Parijs 2019
 
 

In 2008 heb ik Parijs bezocht met mijn ouders. Toen hebben we veel toeristische hoogtepunten gezien en je kunt het verslag daarvan hier lezen. Nu ging ik een weekendje met mijn twee vriendinnen Marijn en Tamara en omdat we slechts bij één tentoonstelling entree moesten betalen, hebben we het redelijk low-budget gehouden. In dit reisverslag vertel ik weer wat we hebben gedaan, wat ik ervan vond en wat het kostte. In Frankrijk praten ze Frans, je betaalt er gewoon met Euro's en er is geen tijdverschil. Alle onderstreepte woorden zijn een linkje naar een andere pagina.

We boekten in januari een retour met de Thalys van vrijdagochtend tot zondagmiddag voor € 167 pp. Na terugkomst heb ik geleerd dat je beter de volgende strategie kunt aanhouden. De treintickets komen precies 3 maanden voor vertrek op de markt. Als jij al weet dat je over méér dan drie maanden wilt vertrekken, moet je meteen op de allereerste dag van die drie maanden de tickets boeken. Dan zijn ze het goedkoopst. Goede tip voor een volgende keer: alleen wel jammer dat je soms gewoon niet drie maanden van te voren al weet wanneer je weg wilt / kunt.
Over de stoelen: als je een beetje pech hebt, zit je met je gezicht naar een tussenstuk te kijken, in plaats van naar buiten. De zitplaatsen zijn niet precies zo gesitueerd dat iedereen naast een raam zit. We hadden op de heenweg dus maar weinig uitzicht zoals de persoon achter de vierzits in het plaatje hieronder.



Vrijdag 12 april

De vertrektijd in Amsterdam was 9:15 uur. Maar ja, we wilden hem natuurlijk niet missen, dus in plaats van de trein uit Zwolle die om 8:53 aankwam, namen we een trein eerder die al om 8:23 aankwam. Datzelfde verhaal gold ook voor mijn trein vanuit Ommen, dat betekende dus de volgende tijdlijn:

06:23 Ommen

06:40 Zwolle

07:17 Zwolle
07:57 Almere

08:02 Almere

08:23 Amsterdam

09:15 Amsterdam

12:35 Paris Gare du Nord


Het was gezellig! Lekker kletsen met de meiden, lekker een broodje eten, een puzzeltje maken uit de krant, Tikkels eten, een stukje lezen in een boek, op de telefoon bekijken waar we waren; het was allemaal zeer ontspannen. 
Voor het openbaar vervoer in Parijs wilden we de metro en bus gebruiken. Daarvoor kun je een dagkaart kopen, maar die kost voor drie dagen bijna € 30 pp en we vonden dat we waarschijnlijk goedkoper uit konden zijn en dat was ook zo. Even wat prijsinformatie van dit moment: april 2019.
Losse kaartjes kosten € 1,90
Een carnet van 10 kaartjes kost in Parijs € 14,50
Een carnet van 10 kaartjes kost in de Thalys € 19,-
Wij hebben in het hele weekend in totaal drie carnets gekocht (en ons inderdaad eerst laten 'oplichten' in de Thalys), dus per persoon waren we € 16,- kwijt voor het reizen in Parijs zelf. Je mag binnen anderhalf uur lekker rondreizen in die metro, maar let op: als je eenmaal bent uitgecheckt, kun je het kaartje niet meer gebruiken.




Aangekomen op Gare du Nord hoorden we een waarschuwing: wegens een verdacht pakketje moest iedereen die de trein in wilde gecontroleerd worden. Of zo iets. Gelukkig konden wij juist weg van het station en we namen metro lijn 4 richting Montrouge. Na een halfuur stapten we uit bij Port d'Orleans en de metrohalte zit echt om de hoek van het hotel.
Een kamer voor drie volwassenen is trouwens niet iets wat je in elk hotel tegenkomt. We zochten heel Booking.com af en we kwamen voor een prima prijs terecht bij het hotel Virgina dat helemaal richting het zuidelijkste punt van het 14e arrondissement lag. Per persoon kostte dit hotel voor twee nachten € 90 exclusief ontbijt. Bij entree werd ons gevraagd wat de receptionist voor ons kon doen. "Nous avons reservé une chambre pour trois personnes." Praten is makkelijker dan schrijven, zeker na alleen wat school-Frans zo'n 25 jaar geleden... Hij begreep het direct, we hadden geluk dat de kamer al klaar was nu om half twee en dat we meteen naar boven konden. De kamer was meteen op de eerste verdieping, kamer 104: er was een trap en zo'n gezellig ouderwets doorzichtig draadstalen liftje.



