Links en rechts Real Alcázar, midden sinaasappelboom Mijn plannetje: in twee weken meivakantie een tripje maken naar een mooie stad waar we nog niet geweest zijn, zoals Praag of Boedapest. En wat blijkt in de lente in Nederland: er is geen zicht op lekker weer in de meivakantie. Daarom hebben we gewacht en op 21 april voor de week erna een stedentripje naar Sevilla geboekt. Ook in dit verslag lees je weer wat we hebben gedaan, hoe het was en wat het kostte. De bedragen in de horeca zijn exclusief fooi. De onderstreepte woorden zijn een linkje naar meer informatie. 
 Links overzichtfoto Spanje met Sevilla in het zuiden, rechts een plattegrond van Sevilla met het noorden in het noorden. Sevilla is een stad in het zuiden van Spanje in de streek Andalusië. Er is veel informatie op internet te vinden over de geschiedenis van Sevilla: hoe het eerst Germaans was, daarna Moors en daarna bij het Romeinse rijk hoorde. Dat zie je terug in de gebouwen en daarom is het zo'n populaire toeristenplek. Maar bijna elke grote Europese stad is het waard om te bezoeken, dus het gaat ons deze keer vooral om het klimaat. Door de ligging (niet direct aan zee en tussen twee bergruggen in) is het er meestal vroeg in het jaar al warm. De rivier Guadalquivir is naast de stad gekanaliseerd. Op de kaartjes hierboven is het noorden ook echt het noorden. Op de stadsplattegronden is de stad altijd een kwartslag gedraaid, met de rivier in het zuiden! Dat vind ik erg raar. We hebben twee tickets geboekt bij Transavia voor € 337 pp. Bij het zoeken naar een hotel kwamen we op Booking.com een heleboel leuke, mooi aangeklede hotels tegen met typisch Andalusische tegeltjes en lekker protserige bedden. In reviews zijn mensen gelukkig eerlijk en er werd van de hotels in de binnenstad gezegd dat ze vaak gehorig zijn. Wij willen een goede nachtrust, dus we zochten op stille kamers. Gevonden: Hotel Barceló Sevilla Renacimiento voor 4 nachten € 307 pp. Natúúrlijk heb ik van te voren een boekje gekocht met plattegrondjes. Niet gebruikt, want dat ding is superonhandig. Koop dus nooit 'Sevilla in kaart' van Dominicus. De kaarten zijn niet allemaal van een even groot gebied, maar ze zijn uiteindelijk wel allemaal even groot afgedrukt, wat het onhandig maakt om afstanden in te schatten. Verder zijn ze uitklapbaar maar niet uitneembaar, dus je zit altijd met dat boekje te hannesen en je moet per wijk steeds switchen. 
 Links de overzichtfoto van de plattegronden in dit rare boekje, rechts twee kaarten uitgeklapt. Ik heb natuurlijk zelf een 'reisgidsje' in elkaar gezet met de bezienswaardigheden die ik graag wil zien en we kijken wel of het lukt. We hebben allebei een buitenlandbundel van onze mobiele providers gekocht en we kunnen dus lekker online zijn. Verder kregen we van het hotel een fijn toeristenplattegrondje waar die gebouwen zo lelijk groot op staan dat de verhouding weg is. We hebben er wel heel veel aan gehad! Donderdag 28 april Een dagvlucht heeft voordelen en nadelen: je kunt ontspannen thuis vertrekken en overdag reizen, maar je komt 's avonds aan en dan is de 