Lekker zomervakantie! Praag ligt in Tsjechië, de Moldau stroomt erdoor, ze hebben geen euro's, maar zijn wel lid van de Europese Unie. Wij zijn er 5 dagen geweest in juli en het was heel leuk. In dit verslag lees je wat we hebben gedaan, wat ik ervan vond en hoeveel het kostte. Alle onderstreepte woorden behalve de data kun je aanklikken, dan kom je op een site met meer informatie.

Er zijn ruwweg drie manieren om naar Praag te reizen. Je kunt met de auto, de trein of het vliegtuig. Ik laat bijzondere manieren zoals fietsen en lopen even achterwege. We hebben een Toyota Aygo en iedereen die daarmee nog nooit op een buitenlandse snelweg heeft gereden, kan ik vertellen dat je dan bijna oordopjes nodig hebt vanwege het lawaai. Het is geen langeafstandsauto. Bovendien zijn de benzineprijzen sinds de oorlog in Oekraïne enorm gestegen. Toen ik via NS Internationaal had opgezocht dat een rit naar Praag op onze gewenste datum 11 uur zou duren, waarbij je 4 keer moet overstappen, had Timo daar geen trek meer in. Blijft over: vliegen. Timo had veel Flying Blue Miles bij elkaar gespaard via KLM, dus we kregen korting. Toen we de tickets boekten in maart, hielden we rekening met corona, slecht weer en andere onvoorziene omstandigheden. We kochten daarom flexibele tickets, die we zouden kunnen omboeken. Voor € 68pp (en 52.000 miles) konden we bij KLM een retourvlucht Praag boeken.

Omdat we in mei merkten dat Schiphol onderbezet en daardoor superdruk was, wilden we netjes 4 uur van tevoren aanwezig zijn. Daarom gingen we wel met de auto tot P3-langparkeren en daarvoor betaalden we € 85,50. Ik kocht de dag ervoor alvast een zak krentenbollen en bruine puntjes die ik lekker luxe besmeerde met chilikaas, bacon en mosterd. Zo hoefden we op Schiphol ons niet te ergeren aan woekerprijzen.



Dan wil je in Praag ook nog ergens slapen. Ik kies bij Booking.com altijd een heleboel voorkeursfilters: ik wil een eigen badkamer (want dan slaap je niet op een slaapzaal in een hostel), inclusief ontbijt, wifi, airconditioning, gratis annuleren en een bad. Verder moet de locatie in het centrum zijn en de beoordeling hoog, minimaal een 8. Dit alles bij elkaar bracht ons tot hotel Clementin. Ik kocht in die tijd de app 'Buienradar plus', zodat je geen reclames meer krijgt tussen je weerberichten. Dat kostte me € 2,99 voor een jaar, maar ik kreeg onverwacht 10% korting op onze volgende boeking bij Booking.com (en een actiecode om 4 weken gratis naar Videoland te kijken, haha). Bovendien hadden we nog geld in onze 'Wallet' staan, vanwege de vorige keren dat we een hotel hadden geboekt via Booking. We verbleven die 4 nachten voor € 565,60 in totaal.

Eenmaal geboekt, vroeg Booking.com of we ook nog vanaf het vliegveld naar het hotel gebracht wilden worden door een taxi. Dat leek ons wel handig, omdat we dan zelf nog niet hoefden uit te zoeken hoe het openbaar vervoer werkt. We betaalden € 22,65 en dat was de laatste betaalde voorbereiding. De rest van de voorbereiding zat hem voor mij in het uitzoeken van wat ik leuk vind om te doen. Ik wil natuurlijk alle toeristische trekpleisters zien, maar meestal kijk ik ook iets verder. Ik maak een eigen Worddocument met (voor mij) belangrijke plekken en die kan ik dan afvinken of doorstrepen, naar gelang we ze wel of niet bekijken.

