespennest, aapjes en nog veel meer. Als we bij de grote waterval zijn, begint het te regenen. De lunch die Simone heeft gemaakt moet snel opgegeten worden, want Pedro krijgt haast. De regen gaat hard en de rivier wordt daardoor opgezwollen. Als we niet opschieten, kunnen we straks niet meer onze eigen rivier op. Dan is de stroming te sterk en de waterstand te hoog. We lopen terug en op het punt waar de ene rivier in de andere overgaat, is het inderdaad érg diep geworden! Met tassen boven ons hoofd, waden we tot onze oksels lachend de bocht. Wat een prachtavontuur. Dag 11 Als Timo en ik om half elf weer een poging willen doen om naar Delfin Amor willen lopen, begint het te regenen. We wachten tot één uur en dan lopen we maar naar het strand van Drake Bay. Voor de tocht van 2,5 uur héén en 2,5 uur terug naar Delfin Amor is het nu te laat. Als je nog even wilt rusten, is het donker voor je terug bent. Allebei een handdoek, boek en fles water. Heerlijk rustig hier, maar de golven zijn weer wild. Het is een mooie heldere middag. Als het later toch bewolkt (bijna zwart) wordt, lopen we terug naar Jumanji. Vandaag zijn de gezinnen vertrokken. De eerste heel vroeg en de andere 's middags om twee uur. Als wij terug komen zit Simone lekker ontspannen tv te kijken. Wij gaan bij haar zitten en als Vladi klaar is met zijn werk aan de tuin en het hout, bakt ze verse pizza's voor ons vieren. Er zijn geen andere gasten, dus wij krijgen weer een bungalow voor ons tweetjes. We slapen om 21:30 uur. Dag 12 We hebben onze was laten wassen. Lekker schoon en droog is het teruggebracht. Het regent af en aan. Als we weer eens drijfnat zijn, nemen we een duik in het zwembad. Op het moment dat we naar onze bungalow lopen, komt Simone ons tegemoet om een nieuwe gast te begroeten. Een alleenreizende dame met een heel fijne blik op de wereld is later onze tafelgenote bij het diner. We hebben behoorlijk wat gemeen en we hebben het heel gezellig. Omdat we hebben besloten tot het eind van de vakantie bij Simone en Vladi te blijven, boeken we een ticket voor een vlucht met Nature Air. We hadden een enkele reis naar Drake geboekt, omdat we dan geen verplichtingen hadden, maar rondreizen via de kust lijkt ons totaal niet nodig. Hier zitten we goed. Dag 13 Vandaag lopen we wél naar Delfin Amor. Om 11.30 vertrekken we met onze rugzakjes (inhoud: handdoek, boek, zonnebrandcrème, fototoestel, paraplu) richting het strand. Het pad is goed te vinden en te volgen. Het gaat langs privéstrandjes, schitterende resorts, door modderpoelen en regenwoud. Als we uiteindelijk na drie uur wandelen aankomen bij voormalig Delfin Amor is het wel even schrikken. De componenten die samen dit park vormden, zijn in verschillende stadia van verval. Geen restaurant meer, alleen een dak op palen. Sommige cabina's zijn duidelijk bewoond (we hebben niet gevraagd door wie), maar worden niet onderhouden. Als je iets leert van een korte tijd in de jungle, is het wel dat je aan alles moet blíjven werken, anders neemt de jungle het over. Hout wordt opgegeten door termieten, planten groeien uit je dak, enzovoort. Het is triest om te zien dat deze plek zo is verwaarloosd. We lopen door naar een prachtig strand met palmen. We hebben een uurtje om te relaxen en dan moeten we terug, als we voor het donker thuis willen zijn. Dat lukt ons, maar onderweg begint het wel te stortregenen. En dat houdt niet op. De hele avond is het nat. De nieuwe gasten zijn gearriveerd, wij slapen weer in het bed van onze gastheer en gastvrouw. Dat is pas gastvrij! Dag 14 Vandaag