'vakantiedag' al om. Daarom hebben we ervoor gezorgd dat we vijf dagen noteren, waarvan twee reisdagen en dus drie hele dagen in Sevilla. Nog vóór twaalf uur rijden we weg, de auto wordt weer geparkeerd in Landsmeer en onze zwager is zo lief om ons naar Schiphol te brengen. Ik reis voor het eerst zonder ruimbagage en als je online incheckt kun je eigenlijk zo door de tascontrole lopen. Er komt geen marechaussee aan te pas. 16:30 uur vertrek. We vliegen niet over het Franse luchtruim wegens een staking aldaar. Daarom met een bocht via de Britse kust langs de Franse en daarna midden over Spanje. De vlucht ging soepel, hij duurde net geen drie uur en ik werd niet ziek. Bij aankomst meteen doorgelopen naar de (allemaal witte, officiële) taxi's en we namen de eerste. De chauffeur sprak geen Engels en de meter bleef de hele rit op 22,2 staan, terwijl hij een schatting maakte van €36,- Bij het hotel bleek het slechts € 29,- en pakte de chauffeur zijn pinautomaatje om ons met de creditcard te laten betalen. Timo betaalde met de pinpas, maar dat lukte niet. Er kwam een bonnetje uitzetten met 'cancelado', dus niet gelukt of geannuleerd. Dan maar met cash betalen. Bedankt en tot ziens. Of niet.  Panoramafoto van de kolom A2 
 Links het bovenaanzicht van het hotel, rechts ons bed. Het hotel heeft een begane grondstructuur die drie kolommen vasthoudt. Onze kolom heette A2 en we zaten op de eerste verdieping. Het geheel had iets weg van een koepelgevangenis, met de kamers zo als buitenste ring, maar de tropische tuin beneden en de heerlijke kamer zorgden ervoor dat ik alleen bij aankomst die associatie had. We laten de koffertjes achter en lopen over de brug (Puente de la Barqueta) naar de stad. Ik ben fan van Tripadvisor. Op deze website laten reizigers hun beoordelingen achter en deze vormen samen een lijst waarbij de bestbeoordeelde plek (hotel, restaurant, bezienswaardigheid) op nummer één staat. Er is een app van en als je ergens wilt gaan eten, is dit een handig instrument om te kijken of het eten daar wel goed is. We kwamen bij het rondlopen uit op het plein Alameda de Hercules dat vol staat met terrasjes en bomen; daarom ziet het er meteen gezellig uit. We zien dat Arte y Sabor dichtbij zit en dat ze de nummer 30 zijn van bijna tweeduizend restaurants die beoordeeld zijn. Ze hebben een Engelstalige menukaart en ze serveren tapas: lekker! We kiezen 6 gerechtjes, wijn, cola, koffie, kwarktaart en betalen maar € 34! Dat is nog eens goedkoop uit eten gaan! Het is half elf als we afrekenen en voor de Spanjaarden is de avond eigenlijk pas net begonnen. Teruglopend gaan we richting de andere brug (Puento de la Alamillo) en langs de kade (Calle Rey Juan Carlos) zien we gekko's wegkruipen onder een richeltje aan de wand vol mooie graffiti. Ik houd van gekko's. Het was een feestweekend voor de Spanjaarden door de Dag van de Arbeid (♪ Holiday in Spain ♫) en dus was het druk in dit hotel. Je merkt dat geluiddichte kamers toch niet geluiddicht zijn zodra er een baby begint te huilen. Oordopjes in en lekker slapen in dit supergrote fijne bed. 
