In 2019 ging ik met mijn twee vriendinnen Tamara en Marijn een weekendje naar Parijs. Dat was een groot succes en we wilden nog wel eens op stap met zijn drietjes. Na wat wikken en wegen (vervoer, tijd, afstand) werd het Hamburg en weg gingen met de trein. In dit verslag lees je wat we hebben gedaan, wat ik ervan vond en hoeveel het kostte.



NS Internationaal maakt treintickets een half jaar van tevoren beschikbaar. We boekten drie kaartjes op 15 oktober 2021 voor 8 april 2022 op het traject Zwolle-Hamburg met overstappen in Almelo en Osnabrück. Die rit duurt ongeveer 4½ uur en in sommige treinen heb je dan een vaste zitplaats, in andere treinen (die blijkbaar minder druk zijn) niet. Het retourtje kostte ons € 93pp.

Vrijdag 8 april
De treinreis verliep zonder problemen. Het was zó gezellig om met zijn drietjes al kletsend de wereld aan je voorbij te zien schieten. Soms reden we wel 200km per uur! Vanuit Zwolle zagen we eerst het landschap veranderen in heuvels en later werd het weer vlak. Omdat we in de trein alvast broodjes aten, hoefden we in Hamburg niet direct te lunchen. We waren misschien wel op vakantie, maar we blijven Hollanders. In het Nederlandse deel van de reis konden we zonder mondkapjes reizen, maar vanaf de grens moesten we FFP2-maskers op. Alleen als je 'actief at of dronk' mochten ze af, verder waren ze verplicht in de hele trein, op het station, in de bus en in winkels. Ook in de horeca waren ze tijdens het verplaatsen verplicht, maar zittend mochten ze dan weer af. 

Eind 2019 was de coronapandemie nog best een reisbelemmering, dus we zochten een hotel dat annuleerbaar was. Bovendien moest het een kamer voor drie personen hebben en die vonden we in Apartement-Hotel Hamburg Mitte op Booking.com. We sliepen er van vrijdag 8 april tot zondag 10 april, dus twee nachten, en dat kostte per persoon € 65,-

Het hotel was niet vlakbij het centrum, vandaar dat de prijs ook zo laag was, waarschijnlijk. Het lag op een soort industrieterrein en overdag was het een saai gebouw, maar 's avonds was het mooi verlicht (helaas geen foto's) en je kon recht voor het hotel op de bus stappen en dan was je in een kwartier tot twintig minuten bij het Hauptbahnhof. Hieronder links een foto van hun website, de middelste en rechter foto zijn van mijzelf.

Van tevoren had ik uitgezocht dat je voor een groepsticket voor het openbaar vervoer per dag € 12,90 betaalt en je kunt dan een heel groot oppervlak van Hamburg bekijken. Voor ons was dat € 4,30pp. Je kunt met de bus, maar ook de U-bahn (metro die deels boven de grond rijdt) en S-bahn (metro die helemaal onder de grond rijdt). We wisten niet precies hoe vaak en hoe lang we zouden rijden, maar het was fijn dat we gewoon konden instappen waar en wanneer we wilden. Vanaf het Hauptbahnhof gingen we eerst met de bus naar het hotel. Het was immers een driepersoonskamer, misschien was die de avond ervoor niet gebruikt en dus al klaar om in te checken? Helaas, dat was niet het geval. Marijn en ik gingen daarom even naar een supermarkt in de buurt (Rewe, kwartiertje lopen) om ontbijt te halen voor de volgende ochtend, terwijl Tamara in de lobby bleef. Er zat een klein keukenblokje in ons appartementje en we hadden afgesproken om niet buiten de deur of in het hotelrestaurant te ontbijten, maar op de kamer. Voor €12,80 kochten we broodjes, salami, kaas, wijn, Müllermilch (mooooooh!), wijn en thee. Toen wij terugkwamen was de kamer wel klaar en konden we ons even opfrissen en onze koffers achterlaten. Daarna gingen we meteen terug met de bus naar het centrum, want ons avontuur kon beginnen!

Vanaf het Rathaus liepen we langs de Kleine Alster naar de Alsterarkaden. Er was een doedelzakspeler die de sfeer verhoogde en ik was erg tevreden. Alles was mooi, het zou dit weekend niet zulk goed weer worden, maar de zon scheen, de wolken waren wit en de fotomomenten waren perfect. Het was wel koud, maar dat merk je niet zo goed tijdens het lopen met je jas en handschoenen aan. Alles voelde op loopafstand - heel anders dan in Parijs - en we zagen die eerste middag al ontzettend veel. Hamburg heeft veel overdekte winkelcentra en grote warenhuizen. Er zijn ook overdekte steegjes en toen we door de Alsterarkaden liepen (een Venetiaans aandoende wittebogenconstructie langs het water) wisten Marijn en ik uit de boekjes dat hier de Mellinpassage moest zijn: de oudste overdekte passage van de stad. Er zijn lieflijke winkeltjes en vooral een prachtig plafond.