gaan we de kraamkamer van de walvissen bezoeken. Drake Bay staat bekend om het warme water en walvissen komen hier langs op hun reis naar het noorden om hun kinderen te baren. Er zijn in dit seizoen ook babydolfijntjes te vinden. Ik weet dat ik snel ziek word op een boot en normaal zou ik iedere boottocht waarbij 'stil liggen' op het water vereist is afslaan (varen gaat wel, kabbelen is funest), maar hier gaat het om babywalvisjes! Dat maak je misschien maar één keer mee in je leven. Dat wil ik zelfs niet missen. Dus ik pomp mezelf vol met reisziektemedicijnen en ik stap op de boot. Er is een boot gehuurd en inclusief schipper zijn we met zijn zevenen. Via de portofoon hebben ze een tip gehad van andere boten, dat er een babywalvis gespot is. Nog geen 5 minuten uit de kust houdt de boot halt en daar zien we een grote platte rug heel even het wateroppervlak raken. De moeder. Vervolgens zien we een klein ruggetje heel rond boven het water uit steken. De baby. Het is een echt 'kleintje' al weegt zo'n beest al gauw een ton bij de geboorte, heb ik me laten vertellen. De moeder blijft normaal zo'n half uur onder water, maar nu slechts enkele minuten, omdat de baby nog niet zo lang onder water kan blijven. Ze zwemmen rustig rond onze boot en lijken geen last te hebben van hun pottenkijkers. Ik word langzaam toch erg misselijk en na een tijdje ben ik blij dat we weer gaan varen. Zoekend naar dolfijnen wordt er gevist en er worden ook twee grote vissen gevangen! Die worden later in mootjes gehakt (haha) en op ijs meegenomen naar het strand. Na een dag op zee (en lunch op het strand) varen we terug richting het dorp. Jammer dat we geen dolfijnen gezien hebben. Maar dan zie ik er ééntje springen! We varen er op af en een klein groepje van zo'n 10 dolfijnen zwemt eventjes rond onze boot. Ze komen bijna niet meer boven water, maar omdat het zo helder is, zijn ze goed te zien. Er is zelfs een baby bij, waarvan de rugvin nog zacht is. Wat een geluk! Ik heb de hele dag niet hoeven spugen en ben blij als ik weer plat op mijn rug op het vaste land lig. Een dag om nooit te vergeten. Dag 15 Timo is vanochtend niet zo lekker dus we doen erg weinig. Boek lezen, voor je uit starend luisteren naar de vogels en apen, slapen en verder niet. Heerlijk. Vakantie. 's Middags voelt hij zich beter en ik lok hem onder valse voorwendselen (even naar het dorp lopen voor wat cola) naar het strand. We maken de laatste foto's van het uitzicht met palmbomen. Morgen is onze laatste dag en dan pakken we de spullen in en wil ik niet op het strand liggen maar bij Simone en Vladi in de buurt zijn. Wie weet wanneer we ze weer zien? Het is al schemerig als ik hoor over een slang die in een plant ligt te slapen. Ik ga direct met mijn hoofdlampje en camera de trappen af. Dadelijk is ie weg! Terwijl ik de trappen af loop, vliegt er steeds een groepje vleermuizen langs mijn hoofd. Ze gebruiken hun sonar om rakelings langs me heen te vliegen. Prachtig. De slang ligt inderdaad goed opgekruld in een bromelia en als ik weer blij boven kom met de foto, kan ik meteen een paar mooie foto's van de vleermuizen maken. Ze vliegen nu rond één van de lampen bij het restaurant, waar natuurlijk veel insecten op af komen. Nog twee nachtjes in een bungalow. Nog twee nachtjes in de jungle. Dan gaan we richting hoofdstad en richting huis. Dag 16 Eerst uitslapen. Het regent de hele dag. Om 8:30 worden we wakker. De gastheer van het hostel waar we de laatste nacht slapen (in Alajuela, bij San Jose) heeft vandaag pas gereageerd dat hij ons kan komen