Dinsdag 26 juli
Om 6 uur 's ochtends reden we naar P3 -lang parkeren- van Schiphol. We namen de shuttlebus (met die leuke slogan dat het de kortste hop-on-hop-off-tour van Nederland is) en om 8 uur stonden we in de rij die wel vier uur kon duren. Dat viel mee: vlak na onze aankomst was er al een bordje dat het vanaf daar nog driekwartier zou duren en dat gebeurde ook. Binnen het uur waren we langs de marechaussee/beveiliging en konden we naar onze gate. Daar begon de vakantie eigenlijk al, want ik kon eindelijk de tijdschriften gaan lezen waar ik thuis nooit aan begin. Boarden ging soepel, al was er wat weinig ruimte in de bagagevakken. Vanwege de personeelstekorten op Schiphol was er bekend dat ruimkoffers soms niet aankomen op de bestemming, dus was het slim om alleen met handbagage te reizen. Dat betekende wel dat het lastig was voor de stewards om alle kleine koffertjes in die vakjes te proppen.

In Praag stond er voor ons een taxichauffeur klaar met een bordje met mijn naam erop. Hij was breed, volgetattoeerd, had een zwart hemd aan en wij hadden hem niet gezien, dus we liepen elkaar mis. Geen probleem: zijn telefoonnummer stond in de papieren en we hadden elkaar snel gevonden. Eenmaal in de auto (beetje Überachtig) hoorden we dat hij bezig was met 'study English'. Hij had het er erg moeilijk mee, want het lukte ons niet echt om een gesprek te voeren, maar hij zette ons netjes af bij het straatje van het hotel, waar we om 14:35 uur aankwamen.

Het hotel Clementin heeft een erg smalle voorgevel: het is zelfs de smalste hotelgevel van heel Praag. Je kunt op de foto bovenin zien dat het lichtgroen geschilderd is. Het gebouw loopt schuin naar achteren door en in totaal zijn er 9 kamers. Onze kamer lag helemaal aan de achterzijde en we hadden daarom geen geluid van de straat. De ligging was perfect! Echt waar: de locatie was geweldig. Precies tussen de beroemde Karelsbrug en het oude stadsplein met daaraan het raadhuis met de astronomische klok in. Na het inchecken en uitpakken van de koffers ging ik even in het minibadje zitten voor een foto.  en het omkleden in een korte broek, gingen we naar de Karelsbrug. Het was half vier 's middags en we waren niet de enigen die daar liepen: het is een echte toeristische trekpleister. Je kunt er mooi overheen lopen, dan heb je uitzicht op het water en de beelden die op de rand staan, en je kunt over de kade lopen, dan heb je mooi uitzicht op de constructie met de bogen en de hoofdjes die je nog ziet. Wij liepen er eerst overheen. Er zijn veel verkopers met sieraden en kunstenaars die portretten tekenen. 

Aan de overkant van de Moldau liepen we wat rond. We zagen de John Lennon Wall, een mooie watermolen en een paar kunstwerken van Černý: de kruipende baby's. Het lijstje dat ik had gemaakt, werd al aardig vol met krulletjes. Toen ik een tabakszaakje zag met ansichtkaarten, heb ik er meteen een stapeltje gekocht. Jammer genoeg waren er niet genoeg postzegels te koop, dus er waren een paar kaartjes die in Nederland op de bus gingen, of zijn afgegeven bij de geadresseerden. Je kon daar ook niet pinnen trouwens, maar er stond wel een pinautomaat die contant geld afgeeft in die winkel! Dus eerst gepind en daarna met die briefjes de ansichtkaarten betaald. Wel wat omslachtig, maar gelukkig hadden we daarna ook cash op zak.

Over de kade en ongeveer parallel aan de Moldau zagen we op de grond een strook lopen die werd gemarkeerd met metalen blokken. Ik dacht eerst dat het waarschijnlijk leidingwerk verborg, maar Timo vond dat het een plek was waar je waterkeringen kon plaatsen, die bij hoog water de stad beschermen. Hij had gelijk. De overstromingen van 2002 hebben veel schade aangericht en in 2013 werden deze grondankers en muursleuven gebruikt om waterkeringen op te plaatsen om het historische centrum te beschermen. Als je op het nieuwsbericht hieronder klikt, kun je de foto beter bekijken en dan zie je ook een filmpje over 2013.