Links asperges in bacon bij Arte y Sabor, midden de brug Puente de la Barqueta, rechts een gekko Vrijdag 29 april Het ontbijt in dit hotel is fan-tas-tisch. Alles wat je kunt bedenken om 's ochtends te eten is er, plus nog veel meer! Heb je wel eens een chocoladefontein gezien bij een ontbijt? Hier staat ie! Ken je die glazen tap-flessen waar je sinaasappelsap uit haalt? Hier was het niet uit een pak, maar versgeperst! Er was een kok die voor jou een omeletje maakt, precies zoals je hem lekker vindt. Ik neem zoals altijd een boterham met tomaat en bacon en daarna een bakje yoghurt met verschillende soorten nootjes, pitjes en fruit. De tijd nemen voor je ontbijt is ook een kunst. Wij zijn meestal in een kwartier klaar. Mijn ex-collegaatje heeft ons de tip gegeven om thuis alvast online de tickets voor het koninklijk paleis Real Alcázar te kopen, inclusief de rondleiding door de kamers die nog steeds af en toe in gebruik zijn. Belangrijkste reden: je omzeilt de lange rij voor de ingang. Goede tip! Kaartjes kosten € 15 pp, je kunt met iDeal betalen en je moet de tijd aangeven waarop je naar binnen wilt. We kozen voor half een 's middags, zodat we rustig aan kunnen doen 's ochtends. In New York hebben we kennisgemaakt met de Citibikes, hier heten ze Sevici. Dit zijn openbare fietsen die verstelbaar zijn, ze hebben drie versnellingen en automatische verlichting. Je huurt ze voor voor € 13,33 per week (exclusief de borg van € 150 die per fiets geblokkeerd wordt op je rekening). Op je telefoon zet je een app aan van Sevici waarmee je live kunt zien hoeveel fietsen er op een bepaalde plek te huur zijn en hoeveel lege plekken (dus kun je ze hier inleveren of niet?). De fietsen staan overal in de stad en je kunt ze steeds gratis meenemen voor tripjes korter dan 30 minuten. Dat lijkt weinig, maar als je ziet op hoeveel plekken ze te vinden zijn en hoevaak je wilt stoppen om een bezienswaardigheid te bekijken, is het prima. Voordelen van fietsen: het is snel, je komt overal, je maakt de stad echt mee en je ziet van alles. De belangrijkste reden is nog wel: je voeten doen pijn na een hele dag lopen. Dus: ga toch fietsen, mensen! 
 Fietsenuitgifte bij de stadsmuur, fietsen bij Isla Magica Wij zijn om elf uur bij de brug en nemen daar de fiets richting het centrum. Op de brug zien we dat de rivier vol zit met roeiers! Er blijkt een roeiclub te zijn en ze maken dankbaar gebruik van het gebrek aan stroming in deze 'dode arm' van de rivier. De eerste keer is het fietsen lastig in te schatten: tot waar fiets je en vanaf waar loop je? We rijden over een glad fietspad langs de rand van de stad en zetten ze terug bij het busstation, om het centrum lopend te verkennen. Timo kijkt even op de app van de bank en ziet dat de taxichauffeur gisteren tóch het gepinde geld ook heeft ontvangen! Een beetje beduusd (zijn we opgelicht of was het een foutje?) belt hij de bank en laat zijn pasje blokkeren. Pasjes genoeg en we willen niet dat een eventuele skimmer de rekening leeghaalt. Terwijl hij buiten dit soort dingen regelt, loop ik even een winkeltje binnen om ansichtkaarten en postzegels te kopen. Tien kaarten met postzegels voor € 14,10. Het paleis en de kathedraal zitten vlakbij elkaar en we zien een superlange rij voor de ingang van de kathedraal. Oei, daar moeten we misschien ook maar online kaartjes voor zien te krijgen. Als we doorlopen zijn we eigenlijk een half uur te vroeg bij het paleis, maar we gaan toch naar de ingang voor internettickets. Hopla, tasje door het röntgenapparaat en dan staan we om twaalf uur 's middags in het paleis. Er zou een app zijn, maar die konden we niet vinden in de Play-store (Android) en Apple-store. Er zou ook gratis wifi zijn, maar dat lukte ook niet. Geen probleem; we hebben onze eigen internetbundel. Het is een prachtig gebouw, waarvan je de Real Alto (koninklijk vertrekken, foto's maken verboden) eigenlijk niet mag missen. Een audiotour in een klein groepje (zo'n acht mensen) met begeleiding geeft een mooi beeld van het interieur. De rest van het paleis bestaat eigenlijk uit lege vertrekken waarbij de architectuur zelf de bezienswaardigheid is. 