Heerlijk de koffers weggezet, de handjes gewassen en de tanden gepoetst: om twee uur waren we klaar om Parijs in te gaan! De supermarkt FranPrix had lekkere chocoladebroodjes en die zijn wel erg Frans, dus die horen erbij. Ons plan was om dit weekend van west naar oost door Parijs te gaan en daarom namen we eerst de metro naar Passy om vanaf daar langs Trocadéro, Langs het Museum van Moderne Kunst tot aan Pont de l'Alma te lopen. We hadden op verschillende punten een prachtig uitzicht op de Eiffeltoren. Het is toch wel een prachtig monument. Tijdens onze wandeling was het opvallend hoeveel mensen er op de foto werden gezet. Dan heb ik het niet over vakantiekiekjes, maar (semi-)professionele fotografie. Een zakenman in pak op een trap, een meisje in een chique jurk, een stoere half ontblote man bij de skaters van het Musée d'Art Moderne de la Ville de Paris, een meisje dat alleen haar (treurige) hoofd op de gevoelige plaat liet zetten.. Het was echt opvallend. Tot aan Pont de L'Alma was het slechts twee kilometer, maar toch had ik toen al prikkende voetzolen...





Na een fijne pauze op een muurtje vlakbij de entree van de rondvaartboten, liepen we naar de dichtstbijzijnde metrohalte. Gelukkig: even niet lopen. Ik had lekker krentenbollen en een Dopper mee, die ik steeds kon vullen met kraanwater. Het drinkwater is in Parijs erg goed te drinken, al proefde ik (pas nadat Marijn me erop gewezen had) een lichte vleug chloor. We wilden naar Galeries Lafayette en dat zou anders drie kilometer geweest zijn. Het dak van dit warenhuis is schitterend glas-in-lood in Art Nouveau-stijl, maar ook de rest van de architectuur is prachtig. Het is zo'n fotogeniek gebouw, dat er zelfs een glazen uitzichtplank is gebouwd, waarvandaan je mooi foto's omhoog kunt maken. Op het moment dat wij er waren, waren er speciale gekleurde lampen in regenboogstijl en er was met een soort circusbeveiliging een gekleurde trampoline gemaakt in het midden. Volgens GoogleMapsSattelite moest er ook bij winkelcentrum Printemps (zelfde straat) zo'n mooi koepeldak zijn, dus na wat zoeken hebben we ook dat dak nog gezien.



Inmiddels kregen we toch wel trek en waren we echt toe aan een lange pauze. Richting de horeca kwamen we nog een kerk tegen en daar gingen we even naar binnen. De Eglise Saint Louis d'Antin. Er was ofwel net een dienst geweest, ofwel begon er juist eentje. Het was er druk! De zijbeuken waren vol mensen die kaarsjes aanstaken bij hun favoriete heilige, er liepen toeristen met fototoestellen, er waren gelovigen op hun knieën op een bidstoel in volle concentratie aan het bidden en ondertussen was er een priester die door de microfoon vertelde wat er gaande was. In het Frans, volgens mij. Tamara en ik staken een kaarsje aan en daarna gingen we door naar ons avondeten.



Bij Café du Mogador konden onze vermoeide voeten even rust krijgen. Al vóór half zes strekten we onze benen onder tafel en om tien voor zes kregen we op deze heel Hollandsche tijd een vegtarisch pastaatje, fish-and-chips en tonijn op Aziatische wijze. Het was lekker en vullend. Het overdekte terras had glazen panelen waardoor het leek op een extra ruimte. Je mocht daar roken! Dat waren we niet meer gewend. Onze maaltijden kostten gemiddeld zo'n € 16 pp, maar de wijn kost per glas wel € 5,60. Het karafje kraanwater was gratis.