Het Rathaus heeft rondleidingen, maar die vrijdagmiddag niet, omdat er nog gewoon gewerkt werd. Je kunt wel op andere dagen en tijden naar binnen. We liepen om het Rathaus heen en omdat we inmiddels wel zin hadden in iets lekkers, liepen we bij de wijnkelder naar binnen, die tegenwoordig 'Parlament Rathaus' heet. Lunch en diner hadden ze wel, maar zoetigheid zoals een gebakje stond niet op de menukaart. Daarom dronken we onze megagrote glazen met cola en cranberrysap leeg (€4,30pp) en liepen verder. Ik wilde nog even naar een mooi gebouw dat ik op Pinterest had gezien (winkel Thomas-i-Punkt), maar jammer genoeg stond dat helemaal in de steigers. Al wandelend kwamen we langs een bijna droogliggende gracht. Het duurde een momentje voor ik de link had gelegd tussen de getijden en het zichtbare slib in de gracht, terwijl we het er nét nog over hadden gehad. Het water in Hamburg staat namelijk in open verbinding met de Waddenzee/Noordzee, via de Elbe. Straks nog twee foto's waaraan je de waterstand goed kunt zien.

Onze volgende stop was een monument: de Nicolaikerk is na de bombardementen in de Tweede Wereldoorlog niet terug opgebouwd, maar de overblijfselen zijn nu een monument: een paar stukken muur, de toren (met lift) en de crypte die nu een museum is. Het waaide hárd en bovenin zo'n toren helemaal, natuurlijk. Maar het uitzicht was prachtig en indrukwekkend. Zeker in combinatie met de wetenschap wat hier bijna 80 jaar geleden allemaal gebeurd is. Ik vind het altijd mooi om een stad vanaf boven te kunnen zien en gelukkig konden we nog naar boven om vijf uur, want ze waren open tot zes uur 's middags. € 5,- pp voor een liftkaartje en daarmee kun je ook naar de crypte.

Het was een half uurtje later, rond half zes, toen we door Speicherstadt liepen, hongerig uitkijkend naar een perfect restaurant. We hebben nogal verschillende smaken; dat maakt kiezen soms moeilijk. Verder konden we nog niet overal naar binnen, want sommige restaurants waren al helemaal volgeboekt en andere gingen 'pas' om zes uur open, wat natuurlijk nog vroeg is in vergelijking met Zuid-Europa. Een prachtig lief gebouwtje met eetcafé in Speicherstadt genaamd Fleetschlösschen stond op mijn lijstje en daar kwamen we langslopen. Het was (inderdaad) volgeboekt, maar Tamara vroeg of we konden reserveren voor de volgende dag en dat kon. Marijn vond daarna een geweldig leuk café (the Boilerman Bar) dat vastzit aan een Israelisch restaurant Neni en we konden in het café gewoon avondeten bestellen van de kaart van de buren. Ik nam een Jerusalem-bord en Tamara en Marijn gingen toch voor de Hamburger uit Hamburg.

Het was een erg klein tafeltje met een vaste lamp in het midden en ons eten paste er maar net op! Het was heerlijk: hartig, smaakvol, precies genoeg en het voelde als de perfecte beloning voor een middag lopen in de kou. Had ik al gezegd dat het heel koud was? Volgens mij maar een paar graden boven nul en het waait hárd in Hamburg. Na het eten liepen we weer door Speicherstadt. Wat een prachtige fotogenieke plekken zijn hier te vinden! Uiteindelijk kwamen we uit bij de Überseebrücke die ook in allemaal boekjes staat als toeristische trekpleister. Het was onderweg heel druk, vlakbij de Elbphilharmonie, maar echt heel mooi of bijzonder vond ik het hier niet. Het begon te regenen en we namen de U-bahn naar het centraal station, vanwaar we de bus namen en op onze hotelkamer gingen ontspannen (lees: Facebook updaten, Whatsappberichten sturen, een puzzel maken in een puzzelboekje en een boek lezen).