 Links: de plattegrond hierboven kan vergroot worden door erop te klikken. Midden: trap naar Real Alto. Rechts: vakantiegangers 
 Van links naar rechts: allemaal koninklijk paleis Real Alcazár Het is halfbewolkte dag, maar dit prachtige gebouw is heel licht en het is vooral mooi om te zien hoe buiten en binnen in elkaar overlopen. De tuin is ook schitterend en de tegeltjes die overal terugkomen zorgen voor een heel typisch sfeertje. Dit heb ik nog nooit ergens anders gezien. Weetje: we zaten naar de hitserie Game of Thrones te kijken, en herkenden dit paleis als het paleis in de fictieve stad Dorne! Heel leuk om te zien dat we in de 'Water gardens' hebben gelopen. Prachtig hier! Praktische info: er zijn veel toiletten en ze zijn schoon. Tijdens de lunch loopt er een kat langs en er struinen ook vrouwtjespauwen tussen de tafels. De mannetjespauwen zitten een stukje verderop lawaai te maken. We nemen twee broodjes, een cola en een water en dat kost toevallig ook € 14,10! Om drie uur 's middags hebben we genoeg gezien, we lopen naar buiten en ik ga even bij de ingang van de kathedraal vragen of je ook online tickets kunt kopen. Dat kan. Daarna wandelen we door de smalle straatjes van Sevilla. Twee ijsjes à € 3 pp. Geen idee of we in de voormalig Joodse wijk Barrio de Santa Cruz zijn. Deze wijk staat bekend om de smalle straatjes, waardoor de zon werd geweerd. Maar waar begint een wijk en eindigt hij hier? Een bezienswaardigheid is Metropol Parasol. Het is een modern kunstwerk dat heel groot is. Het plein is omringd door barretjes en restaurantjes. Ik heb gelezen dat je hierboven een wandelpad hebt, zodat je uitzicht hebt over de stad. We proberen bij de 'stelen van de paddestoelen' naar binnen te gaan, maar zien nergens een entree. Dan niet. 
 Links: Metropol Parasol vanaf boven gezien in GoogleMaps, rechts een eigengemaakte foto van beneden. Er is hier een gemoedelijk sfeertje en in een supermarktje kopen we water, cola, Tucjes en bananen voor € 4,45. We gaan ergens zitten op een bankje op een pleintje (Calle San Juan de la Palma) waar ook Sevici-fietsen staan. Ik schrijf de kaarten, Timo zit een beetje te lezen terwijl we cola drinken en Tucjes eten. Het water hebben we gekocht omdat het water hier in Sevilla smaakt naar chloor. Het is verder goed drinkbaar hoor, maar het smaakt niet lekker. Wat een geluk hebben wij met ons Nederlandse drinkwater! Zodra de wind opsteekt fietsen we naar de stadsmuur. Hier heten de straat en de wijk erachter Macarena en ik moet grinniken vanwege het liedje. De stadsmuur is best lang, er zitten torentjes in, maar ze zijn afgesloten. De kerk op de hoek is wel open (gratis) en die is best mooi. We nemen weer de fiets en merken dat het echt wel uitmaakt of je over asfalt of geplaveide straten rijdt. Mijn ruggegraat is in ieder geval weer helemaal recht getrild. We zijn om zes uur 's middags 'thuis'. Even zoeken naar de ingang van het zwembad in het hotel. Ziet er goed uit! Het lukt ons niet om online kaartjes te bestellen voor de kathedraal. De website heeft Flash nodig en onze telefoons werken daar niet mee. Timo vindt op Tripadvisor de tip om eerst naar de Iglesia del Salvador te gaan en daar een combinatieticket te kopen, zodat je ook bij de kathedraal geen lange rij hebt. Dat gaan we morgen doen. Timo gaat in bad en ik zit ernaast het dagverslagje te schrijven, waarvan ik later weer dit verhaal maak. Om een uur of acht lopen we naar de fietsenstalling bij de brug. Helaas: er staan op dit moment geen fietsen, dus dat wordt lopen! Eerst een stuk gewoon de stad in gelopen en daarna Tripadvisor aangezet. Wat een toeval dat Lonja de Feria (restaurant nr. 5 op de ranglijst!) hier vlakbij zit. We lopen er naar toe en worden meteen door iemand aangesproken die vraagt in goed Engels of we al eerder zijn geweest. Nee? Dan legt hij even uit hoe het werkt. Voor € 3,50 koop je een drankje en een bonnetje voor een hapje (tapas). Je kiest uit wat je hebben wilt bij de verschillende koks, zij maken het klaar en je geeft het bonnetje af als betaling. Nog een hapje? € 3,- per losse tapas en € 1,20 voor een los drankje, of weer € 3,50 per combinatie. Lekker smikkelen. We eten allebei een enchilada (wrap) en een soort bitterballen met ragout erin. Avondeten voor twee personen voor € 13. Voor het dessert wilden we eigenlijk naar een ijssalon, maar we kwamen uit in de kroeg. Het is een feestweekend, zoals gezegd, en dat zorgt ervoor dat de terrassen vol zitten met Spanjaarden. We nemen bij Café Central (op een hoekje van het plein Alameda de Hercules) een biertje en een Baileys, samen € 5,- . Ik schrik van mijn grote glas en de hoeveelheid sterke drank, dat is sowieso het dubbele, misschien wel driedubbele van wat je in Nederland krijgt. 