De volgende plek die me interessant leek in deze buurt, was een monument dat gemaakt is om de slachtoffers van het communisme te herinneren. Eerst ben je nog jezelf, dan verdwijnen er stukjes van jou, tot je helemaal niet meer zelf bestaat. Zo zie ik deze beeldenreeks die gemaakt is door Olbram Zoubek. Als je op Google Maps kijkt, zie je er vlakbij een rechte lijn in het bos. Dit is een middeleeuwse verdedigingsmuur waaraan ook nog een ruïne vastzit. We waren enthousiast en het was onze eerste dag pas, dus we waren nog niet moe of verveeld. Daarom gingen we 'gewoon' lopend de Petřínheuvel op, terwijl onder ons het historische trammetje de rest van de toeristen naar boven bracht. Onderweg kregen we steeds mooie uitzichten over Praag. De blauwe luchten en witte wolken werkten daarin goed mee.

Op die Petřínheuvel zijn allemaal bezienswaardigheden: een kleine Eiffeltoren waar je in kunt klimmen, een spiegeldoolhof en een kerk. We hebben nog even rondgelopen, maar we wilden nergens in. Eigenlijk hadden we inmiddels wel zin om even te zitten en uit te rusten. Vanaf half drie hadden we alleen onze dopper leeggedronken en daarom liepen we terug naar benedenen streken we om zes uur 's middags neer op een soort terras-op-het-gras naast de Moldau. Hier zocht Timo de strandstoeltjes uit en kocht ik een cola en een Aperol-spritz, die samen later omgerekend € 21 bleken te kosten. Dat soort bedragen zijn we niet gewend, zeker niet in een land dat bekend staat als goedkoop! Maar hey, we hadden vakantie, het kwaad was al geschied, we zaten prinsheerlijk met muziek op de achtergrond en de Karelsbrug als uitzicht in onze strandstoeltjes en we hebben er lekker van genoten.

Via een heleboel zwanen, een dansend huis en zicht op nog meer bruggen, liepen we door. Terug naar het centrum om ergens te gaan eten. Ik zag een plaatje van een gerecht op Tripadvisor en dat liet ik aan de ober zien. Het was goed! Timo attendeerde me erop dat het ging om 750gram vlees en dat vond ik wel wat veel. Ik mocht ook de helft bestellen, gelukkig. Hij nam een biefstuk en zoals altijd vroeg hij om medium well. Dat krijgt hij bijna nooit, je krijgt dan medium. Dit keer was het wel medium well en we waren allebei erg tevreden met deze maaltijden die samen omgerekend 48 euro kostten, inclusief drankjes. Je kunt dus met een gerust hart naar Restaurant Mustek. Dan krijg je lekker eten. Hieronder zie je eerst de foto van Tripadvisor (met link naar de bron), dan mijn gerecht en dan dat van Timo.

Na zo'n maaltijd heb je weer zin om door te gaan. We gingen daarom nog even wat avondfoto's maken vanaf het terras van Klub Lavka en toen was het tijd voor nog een geweldige toeristische attractie: de astronomische klok van het raadhuis op het oude stadsplein! Elk uur gaan er twee deurtjes open, dan beweegt het skeletje zodat er een bel klinkt (dit zal vast herinneren aan je naderende einde) en dan draaien de apostelen langs de geopende raampjes. Aan het eind van dit ritueel klinkt de haan en gaan de luikjes weer dicht. Toen we dit uurwerk negen uur hadden zien slaan en net zo onder de indruk waren als de rest van het publiek, liepen we zo'n lief souvenirwinkeltje in. We kochten een koelkastmagneet en twee pennen en daarna liepen we naar het hotel. Dat was pas de eerste dag!!

Woensdag 27 juli
Ik was zoals altijd veel vroeger wakker dan Timo, maar om tien voor negen gingen we dan ontbijten. Het ontbijt was uitgebreider dan ik verwacht had van zo'n klein hotel! Eieren, spek, verschillende soorten brood en broodjes, zoetigheden, veel beleg, yoghurtsoorten, mueslisoorten, fruit, groente: het was allemaal heerlijk. Na zo'n groot en luxe ontbijt heb je ook een tijd lang niets meer nodig.