Het rondwandelen was daarna erg ontspannen: beetje winkel-in-winkel-uit over de Rue de la Chaussée d'Antin. Le Drugstore Parisien was de duurste combinatie tussen een drogisterij en een Flying Tiger. Het is heel grappig dat er een HEMA zit (met Nederlandse prijzen) en bij Mark's and Spencer Food hebben we ons even ondergedompeld in Britse specialiteiten. Toen we langs de H&M liepen, werd het even (echt héél even) spannend, omdat er een demonstratie was met schreeuwende mensen. Die schreeuwden in het Frans en omdat er enkelen met een hesje waren, had het ook nog iets heftigs kunnen zijn. Dat was het niet: er was een groep mensen gekleed in blauwe overalls die rondom een erg grote berg kleding stonden op de stoep. Ze wilden graag dat de H&M iets zou doen aan klimaatverandering. Of zo iets. Hoe dan ook, we kregen allemaal een papiertje in de hand gedrukt waar op stond dat ze iets eisten. Veel van die papiertjes belandden op de grond... Ik zeg verder niks.

 

We liepen langs de prachtige Opera en de straat erna had schitterende gevels en gingen binnen bij Brentano's: een winkel met ansichtkaarten, boeken en heerlijke prullaria. Ik kocht drie ansichtkaarten van € 1,65 per stuk en dat vind ik een heel redelijke prijs. Toen we langs de rotonde naast het plein van het Louvre liepen, ging de zon net onder. Tijd om richting hotel te gaan. We stopten nog even bij de supermarkt voor wat lekkers (cola en uienringenchips, wijn en vinigarchips) en de tip van de dag is deze: als je van plan bent om wijn in de supermarkt te kopen, neem dan thuis een flesopener mee. De meeste wijn heeft namelijk een kurk in Parijse supermarkten en de keuze wordt enorm beperkt als je een schroefdop moet kiezen. Gelukkig heb je daar bij cola geen last van. Op de kamer hebben we nog even wat gekletst en de dag doorgenomen. De badkamerdeur sloot niet goed: die moest je echt met geweld dichttrekken en op slot doen, anders bleef hij niet dicht. Enige nadeel aan de kamer, denk ik. Ik deed om 23:00 uur mijn ogen dicht. Lekker geslapen.





Zaterdag 13 april

Ik was al 'vroeg' wakker en moest van mezelf tot acht uur blijven liggen om de dames niet wakker te maken. Na het douchen nam ik een krentenbol en om kwart voor negen ging ik een rondje lopen in de buurt van het hotel. Je zet tegenwoordig gewoon je locatie aan in Whatsapp, waardoor iedereen in je app-groep weet waar je bent. Er was een in onbruik geraakt treinspoor naast het hotel (La Petite Ceinture) en daar zijn markeringen bij gezet in Google: dus de moeite waard. Toen ik daarlangs liep, kwam ik erachter dat er een groepje enthousiastelingen een strook met een soort volkstuintjes had gemaakt. Het was lekker groen! Het was trouwens sowieso in Parijs al groener dan in Nederland: zelfs de kastanjes waren al vol in blad en in bloei. Heerlijk.





De bus naar halte Saint Michel was leuk, omdat hij bovengronds dezelfde route aflegde als de metro gisteren de andere kant op. Er was een oude man in de bus die tegen ons ging praten; hij rook naar natte regenpakken. We waren de enige toeristen in die bus, volgens mij. In Quartier Latin liepen we een rondje en warempel: er was weer een kerk open (Saint Séverin). Deze was heel leeg, maar wel mooi. Via Pont des Coeurs gingen we nog even naar het plein van de Notre Dame (die 2 dagen later in brand zou staan). Op het plein heb ik een foto gemaakt van Point Zéro: het punt vanwaar alle metingen gedaan worden die op verkeersborden staan. Dus als je in Lille bent en je ziet: 'Paris 221 km' dan is dat gemeten naar Point Zéro. Vervolgens haalden we lekkere broodjes bij Stratto. Een mooie tent met frisse lekkere broodjes. Het interieur is erg gezellig, maar de wc was niet schoon en het wastafeltje kwam uit het begin van de vorige eeuw.