 Links: wachten op de kok, midden: enchilada met kip, groente, saus en kaas, rechts: alcohol. Zaterdag 30 april Hmmm. Wakker worden met keelpijn is niet grappig. Komt dat door de airco of door een virusje? Langs 'onze' kant van de rivier ligt een fietspad, tussen het water en de Jardin de Guadalquivir. Je moet wel even zoeken hoe je erop komt, maar dan fiets je heel lekker over glad asfalt zonder afslagen en zebrapaden. We zetten de fietsen weer bij de busterminal en lopen naar de Iglesia del Salvador. Bij de ingang is nauwelijks een rij en we kopen voor € 9 pp een combinatieticket voor deze kerk + de kathedraal. Een erg mooie kerk! Er zijn vele prachtige altaarstukken en er is en geweldig groot verzilverd processiestuk waarin heel veel details zitten. Ik verbaas me erover dat je hier nergens een kaarsje kunt branden. Je kunt er wel naar het toilet.  Panoramafoto Iglesia del Salvador We drinken een colaatje (€ 2,- pp, gratis bakje bittere olijfjes met pit) op het Plaza de San Francisco, het plein voor/achter het stadhuis. Er is daar een grote deur die twee kleine deurtjes in zich heeft. Ik steek mijn hoofd even binnen de deur en het blijkt te gaan om een kamertje met een persconferentie/vergadering. Er zitten drie heren achter een tafel op een verhoging met grote microfoons en de rest van de ruimte zit vol met mensen die naar hen luisteren. Ik ben snel weer weggegaan. Het is inmiddels best warm geworden en mijn zweetvoeten krijgen zere plekken. Het zijn nog nét geen blaren en dat wil ik graag zou houden, dus ik koop pleisters en keelpastilles bij een farmacia en daarna gaan we naar de kathedraal waar we inderdaad niet in de rij hoeven! De kathdraal is vooral groot en druk. Ik vind hem van binnen minder mooi dan de Iglesia del Salvador. Wat ik vooral heel erg jammer vind is dat de belangrijke kunstwerken allemaal nauwelijks te zien zijn omdat er van die grote spijlenhekken voor zitten! 
 Links: Hoofdaltaar van de Kathedraal van Sevilla met je fototoestel tussen het hek door, midden: met het hek ervoor, rechts: een plattegrondje. De buitenkant is prachtig, er is een binnentuin met sinaasappelbomen en het weer is stralend. We gaan ook nog de Giralda op! Dat is de toren die bij de kerk hoort en die je niet opklimt via trappen, maar via 35 hellingen. Dit is zo gedaan, zodat je ook met een paard naar boven kunt. Timo vraagt zich af waarom je met een paard naar boven zou willen of moeten. Dat kan ik echter nergens terugvinden. Misschien zodat het paard ook een leuk uitzicht heeft? 