We liepen om tien uur de deur uit om eens te kijken bij de metro. De kaartautomaat werkte in het Engels en gaf logische uitleg over de reis naar het vliegveld op zaterdag. Dat moest goedkomen. Daarna maakten we de keuze om lopend naar de burcht te gaan, vanwege het feit dat je toch een stuk moet lopen. Dan kun je beter onderweg van het uitzicht genieten. Allereerst moesten we bij een beveiligingspost door een metaaldetector. Beetje raar dat mijn tasje (wel geopend, maar niet leeg) gewoon ernaast gelegd mocht worden. Het voelde alsof het alleen maar machtsvertoon was: de militairen of agenten waren ook allemaal bewapend.

In het kaartjeskantoor kochten we voor € 10pp een combinatieticket dat ons toegang gaf tot de kathedraal, een middeleeuws paleis, bijbehorend kerkje en 'het gouden straatje'. We betaalden ook eenmalig € 2,50 voor 'toestemming om te fotograferen', want dat leek me nogal logisch. Iedereen maakt tegenwoordig foto's met zijn telefoon. Ook wij hebben geen camera meer meegenomen op vakantie: onze Samsung en iPhone doen het prima als fototoestel. Eenmaal binnen vroeg ik me af hoe er werd gecontroleerd of je die toestemming wel betaald had... We kregen geen sticker of armbandje en verder zal niemand deze extra kosten uit zichzelf hebben betaald, denk ik.



Bij een burcht uit de middeleeuwen verwachtte ik oude muren, oude gebouwen... weet ik veel. Iets wat er oud uitziet. Dit is eigenlijk zo goed gerestaureerd, dat er bijna niets meer doet denken aan middeleeuwen. Echt waar: Zwolle doet ouder aan dan deze burcht. De kathedraal was vooral groot en imposant, niet per se prachtig. Het paleis en het bijbehorende kerkje waren van binnen nog wel oud, maar ook hier was veel modern restauratiewerk overheen gegaan. Het 'gouden straatje' waarvan ik dacht dat het toch werkelijk prachtig zou moeten zijn, viel erg tegen. Het deed een beetje denken aan een openluchtmuseum.
We lazen van te voren de tip dat je op tijd bij de wisseling van de wacht moet zijn om 12 uur. 'Op tijd', dat is nogal een rekbaar begrip. Ik zou veel eerder de tip hebben gegeven om aan de goede kant te staan, haha. Wij stonden op de binnenplaats met een groep van zo'n honderd mensen, maar we konden amper iets zien, omdat er slechts een poortje was om door te kijken. Nou, die wacht had blauwe pakjes aan en er was ergens een fanfare. Het was allemaal oké en je wilt het gezien hebben, maar ik vond het eigenlijk niet meer dan een zeven waard.

Die burcht is dus eigenlijk mooier van een afstandje. We liepen via de noordkant op zoek naar een bijzondere tuin aan de zuidkant. Dat leek me nou leuk; een openbare tuin tegen een helling aan, met daarboven de burcht. We konden hem niet goed vinden en toen we hem gevonden hadden, bleek hij niet openbaar (kostte € 2pp) en viel hij óók een beetje tegen. Nee, die ochtend was niet mijn ochtend. We liepen via een oude trap naar beneden en dat gaf wel echt het middeleeuwse gevoel. Ga dus vooral ook via de Zámecké schody naar beneden of naar boven.