ophalen van het vliegveld. We zijn er blij mee, want nu hoeven we niets anders te regelen. Timo regelt de laatste computerdingen, ik haal de koffers overhoop om ze daarna weer in te pakken. De nieuwgekochte laarzen blijven achter, die zijn te zwaar en onhandig om mee te nemen. We proberen onze zintuigen helemaal open te zetten. Alle kleuren onthouden (groen) en geuren (fris, zuurstof) en alles nog een keer voelen (regen) en proeven (heerlijk eten). We praten nog wat na en om 21:00 vertrekken we naar de bungalow. Met een hoofdlampje op mijn kop, doe ik de deur van de badkamer open. Ik schrik me dood! Vlak naast de deur, rent een groot donker beest over de gele muur naar boven. Ik krijs eerst en kijk dan beter. Het is geen enge spin, maar een gekko! Leuk dat we die nog even zien. Als er gekko's in de bungalows zitten, zijn er geen dikke spinnen, waar ik blij mee ben. Jammer dat ik hem weggejaagd heb met mijn oerkreet. Met een gerust hart gaan we slapen. Dag 17 Oei, vandaag vertrekken we! Eigenlijk vind ik het wel prima. Ik ben door zoveel beestjes gebeten en ik heb zolang in het vochtige klimaat geleefd dat ik verlang naar mijn eigen droge huis. Om zeven uur ontbijten we, om 7:40 uur staat Franklin de taxichauffeur weer voor ons klaar. DAAG Simone en Vladi! Om 8:20 zijn we op het vliegveld en om 9:30 vliegen we. We hebben een tussenstop in Puerto Jimenez en die vlucht gaat uitstekend. Jammer dat het vliegtuig vóór ons wat problemen heeft op Pavas, wij moeten daarom meer dan een half uur rondcirkelen boven San Jose. Gelukkig staan Alonso en zijn neef ons gewoon op te wachten. Er is niets gebeurd met de passagiers in het vliegtuigje voor ons, dus dat is een fijn idee. We rijden naar Alonso's nieuwe Alajuela Tropical Hostel. Het is nog dichter bij het vliegveld Juan Santamaria maar wel lekker aan een rustige weg vlakbij een winkelcentrum en MacDonalds. Alonso is nog steeds een supergastheer, maar de indeling van het hostel is wel wat veranderd. Omdat het maar één gebouw is, slapen de hostelgasten (veelal backpackers) in de twee kamers binnen. Er is een douche, een woonkamer met open keuken en een tuin. In die tuin staat een tent en dat is Alonso's slaapkamer. Beetje vreemd, maar het is goedkoop, schoon en veilig. En Alonso is een praatgrage host die ons belangstellend vraagt naar onze reis. Als we onze koffers hebben gedropt, gaan we lunchen met patat en hamburgers. We kopen nog wat kleine dingen in de supermarkt en wandelen wat rond in de buurt. Als we terugkomen duiken we op de bank in onze boeken. Die middag is er een koppel uit Denver Colorado dat de andere kamer bezet. Leuke mensen waar we lang mee kletsen. Rond 19 uur vertrekken Timo en ik naar een Argentijns restaurant. We bespreken de vakantie en genieten van onze laatste avond hier, nu het vooruitzicht ons eigen huis weer is. Dag 18 Vandaag reizen we weer door tijd en ruimte! Wie zegt dat niet kan? We vliegen om 9:30 naar Santa Domingo en deze keer moeten we in het vliegtuig blijven terwijl het wordt gereinigd. We moeten zelfs blijven zítten als er wordt getankt! Niet echt handig als je honderden mensen hebt die moeten plassen... We vliegen uiteindelijk netjes naar Frankfurt en de nacht duurt erg kort. 5 uur slaap is alles wat me lukt. In Frankfurt neem ik lekker soep met brood, wat misschien raar is om 8 uur 's ochtends maar ik heb er zo'n zin in! Dan vliegen we ons laatste stukje naar Amsterdam en zijn tien minuten vóór op schema weer op Nederlandse bodem. Het was gaaf! En we zullen er weer met weemoed aan terugdenken.  |