     

Met de broodjes in de tas liepen we over de Boulevard du Palais. We zijn niet bij Sainte Chapelle naar binnen gegaan, want de rij was superlang en je moet er voor betalen; een andere keer misschien. We hebben wel even over de bloemen- en plantenmarkt gelopen en het rook er heerlijk. We liepen door langs een grote klok, langs de Seine met slotjes aan elk metalen ringetje en vervolgens over de Pont Neuf. Daar zagen we weer een paar openbare waterfonteintjes (hieronder op de foto dat grote groene sculptuur met die vrouwen) en deze route was heel mooi uitgezocht, omdat  omdat we richting de tuinen van het Louvre liepen. Tamara zei dat het daar heerlijk zitten is en dat er altijd genoeg stoelen zijn. Dat bleek ook waar. Het was er prachtig, de zon scheen, we aten onze broodjes op en ik genoot uitermate hard.




         



Voor zaterdagavond hadden we kaartjes gekocht voor een voorstelling in het 11e arrondissement. Om daar te komen moesten we richting het oosten en omdat we houden van symmetrie, namen we de metro richting het Place des Vosges. Daarom begaven we ons richting uitgang van het park. Maar neen, de uitgang was afgsloten en we moesten ver omlopen! Dit was vanwege de marathon van de volgende dag, of vanwege gele hesjes. Dat weten we niet zeker.

Vervolgens wilden we met de metro (halte Tuileries), maar helaas pindakaas - of zoals de Fransen zeggen: dommage cacahouète fromage - de halte was ook afgesloten! We gingen daarom maar even de toerist uithangen bij wat winkeltjes onder de galerij van de dure hotels aan de Rue de Rivoli. Daarna waren we even beduusd: Tamara zei dat we bij een bepaalde ingang naar binnen moesten voor de metro, maar omdat het totaal niet leek op een metrostation -meer op de ingang van een parkeergarage-  waren Marijn en ik het er eerst niet mee eens. Ze had toch gelijk. We kwamen onder de grond uit in een grote ruimte die met roltrappen aan elkaar zat en nog het meest weg had van een winkelcentrum. Je kon vanaf één punt zelfs de ondergrondse piramide van het Louvre zien. De metro bracht ons weer netjes waar we moesten zijn en dat was maar een paar haltes verder: Saint Paul.
We stapten een gezellig eetcafeetje l'Éléphant du Nil binnen. Er gingen net wat mensen weg, waardoor we fijn konden gaan zitten aan een tafeltje achterin de zaak. Een warme chocolademelk voor mij en twee cappuccino's voor de andere dames; samen voor € 11,80 euro. Ik zei dat ik € 12,50 wilde pinnen en de ober keek me vreemd aan. "Une tip c'est normale, oui?" (Ik doe ook maar wat). "Yes, but most foreign people don't do that.' Waarna een kort gesprekje (gelukkig in het Engels) volgde over ons thuisland en dat die andere ober toevallig net terug was van drie dagen Nederland. Een gezellige uitwisseling dus!

 

Bij het oversteken van de straat, stapten we de wijk 'Le Marais' in. Deze buurt is van origine Joods en je ziet er dan ook (hoe stereotype) veel goudsmeden en falafeltentjes. We hebben rondegelopen in winkeltjes zoals la Mouette Rieuse (boekwinkel), Etam (lingerie en badkleding) en Nilai (tassen, sieraden). Daarna liepen we door naar het park, waar je eigenlijk nog niet op het gras mocht zitten... Zie foto hierboven. Het Place des Vosges is een mooi vierkant park/plein dat inderdaad compleet symmetrisch is. De woningen eromheen worden blijkbaar niet verkocht maar van generatie op generatie doorgegeven. Dit hoorden we toen we langs een groep toeristen liepen waar een gids net haar verhaal afstak.

De volgende stop had ik bedacht/op internet gevonden. Een verlaten spoorweg -net als bij ons hotel- maar dan niet lager dan begane grondniveau, maar juist erboven! Het heet Coulee Verte en het is een park van bijna vijf kilometer. Er zitten van die bogen onder (zie foto hieronder) Ik wilde er gewoon even op. Ik wilde het zien. Het uitzicht, het groen... Maar neen: gesloten! Daar baalde ik stevig van. Het enige in de buurt waren nog de gekleurde huisjes van Rue Crémieux (die ik eigenlijk ook al op Curaçao gezien had), dus dat maakte het slechts matig goed. 