Eenmaal beneden hadden we trek en gingen we lekker lunchen. We stapten binnen in een restaurant met leuke tafels: er lag vreemde valuta onder alle glazen platen. De hamburgers en cola's waren heerlijk en in totaal kostte de lunch € 27. We namen hier even mijn reisboekje door. Ik had een heleboel uitzichtplekken opgeschreven: hoge heuvels en torens waarin je kon klimmen. Ik vind het altijd heerlijk om vanaf boven de boel te bekijken. Misschien omdat Nederland zo plat is? We zaten het plein van de Sint-Nicolaaskerk (je struikelt hier over de kerken, kathedralen en basilieken) en we hadden net de stad van boven gezien, vanuit de burcht. Ik vond het dus niet zo nodig om in de toren vlak naast ons te klimmen, maar Timo zette door. Wat een geluk! De klokkentoren staat apart van de kerk en heeft ook een eigen ingang en entreeheffing. Je betaalt € 6,10pp en dan loop je een trap op. Het is een heel bijzondere toren, omdat er halverwege twee kleine appartementjes zijn gebouwd voor de torenwachters. Dit was een belangrijk beroep in de 18e eeuw, vanwege het brandgevaar. Toevallig was er nu, boven buiten, ook rook! Er was zo'n 100 kilometer verderop een gigantische natuurbrand bezig en de medewerker in de toren vertelde ons dat we daarvan de rook in Praag nog konden zien en ruiken.

Via de Karelsbrug liepen we terug naar de oostkant van de Moldau. De Karelsbrug is de oudste brug van Praag en aan beide kanten staan torens. Op de brug zelf staan beelden van heiligen, bijbelse personen en historische figuren. Ik heb op internet gevonden dat in 1393 een kerkvorst het water in is gegooid vanaf de brug! De vicaris generaal (dat is een hulp van de bisschop) genaamd Johannes Nepomucenis (Nepomuk) had koningin Sofia van Bohemen te biecht gehad. Hij weigerde het biechtgeheim te verbreken en wilde niet vertellen wat Sofia hem had toevertrouwd. Haar man, koning Wenceslaus IV van Bohemen heeft hem daarom laten martelen en verdrinken. Een andere website vertelt trouwens ook een ander verhaal: hierin gaat het om geld en macht. Dat klinkt eigenlijk logsicher... Volgens Wikipedia ligt hij in de kitscherig zilveren tombe in de kathedraal van de burght. Er staat ook een beeld van hem middenop de brug en de twee koperen plaquettes eronder worden veel aangeraakt voor geluk. Daarom glimmen ze zo mooi. Dat is echter niet de plek waar hij in het water werd gegooid, want juist op die plek is niet zijn beeld, maar een hekwerkje met plaquette. Als je je hand op de vijf sterren legt en een geheime wens doet met Johannes in het achterhoofd, komt die uit. Zeggen ze.

 

Na de brug stond daar wéér een kerk: deze is ter ere van de heilige Franciscus. Er worden regelmatig concerten gegeven, omdat er een heel oud orgel is. Wij hielden het even voor gezien en om half vier gingen we lekker op onze hotelkamer uitrusten. Ik schreef een stukje aan dit verslag, Timo hield het nieuws bij en deed een spelletje. Het was vandaag een stuk minder warm dan gisteren, dus ik trok een lange broek aan voordat we wat kunstwerken gingen opzoeken. Om zes uur liepen we door een parkje dat duidelijk alleen door de bewoners van Praag bezocht werd. Het voelde echt 'local' aan. Al zoochten we er niet naar, we zagen hier ook al een mooi beeld. Toch liepen we richting de Lucerna Passage voor het beeld van Wenceslaus die op een dood paard zit dat ondersteboven is gehesen. Het was bizar en ik kom er niet achter welke Wenceslaus dit is. In dit winkelcentrum zagen we ook een buste van Havel, maar dat bleek niet de voormalig president te zijn, maar zijn grootvader die dit winkelcentrum heeft gebouwd. We gingen door naar het draaiende hoofd van Kavka, ook gemaakt door Černý. Als je op het plaatje van het hoofd klikt, zie je een filmpje.

Om half acht liepen we binnen bij George Prime Steak en we aten heerlijk. Het was duurder dan we ooit in Nederland zouden doen, want bij elkaar kostten de twee hoofdgerechten, de groente, saus en drankjes € 150. Morgen zouden we wel weer iets goedkopers kiezen. Goedenavond.

Donderdag 28 juli
Het was heet afgelopen nacht. We hadden al gemerkt dat de airco in onze kamer niet goed koelde: het was meer een verplaatsing van lucht dan een koeling. De ventilator die ook in onze kamer stond, had een onderdeeltje kapot en rammelde als een tamboerijn: daarbij kun je niet slapen. Ik heb daarom 's nachts toen ik wakker was geworden van kriebelende beestjes (bleken zweetdruppels te zijn die van mijn hoofd liepen) de ramen opengezet. Dat hielp.