 
Zaterdag 9 april
Het was een buiige dag en ik keek steeds op de buienradar die zei dat het regende op mijn locatie, dus mijn plannetje om 's ochtends alvast een rondje te lopen om te kijken naar het eilandje naast ons hotel ging niet door. Ik vind veel weersomstandigheden prima, maar ik heb een hekel aan regen. Niet dat het echt regende als je naar buiten keek, maar buienradar zei van wel. Daarom pakten we na het ontbijt de poncho's in de rugzakken en stonden we goed voorbereid bij de bushalte Schadesweg. Op zondag zijn de meeste winkels dicht in Duitsland, vandaar dat we op zaterdag alvast de winkelstraten onveilig gingen maken. We startten in de wijk St. Pauli, want daar was een vlooienmarkt en blijkbaar is dat een hele happening in Duitsland. De metro (U-bahn) bracht ons naar de Feldstraße, waar de rommelmarkt praktisch tegenaan is gebouwd. Hij deed mij veel denken aan het Waterlooplein in Amsterdam: het zijn allemaal stalletjes met tweedehands spullen. Ik vind het heerlijk om daartussendoor te lopen, maar ik koop bijna nooit iets. Lekker Hollands: kijken, kijken, niet kopen.



St. Pauli is de wijk die bekend staat om zijn hoerenbuurt en de Reeperbahn. Je zit daar ook vlakbij het stadion Millerntor en omdat Tamara online een leuke jaren '50-winkel had gezien (die er uiteindelijk helemaal niet was), kwamen we terecht in het midden van St. Pauli. Het regende een klein beetje en ik heb daar een hekel aan, dus we deden onze poncho's aan (groen voor mij, blauw voor Tamara en oranje voor Marijn) en we liepen daar zo een halfuurtje in rond. Lekker warm, omdat er geen wind doorheen komt. Maar je moet het zo zien: het is best een linkse buurt: er is superveel graffiti en het barst er van de stickers. Veel meer nog dan de stickercultuur in Zwolle. 's Middags was er een voetbalwedstrijd en het was er vól met voetbalsupporters die allemaal zwarte kleding aan hadden en doodskoppen overal. Lallende kerels in zwarte leren jassen en met piercings en tattoeages op elke mogelijke plek die je om half elf 's ochtends bakken bier ziet wegtanken op straat. Liepen wij daar tussendoor als een stelletje Teletubbies met onze gekleurde regenkleding! Heel grappig. Blijkbaar zijn de supporters van de voetbalclub St. Pauli bijzonder vriendelijk en juist tegen geweld, maar het is toch wel indrukwekkend als je zo'n groep tegenkomt.

Al wandelend kwamen we langs een bakker, waar we voor € 18,40 met zijn drieën heerlijk geluncht hebben. Daarna waren we al gauw weer terug bij het water (de Elbe) en ik had gezien dat je via een tunnel naar de overkant kunt, net als in Antwerpen. Helaas was de deur naar het trappenhuis op slot (Fem op internet schreef er een wervende pagina over) en voor de deur van de lift stond een rij. Wij houden niet van in de rij staan, dus we liepen door. Toen het begon te regenen, namen we weer de U-bahn en startten we met het winkelen in het centrum. Het centraal station (Hauptbahnhof) is vlakbij de winkelstraten Spitalertraße en Mönckebergstraße en kwamen meteen terecht in een fijn overdekt winkelcentrum genaamd Europa Passage. Hier keken we naar kleding, tasjes, haarbanden, nagellak en andere spullen. Op de foto linksonder zie je de galerijen van het winkelcentrum, op de foto rechts zie je een standbeeld van een naakte man die leunt op een zeeleeuw. Die laatste was onderdeel van de Mönckebergbrunnen (een fontein). Ik vind dat tof.

Al wandelend kwamen we nog in een gave vintagewinkel en toen liepen we door naar de meridiaan. Het zit zo: als je van noordpool tot zuidpool een lijn trekt over de aarde, kun je die een meridiaan noemen. De wereldtijden zijn hiervan afgeleid: de nulmeridiaan loopt door Parijs en Greenwich. Ik heb met de meiden in 2019 in Parijs het Point Zéro gevonden: het punt vanaf waar alle afstanden op verkeersborden zijn gemeten. In 2008 heb ik met mijn ouders de nulmeridiaan gevonden.

Hier in Hamburg loopt de 10-meridiaan. Dat is vast niet zo bekend, maar ik vind dat soort dingen súperleuk en het was best een wandelingetje waard (voor mij dan) om die streep in de vloer te vinden. Dan was het ook nog lastig, want op GoogleMaps staat het zo'n twintig meter naar het oosten aangegeven, terwijl het vlakbij de Kennedybrug in de vloer zit. Op deze GoogleMapspagina kun je het vertikale rechthoekje zien. 

Inmiddels was het eind van de middag en na een glaasje cola / kopje thee en een gebakje (voor drie personen 22 euro!) gingen Tamara en Marijn terug naar het hotel. Terwijl zij even relaxten op de kamer, ging ik nog verder de stad door. We hadden immers pas om zeven uur gereserveerd bij Fleetschlösschen, er was nog zoveel te zien en te doen! Ik nam de U-bahn naar het Dockland kantoorgebouw dat eruit ziet als een schip. Je kunt alle trappen op lopen (beetje zoals Nemo in Amsterdam) en dan bovenop lekker van het uitzicht genieten. Het was er schitterend, maar de wind was genadeloos. Je bent zo snel koud!