We wandelden verder en kwamen langs de enige jachthaven die Parijs in het centrum heeft. Hij heet Bassin d'Arsenal en we vroegen ons af waarom er niemand op de Seine vaarde: hoe je daar dan kwam. Tijdens het maken van dit verslag heb ik gezien dat je er binnen kunt varen via een sluis. Wij liepen door het park ernaast richting de metrohalte Bastille om richting de overdekte markt Marché Couvert les Enfants Rouges te gaan. We zijn er om ongeveer half vijf 's middags doorheen gelopen, maar als je met drie personen bent, moet je het ook met drie personen eens zijn over de locatie van je avondeten. Als er eentje twijfelt, ga je door. We waren natuurlijk ook nog heel vroeg, dus we besloten om eerst maar eens lekker wat te drinken met iets zoets ernaast.



Na een beetje door de Rue de Bretagne te hebben geslenterd, zijn we neergestreken op de stoeltjes van Le Pain Quotidien Bretagne. Hier dronk ik weer warme chocolademelk en de dames namen thee. Alledrie met een gebakje erbij. De chocolademelk is hier in Frankrijk trouwens wel heel anders dan in Nederland. Geen standaard kant-en-klare drankjes (die ik ook prima vind), maar warme melk met warme chocoladesaus en suiker. Nét iets anders dan thuis, maar lekker! Toen we om iets voor zessen weer vertrokken, waren onze voeten weer uitgerust. Metro richting de straat van onze voorstelling, maar later bleek dat de Rue Saint Maur best een lange straat was. Toen we om half zeven een toilet zochten, gingen we het Charbon Café binnen en toen we één stap binnen hadden gezet, wilden we daar blijven. Prachtig interieur en fijne sfeer. We hadden een supergoed gesprek, we aten heerlijk (hoofdgerecht voor ongeveer 16 euro, wijn voor 4,50 en Baileys voor € 8), we liepen de straat een stuk door en we waren ruim op tijd voor onze voorstelling.



Atelier des Lumieres is een groot pakhuis waar een soort kunstinstallatie wordt getoond. Het is niet echt hetzelfde als een film, maar het is wel bewegend beeld. Het is echt niet hetzelfde als schilderijen, maar die worden wel als basis gebruikt. Er is muziek die de beelden begeleidt. Je mag rondlopen, je mag zitten, je kunt naar alle muren kijken en ook naar de vloer. Het is een wisselende tentoonstelling waarbij je in ongeveer een ruim uur alle films die zijn gemaakt over een bepaalde kunstenaar of kunststroming kunt bekijken. Toen wij er waren was Vincent Van Gogh de hoofdkunstenaar. Maar ook zíjn inspiratiebronnen (Japanse kunstenaars) kwamen voor. De foto's die je hieronder ziet zijn totaal ongeschikt om te bevatten wat we zagen. Je kunt filmpjes op Youtube hierover bekijken of er gewoon naar toe gaan. € 14,50 pp. Vijf sterren, wat mij betreft.

Er was een 'tijdslot' waarin we naar binnen moesten: om half negen 's avonds. We bleven tot sluitingstijd om 22:00 uur. Daarna zochten we de metro en waren we na elf uur thuis. Om middernacht sloot ik mijn ogen.





Zondag 14 april

De volgende dag was ik om negen uur weer een rondje aan het lopen. Ik heb een van de stepjes getest. Er stonden gratis elektrische stepjes in heel Parijs op allerlei plaatsen. Je kon een app downloaden van één van de merken (ik had Bird gekozen) en dan met de QR-code de step ontgrendelen. Er waren allemaal regels: je moest een helm dragen, je mocht niet op de stoep, je mocht niet bergafwaarts, etc. Ik had geen helm, dus ik kon er geen meenemen. Dat zou ik de volgende keer wel willen doen, door een helm van thuis mee te nemen. Er waren zoveel stepjes, dat het niet gek is dat de Parijzenaar er gek van wordt.

Tijdens de wandeling zag ik een mooie straat die eigenlijk privéterrein is, Square de Montsouris. Ik vond dat ik niemand kwaad deed op zondagochtend, in stilte, dus ik ben er gewoon door gelopen. Prachtig. Er was een groot waterreservoir naast, waarvan de foto van de binnenkant op de Wikipediapagina nog mooier is dan de foto's die ik zelf maakte aan de buitenkant, van de lieflijke art nouveau-huisjes van glas die er als een soort bewakingsportiekjes aan de rand stonden.