 We aten pas om half tien en stonden om vijf voor elf nog eens bij de astronomische klok. Overdag was die minder mooi dan 's avonds, omdat je overdag het netwerk dat ervoor hangt (bescherming tegen vogels) veel beter ziet dan 's avonds. De Tynkerk aan hetzelfde plein staat op alle toeristische folders en ansichtkaarten, dus die wilde ik ook zien. Ik had gemerkt dat de ingang lastig te vinden was, maar via het derde boogje in het plein, kwamen we er toch. Hij was mooi, maar je mocht er geen foto's maken.

De Joodse wijk in Praag is een begrip op internet. Als je voorbereidingen treft om naar Praag te gaan, ontkom je er niet aan dat de Joodse wijk een bezienswaardigheid is. We kochten twee entreekaarten voor het Joods Museum: dat is een verzamelnaam voor alle bezienswaardigheden. We begonnen er recht tegenover bij de Oudnieuwe Synagoge. De folders gaven enorm veel informatie (net als Wikipedia) en we hebben rustig de tijd genomen om te wandelen en rond te kijken in alle synagogen, musea en de begraafplaats.

Om iets voor half twee was het tijd voor ijs! In Praag verkoopt men trdelnik, een lekkernij waarbij eerst deeg wordt gebakken in een hulsje, met veel suiker en kaneel. Daarin werd (in ons geval) nutella gesmeerd, hij werd volgepropt met aardbeien en er werd softijs bovenop gedaan. Het was koosjer, zoet en heerlijk. De hoeveelheid wespen viel mee, omdat we het opaten in het parkje naast de synagoge en niet vlak voor de 'suikerwinkel'. Die Trdelniks kostten trouwens 160 CZK, dat is ongeveer € 6,50pp. Hmmmmmm.

De heuvels in Praag zorgen ervoor dat je mooi over de stad kunt kijken. We waren al op de burcht geweest, maar vanaf park Letna zou je een schitterend uitzicht over de bocht in de Moldau en de bruggen krijgen. Nadat we trdelniks hadden gegeten, waren we er helemaal klaar voor. Het was best warm, maar we liepen zonder klagen de 248 treden omhoog naar het grote metronoom dat als blikvanger in het park staat. We maakten wat panorama's, liepen een rondje in het park en gingen, (hopla), weer 248 traptreden naar beneden.

Er was nog één (Spaanse) synagoge over om te bezichtigen en dat was meteen de mooiste. Prachtige jugendstilfiguren over elke centimeter van de muren, de pilaren en de plafonds. Daarna hadden onze zere voeten zin in een terrasje en dat doen we niet vaak. We streken neer bij een café aan de zijkant/achterkant van de Tynkerk waar we tientallen mensen zagen langslopen die naar de ingang zochten. Ik nam cola en Timo nam twee biertjes. En wat denk je? Cola kostte 55 CZK en bier maar 49!

Ik vond het zonde om alweer naar onze hotelkamer te gaan, al was ik best moe. Nu waren de winkels en gebouwen nog open, maar om zes uur is alles weer gesloten, dus na het avondeten is er weinig meer te zien in de stad. Daarom liepen we nog een stukje en we kwamen langs de Sint-Josefkerk, die op mijn lijstje stond. We hadden hem al eerder gezien, maar toen was de deur gesloten en nu was hij open. Waarom stond die kerk nou precies op mijn lijstje? We hadden immers al een stuk of twintig heiligdommen (Christelijk en Joods) bekeken. De legende wil, dat er vroeger een dief was die wat offerandes bij een mariabeeld wilde wegpakken. Dat beeld heeft hem toen stevig bij de arm gegrepen en hij kon niet meer loskomen. Een locale dokter heeft zijn arm geamputeerd en dat armpje hangt nu nog steeds in die kerk, als gemummificeerde waarschuwing. We weten niet of het echt waar is, maar het is een goed verhaal.