 Links: Giralda vanuit de binnentuin, midden: klokken in de Giralda zelf, rechts: uitzicht vanuit een raampje op ongeveer de helft van de toren. Zo, de pleisters die ik had gekocht waren van een soort plastic gemaakt (blarenpleisters) en die glijden van mijn hakken af door zweet. Dus eerst nog even nieuwe pleisters gekocht (gewoon een soort hansaplast) en nu is het weer tijd om lekker een stukje te fietsen. Maar ja, dat kan natuurlijk niet als de uitgiftepaal waarin je codes moet toetsen kapot is. Daarom lopen we een stukje en strijken we neer op een terrasje in een steegje Callejon Failsanes aan de straat Calle Entre Cárceles. We drinken twee colaatjes, eten 4 tapas en betalen € 17,- Timo at kip met friet en een minihamburgertje, ik nam croquetas (een soort bitterbal met ragout) en pittige spinazie met kikkererwten. Smullen! Om kwart over vier stappen we weer op. Door naar de volgende fietsenstalling en vooruit naar het Plaza de España. Een prachtig halfrond plein met een grachtje en bruggetjes. Wat vooral opvalt is het vele keramiek! De gracht is omzoomd met een hekwerk van stenen paaltjes en ornamenten die van beschilderd keramiek zijn gemaakt en het bouwwerk zelf heeft 52 bankjes met beschilderde tegeltjes. Op dit moment is het Plaza d'España in gebruik bij de Spaanse overheid; er zetelen enkele ministeries. 
 Even wat achtergrondinformatie die ik van internet gesnoept heb: Wereldtentoonstellingen zijn grote internationale exposities die sinds 1851 in verschillende landen gehouden zijn en waar de deelnemende landen een beeld kunnen geven van hun economische, sociale, culturele en technische ontwikkeling. Vaak resteert er een gebouw of kunstwerk van een wereldtentoonstelling, zoals de Eiffeltoren in Parijs of het Atomium in Brussel. In Sevilla was een wereldtentoonstelling van 9 mei 1929 tot 21 juni 1930. De stad was al in 1910 begonnen met de voorbereidingen en bouwde het Plaza d'España als hoofdgebouw van de tentoonstelling en in een park langs de Guadalquivir diverse tentoonstellingsgebouwen.  Panoramafoto: zelf met Samsungtelefoon genomen van het Plaza Espania We hebben er meer dan een uur rondgelopen, van half vijf tot half zes en daarna gaan we even rustig zitten, laten het moois op ons inwerken en drinken een van de blikjes cola die we gisteren kochten. Tegenover dit plein ligt het het park Maria Louisa: een mooie aangelegde tuin met veel verschillende soorten bomen en planten. Ze zouden er wel even met een harkje of bladblazer door mogen, dachten wij. Als er zoveel werklozen zijn in Spanje... We komen uit bij het Plaza Américana en nemen daar weer de fiets en we gaan via een mooie hoek (toch weer 2,5 km gefietst en niet gelopen) tot bij de brug San Telmo. Onderweg nog even het Costurero de la Reina (vvv-kantoor) op de foto gezet met een bierfiets ervoor vol dames. Vervolgens lopen we langs twee toeristische trekpleisters die we niet bezoeken: de Torre del Oro (gouden toren) en het Plaza de Toros (stierenvechtarena) met het museum voor stierenvechten. Er is wel een bar aan de straat met lekkere luide muziek zodat de herrie van de voorbijrazende auto's overstemd wordt. De bar is gemaakt in een oude kiosk en heet Bombay. Het is heerlijk om hier een biertje en een Fanta Limón te drinken. 