We haalden 's ochtends nog even wat boodschappen bij de FranPrix, ik kocht drie chocoladebroodjes voor ons samen bij de bakker (lange rij - gaat snel!) en een footlong Subway BaconLettuceTomato van zes euro voor mezelf. Na het uitchecken namen we de metro naar Gare du Nord. We moesten nogal ver lopen om bij het bagagedepot te komen, maar de uitleg die ik op internet gevonden had, klopte precies: verdieping -1 tegenover spoor 3, vlakbij de taxi-ingang.
De wisselmachine was stuk, waardoor iedereen zelf met gepast muntgeld moest betalen. Dat was wellicht ons geluk, want er waren nog een paar kluisjes vrij! We lieten onze tassen en koffers door het röntgenapparaat gaan en betaalden € 7,50 aan muntgeld. Daarna gingen we met de metro naar de berg Montmartre om daar wat rond te dwalen.

Toen we ergens naar het toilet wilden, stond er zo'n openbaar geval vlakbij de metro-uitgang. Dat zijn prima toiletten, zo lang er geen groepje na jou komt, dat op je gaat staan wachten. Er zit namelijk een systeem in dat tussendoor de cabine afspoelt met water (ik wilde 'reinigen' typen en bedacht dat het echt niet schoon wordt, vandaar dat het 'afspoelen' is geworden) en dat duurt eventjes. Je kunt daar prima op wachten als je met zijn drietjes bent, maar zo'n groepje dat staat te dringen (ze stonden in mijn persoonlijke ruimte en dat is echt niet nodig op zo'n plein) maakt het ergerlijk. Na een stukje lopen kwamen we uit op het Place de Abbesses en daar was een rommelmarkt / antiekmarkt. De draaimolen staat er blijkbaar altijd. 




Via Rue Ravignan liepen we naar het Place Émile-Goudeau waar me nogmaals opviel hoeveel niet-graffiti in Parijs op de muren is gemaakt. Het zijn tekeningen op papier die vervolgens op muren geplakt zijn. Geen verf (want dat is vernieling, omdat je het niet gemakkelijk kunt verwijderen) maar plakplaatjes. Sommige zijn een beetje vreemd, sommige zijn heel mooi.



   

 

We zijn niet helemaal tot de Sacre Coeur gelopen, want het was er héél erg druk. We namen daarom de alternatieve trappen (ten westen van de brede toeristentrappen die direct naar de kerk leiden) en gingen terug naar het Gare Du Nord. We waren wat vroeg, dus liepen we een rondje door de wijk en kochten we nog even wat lekkers voor in de trein bij een supermarkt. Daarna moesten we onze tassen nog weer uit het kluisje halen en toen zagen we hoe lang die trein was. We moesten zijn bij rijtuig 17, maar nummer één stond vooraan. Dat was echt een héél eind lopen! 'Zorg ervoor dat u ongeveer 30 minuten voor vertrek van de trein op het station aanwezig bent.' Dat is geen loze tip. Om 15:20 vertrokken we. Deze keer zaten we met zijn drieën aan een tafeltje voor vier en hadden we prachtig uitzicht. In Brussel kwam er nog een reiziger bij.

Als je met zijn drieën bent, is het lastig om gezamenlijke uitgaven steeds bij te houden: wie betaalt wat? Daarom heb ik de boodschappen, drankjes en diners voorgeschoten en in de trein heb ik even de bonnetjes opgeteld en de zaken gesplitst. Zo kon ik makkelijk een betaalverzoekje aan Tamara en Marijn sturen en voilá, de financiële administratie was weer op orde.

Door werkzaamheden bij Antwerpen reden we door naar Rotterdam en omdat de trein te vroeg was, konden we uitstappen en één perron verder de trein pakken naar Groningen. Dat scheelde bij elkaar een uur! Om kwart voor acht kwamen we aan in Zwolle en daar scheidden onze wegen. Marijn ging met de bus naar huis, Tamara werd opgehaald en ik nam de trein naar Ommen. Het was een tof weekend. Bedankt, dames. ♥





Heb je vragen of vond je het verslag leuk om te lezen? Laat dan alsjeblieft een berichtje achter in mijn gastenboek, waarin je aangeeft dat je het verhaal van PARIJS 2019 hebt gelezen.