We struinden nog wat door twee overdekte winkelcentra, we liepen langs een concertgebouw (Ja, dat is een mooi gebouw. Ja, het was nog open. Nee, we zijn er niet in geweest. Verzadigd.) en langs de Kruittoren en terug naar het hotel. Ik belde met een restaurantje en kon kiezen uit twee tijdsloten: van half zeven tot half negen of van half negen tot half elf. Ik koos voor de eerste, we hebben lekker gekletst en allemaal kleine gerechtjes gegeten (€ 66) en om tien over tien deed ik het licht uit.

Vrijdag 29 juli
Zoals bekend, ben ik als eerste wakker. Dat was vandaag ook zo. Lekker vroeg ging ik alvast naar de receptie om te vragen hoe we aan tramkaartjes konden komen. De receptioniste verkocht 24-uurskaartjes, die je zelf moet afstempelen in de tram, metro of bus. Dat kwam goed uit, want we zouden vandaag met de tram wat zuidelijker Praag bekijken en morgen met de metro en bus richting het vliegveld gaan. Met een 24-uurskaartje kon dit allemaal met één keer afstempelen. Ik kocht twee kaartjes voor € 4,90pp en liep tevreden naar de Karelsbrug. Ik had gelezen dat die 's ochtends minder druk was, dus om 9 uur stond ik erop. Dat was niet vroeg genoeg, want er waren nog steeds tientallen toeristen, maar geen honderden of zelfs duizend meer. Ik zocht even de tramhalte en -tijden voordat we gingen ontbijten en vertrekken. Om 11 uur stempelden we ons kaartje af in de tram.



In de Tweede Wereldoorlog was er een Brits-Tsjechische operatie genaamd Anthropoid, waarbij de nazileider Heydrich werd vermoord. Over deze operatie is een film gemaakt en die hebben we gezien voordat we naar Praag gingen. Het is een indrukwekkend verhaal over jonge parachutisten en verzetsstrijders die hun leven gaven om hun regio (die toen Bohemen en Moravië heette) te bevrijden.
Na de aanslag op Heydrich moesten de soldaten schuilen en dat deden ze in de kelder van een kerk. Uiteindelijk zijn ze verraden en werd in de kerk hevig gevochten. Wat me het meest bijbleef, was het vol water laten lopen van de kelder. De jongens wisten dat ze er niet meer uit konden komen en wilden niet levend in de handen van de vijand vallen. Ze hebben hun eigen levens genomen. Deze kerk, het verhaal en de herdenkingsmonumenten waren vandaag het eerste wat indruk maakte. 

We waren er gekomen met de tram en eigenlijk zouden we doorgaan met het openbaar vervoer, want we hadden immers dat 24-uurskaartje. Je moet het jezelf ook niet te moeilijk maken. Maar we konden de metrohalte niet vinden en liepen daarom te voet naar Vyšehrad. Dit is ook weer een burcht, maar dan iets minder bekend, iets verder uit het centrum en een stuk groener. Je kunt vanuit GoogleMaps goed zien hoe de verdedigingsmuren lopen. Je mag er gratis in, maar je moet wel betalen voor de kerk. Wij zagen eerst de mooie begraafplaats en daarna de Sint-Petrus-en-Paulus-basiliek. Dit was misschien wel de mooiste kerk die ik ooit gezien heb. Ken je de kunstenaar Alfons Mucha? Zijn schilderijen en affiches kenmerken zich door prachtige vrouwenfiguren in Art Nouveau, grenzend aan Jugendstil. Er zijn jurken met plooien en kreukels, er zijn veel bloemen zoals lelies, er zijn aureolen om hoofden en alles wordt afgebakend met donkere lijnen. In de herfstvakantie zijn Timo en ik naar een tentoonstelling van de godinnen van de Art Nouveau geweest in Amsterdam, in het Allard Pierson museum. Daar waren toen ook affiches van Mucha te zien. De kunstwerken in deze kerk zijn geschilderd door Frantisek Urban en zijn vrouw Marie Urbanova-Zahradnicka in de stijl van Mucha. Ik had hem niet willen missen en voor € 3,60pp kunt u dit ook bekijken.