 Links: vvv-kantoor met bierfiets, midden: gouden toren, rechts een beeld van een vrouw op een paard. We lopen door een parkje de brug over, nemen de fiets en crossen naar huis. Onderweg staat een standje met mensen die water verkopen, zo lijkt het. Ik heb enorme dorst en wil graag een flesje, maar ze blijken voor een hardloopwedstrijd die dadelijk voorbij komt. Ik vraag of ik tóch een flesje mag kopen, maar dan krijg ik er eentje! Dankjewel lieve dame. Om 19:08 stallen we de fiets en om iets voor half acht zijn we thuis. Douchen, verhaal schrijven, rondhangen, 21:00 weer richting de stad voor een dinertje. Fietsen langs de stadsmuur over de oude 'ring' van Sevilla. Op een onbewaakt ogenblik slaat Timo rechtsaf en we komen uit bij Plaza Ponce de Leon, een busstation waar ook Sevici's kunnen worden gestald. Vanaf daar maar eens zonder Tripadvisor rondlopen en we komen uit bij de Metropol Parasol waar het gisteren zo gezellig was. Nu is het avond en helemaal druk en gezellig. We nemen plaats op een terrasje en bestellen... TAPAS. Alweer. Het is een leuk terrasje bij los Alcazares, maar de ober snapt zijn eigen Engelstalige kaart niet, haha! We eten prima: een colaatje, een biertje, een bordje gefrituurde kipvleugeltjes voor twee, een miniburger en een tortillastuk (aardappeltaart) en om 22:00 rond rekenen we € 13,- af. Daar kun je het niet eens voor kópen, laat staan klaarmaken en serveren. Maar goed, we willen het land heus wel helpen met financiële steun door hier te eten. Geen probleem. Timo neemt bij een ijssalon nog een ijsje en we vragen naar een flamenco-bar. De dame geeft ons in goed Engels instructies en we vinden de bar niet. Ach, zo graag wilde ik dat ook niet zien, maar het hoort eigenlijk wel bij de Andalusische cultuur. We wandelen nog wat rond, kopen twee flessen water voor een euro en fietsen naar huis. Zondag 1 mei Het is vandaag de Dag van de Arbeid en dat is een nationale feestdag. We hebben nog nooit zoveel kinderen in een hotel gezien. Ze zijn meestal netjes en rustig, hoor. Eigenlijk hebben we de meeste bezienswaardigheden van mijn lijstje wel gezien, dus het wordt een rustig dagje. We eten ons ontbijt, pakken de rugzak in en gaan op de fiets. We gaan over de Calle Marie Curie en deze straat ademt ook al Wereldtentoonstelling. We zien zo'n bol die lijkt op een globe en allemaal fonteintjes. Als ik het later opzoek blijkt het ook zo te zijn: in 1992 is dit onderdeel geweest van de wereldtentoonstelling. Ik wil graag naar het gekanaliseerde deel van de Guadalquivir, maar dat lukt ons niet met de fiets. Hij moet immers binnen een half uur teruggebracht worden bij een fietsenstalling, maar we hebben onderweg wat foto's gemaakt van de palmbomen en het plukken van een sinaasappel en in deze wijk is het best lastig om een stalling te vinden, omdat er soms een hek voor een straat zit (dat hek zie je dan niet op de app van Sevici). 
 We fietsen door naar de wijk Triana, die erom bekend staat dat er keramiek verkocht wordt. We zetten de fietsen neer op het Plaza san Martín de Porres en staan ineens middenin een openlucht-mis. Een fanatieke pastoor met een microfoon en een geluidsbox praat honderduit. We lopen door de Calle San Jacinto, dat is een leuke straat die vol staat met terrasjes. Zoals dit had ik me zes jaar geleden de Ramblas voorgesteld. Onderweg slaan we nog even af om een kerkje binnen te lopen (nog steeds geen kaarsje gebrand) en we gaan door naar het oosten in de richting van de brug. Typisch: de brug heet op GoogleMaps Puente de Isabel II en op de toeristenplattegrond Puente de Triana. Waarschijnlijk vanwege de wijk erachter en de beroemde overdekte markt die erbij hoort. Die markt is overigens vandaag gesloten. Het héle jaar open, maar vandaag niet. We wandelen over de boulevard waar een kunst- en huisvlijtmarktje is en ik koop een setje oorbellen. Ook zijn er nog enkele keramiekwinkeltjes open, maar de tegeltjes die ik voor ogen had, zijn er niet. 