 

Omdat het qua tijd niet meer lukte om het hele rondje U3-bahn te rijden (daarover meer bij de zondag), ging ik Speicherstadt weer in. Ik heb een tijdje met Timo gebeld via Whatsapp met video en toen de batterij van mijn telefoon leeg was, heb ik verder foto's gemaakt met mijn cameraatje. Wat is het hier MOOOOOOI!

Ik vond het wel wat spannend dat ik niet meer bereikbaar was, maar ik had een portemonnee met een OV-kaart, we hadden afgesproken om zeven uur en als er echt iets zou gebeuren, was er vast wel iemand met een oplader. Normaal gezien zou ik het heel lastig hebben gevonden om een tafeltje te reserveren voor het avondeten: op vakantie wil je niet vastzitten aan een bepaalde tijd en plaats om te eten. Wie weet waar je dan bent en of het heel ingewikkeld is om op dat moment naar die locatie te komen? Toch kwam het heel goed uit en het was een superleuk volgepropt tentje met eenvoudige maaltijden. Je kon er typisch Hamburgs eten, typisch Duits of gewoon iets algemeens. Het was leuk dat we alledrie iets anders namen: Backfisch, Fish and Chips en Lachsfilet vom Grill.

Zoals ik al zei, is zit het water in Hamburg met vrije verbinding aan de zee. In Nederland zit eigenlijk overal een sluis of dijk, waardoor je alleen direct aan zee de getijden kunt zien. Hierboven twee foto's van de achterkant van het Fleetschlöschen waaraan je het verschil in de waterstand goed kunt zien: kijk maar naar de trappen.
Na het eten liepen we terug naar het station. Het hagelde nog even en we hebben nog een tussenstopje gemaakt in het Levantehaus: dit is een overdekt winkelcentrum met kantoren en een hotel, waar je ook 's avonds na sluitingstijd even kunt rondkijken. Daarna terug naar 'huis' met de bus en lekker vroeg het bed in.

Zondag 10 april
Vandaag was ik weer vroeger wakker dan de rest en na een krentenbol en een douche ging ik een rondje lopen door de omgeving. Het bleek dat het eilandje in de buurt helemaal vol staat met een combinatie van volkstuinen met tuinhuisjes en chaletjes. Het zag er nu al erg groen en gezellig uit. Na het wandelen gingen we nog even samen ontbijten en de kamer opruimen. We waren voor tien uur al klaar en het uitchecken ging best vlot. Om tien over tien stonden we buiten bij de bus.



Op www.standorthamburg.eu had ik gezien dat 'een rondje met de U3 een bezienswaardigheid op zich' is, omdat er zoveel haltes boven de grond zijn. Nou. Dat wilde ik heel erg graag zien en Marijn en Tamara wilden gelukkig met me mee, maar het viel wel tegen, kan ik je zeggen. Je moet echt overal uitstappen om ter plekke mooie dingen te zien en daar hadden we helemaal geen tijd voor en geen zin in op onze laatste ochtend met van die koffertjes. Het is geinig om een stukje te rijden, maar het is zeker niet zo dat je vanuit de metro/tram alvast in een toeristenbus zit.

Na het onzinrondje lunchten we lekker lang en gezellig bij een bakkerij naast het station die was ingericht alsof er oude treincoupés met bankjes en bagagerekken waren. Vervolgens wandelden we op ons gemakje door het centraal station (druk!) met leuke winkeltjes en een drogisterij waar we veel tijd besteedden. Plotseling waren er nog maar tien minuten voor de trein vertrok en op een drafje liepen we naar een overvol perron. Gelukkig hadden we vaste plekken, maar ongelukkig: ze waren achteruit. Ik ben daarom nog een tijdje op een lege plek gaan zitten, zodat ik vooruit kon rijden. In de trein heb ik een paar ansichtkaartjes voor mijn moeder en schoonouders geschreven en verder zaten we rustig wat te lezen en te puzzelen. We hadden ook al zoveel met elkaar gepraat. In Zwolle namen we afscheid en als het aan mij ligt, gaan we nog eens een keer met de trein Europa in!

Conclusie: Hamburg is leuk. Moet je ook eens gaan bekijken.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Heb je vragen of vond je het verslag leuk om te lezen? Laat dan alsjeblieft een berichtje achter in mijn gastenboek, waarin je aangeeft dat je het verhaal van Hamburg 2022 hebt gelezen.