 Links: openluchtmis, midden: Calle San Jacinto, rechts: huisvlijtmarktje vanaf de brug gezien. 
 Links, midden en rechts: gesloten markt. Het is nog vroeg in de middag, dus we fietsen nog een stukje richting het park bij het Plaza España, lopen eromheen en fietsen terug naar het hotel. We sluiten de middag af met een paar uurtjes lezen bij het zwembad. De zon is heet, het water is koud. Een Magnum Double Caramel kost hier € 2,75 pp. De ligstoelen en parasols zijn gratis en de handdoeken ook. We regelen nu alvast de taxi voor morgenvroeg. Als hij om 9:00 voorrijdt, komen we met gemak op tijd op het vliegveld.  Nog één keer naar het centrum om te eten. Onderweg toch nog een plek gezien waar kaarsjes branden bij een Mariatableau, maar geen plek om zelf en kaarsje te kopen en erbij te zetten. Tripadvisor is onze vriend en dirigeert ons naar Fargo, restaurant nummer 13 op de ranglijst. De filodeegtapas ziet er niet uit als een avondmaaltijd (klein), maar het smaakt héérlijk en het vult goed. Als toetje nog een kwarktaart en sorbet en lachend rekenen we 45 euro af. Hup, weer terug op de fiets. 's Avonds gaan we online inchecken bij Transavia en we proberen de boardingpassen te downloaden. Dat lukt niet. Morgen tweede poging. 
Maandag 2 mei Om kwart over 7 gaat mijn wekker. Na het douchen zoeken we onze spullen bij elkaar en proberen we de koffers zo logisch mogelijk in te pakken. Vandaag lukt het Timo wel om de boardingpassen te downloaden en we mailen de pdf'jes naar de incheckbalie, zodat zij ze netjes voor ons printen. Het ontbijt is weer fantastisch, het is nog vroeg dus het is ook rustig in de ontbijtzaal. De taxi staat om 9:00 zoals afgesproken voor de deur en het afgesproken bedrag wordt contant betaald: € 25,- We lopen direct door de controle, hangen wat rond op het vliegveld, kopen een flesje water (€ 1,80), wandelen naar de gate om half elf en kunnen door een slurf het vliegtuig inlopen. Vertrek om ongeveer 11:00 uur. De vlucht gaat soepel (over het Franse luchtruim, dus de staking is voorbij) en de bemanning is in dit geval geheel mannelijk! Superleuk dat er alleen stewards zijn, geen stewardessen. De purser vertelt veel over wat we zien als we uit het raam kijken en binnen drie uur zijn we geland op de Polderbaan. Weinig gegeten om niet ziek te worden, dus snel een broodje en sapje bij AH-to-go (€4,-). Zwager haalt ons weer op en het is warempel in Nederland ook lekker weer (17°C). Extra informatie: - Er wonen leuke groene parkietjes in Sevilla. - Voordelen van hotel Barcélo: luxe grote kamers, heel schoon, geweldig ontbijt. - Nadelen: buiten het centrum, geen geluiddichte kamers. - Geen reisstekker meenemen, want ze hebben dezelfde stopcontacten. - Tijdens de siësta is er in het centrum bijna niets gesloten. - 1 mei is een feestdag waarop veel mensen in nette kleding van hun vrije dag genieten. - Zelfs in de horeca spreken veel mensen géén Engels. Met handen en voeten kom je er wel. Conclusie: Sevilla is leuk. Moet je ook eens gaan bekijken.  
 Ben je erachter waarom de plattegronden een kwartslag gedraaid zijn of waarom je met een paard de Giralda op zou willen? Heb je vragen of vond je het verslag leuk om te lezen? Laat dan alsjeblieft een berichtje achter in mijn gastenboek, waarin je aangeeft dat je het verhaal van Sevilla hebt gelezen. |