De rest van Vyšehrad is ook leuk om doorheen te slenteren, want je kunt lekker ver kijken over de Moldau (wat een prachtige uitzichten heb je hier toch!) en onder de bomen is het fijn koel, maar na een halfuur, driekwartier, hadden we het wel gezien. We liepen naar een tramhalte en al waren het maar vijf stops, het scheelde toch weer in de kilometers die je in de benen krijgt tijdens zo'n vakantie.

Timo is al eerder in Praag geweest en had leuke herinneringen aan het waterfietsen op de Moldau, dus dat gingen wij ook doen. We zaten eerst op het verkeerde eilandje: Střelecký heeft geen waterfietsen, maar wel heel veel muskusratten. Ze worden gevoerd en ze komen naar je toe als je op je hurken gaat zitten, dus dat is wel een beetje spannend tijdens het fotograferen.
Het eilandje Slovanský had wel waterfietsen, maar de exploitant SPLAV had geen pinautomaat. Gelukkig hadden we wel onze legitimatie bij ons en nog 400 Tsjechische kronen in de portemonnee en konden we daarmee een uurtje waterfietsen betalen. Dat kostte namelijk 300CZK en dat is ongeveer € 12,50. Onze dopper was leeg en we hadden verder geen water bij ons, dus ik vroeg aan de verhuurder of hij soms een kraan had. Hij had een ongeopende fles mineraalwater en daarmee vulde hij mijn dopper. Hoe vriendelijk! We vertrokken precies om twee uur 's middags en als je lekker rustig aan fietst en tussendoor nog regelmatig pauzeert, ben je in driekwartier om Střelecký heen gevaren. Dus we peddelden nog iets langer rond, tot we lekker een uur vol gemaakt hadden.

Tijdens dat waterfietsen kreeg ik toch wel honger. Ik bedoel, zo'n groot ontbijt, daar houd je het wel lang op vol en waterfietsen is niet echt sporten of zo, maar toch. Rond drie uur wil mijn maag wel lunchen, dus dat deden we bij Fat Cat in het centrum. Ik nam een curry en die was fantastisch. Precies scherp genoeg, heerlijk smaakvol, geweldig gekruid en bomvol groenten en kip. Timo nam een hamburger en samen met de drankjes betaalden we 36 euro.

Zo vlakbij het raadhuis leek het me leuk om toch nog op de toren te klimmen. Timo was daar ook wel voor in, dus we kochten twee kaartjes voor een tientje per stuk en we wandelden even door het raadhuis. Mooi gebouw en het was leuk dat je aan de achterkant van de astronomische klok kon kijken naar de ronddraaiende apostelen. De route naar boven is véél fijner dan een trap: het is een schuin oplopend (en aflopend) vlak, dus je kunt lekker zelf kiezen hoe hoog je je benen zet. Dat is echt lekkerder dan een trap. En er is ook nog een lift in het midden, dus als je niet in een superbrede rolstoel zit, kun je ook naar boven. Het beste is toch altijd wel: uitzicht. Hoog zijn en ver kunnen kijken, dat maakt wandelen in de bergen altijd leuk en op elke toren klimmen ook.

We sloten de middag af met een terrasje waar we de toeristen bekeken die langsliepen en genoten van onze telefoons, van gezellig kletsen en de drankjes. De zelfgemaakte limoenlimonade kwam in een halveliterkan, maar hij was heerlijk. € 20,- Na een pauze op de kamer hebben we nog gegeten bij een restaurant dat lekker dichtbij zat. Ik nam een salade met geitenkaas en Timo een schnitzel. Met drankjes erbij waren we voor € 26 klaar. We liepen nog even naar de metro, want de volgende dag zouden we uitchecken en met de metro en bus naar het vliegveld reizen. Toch handig om even te zien waar je dan naar toe moet lopen.

 Zaterdag 30 juli
Vandaag regende het. Hard. We mochten bij het uitchecken van de receptioniste twee paraplu's meenemen, als cadeau! Onze schoenen en broekspijpen waren kletsnat, maar het reizen ging soepel. De metro kwam op tijd, de aansluiting op de bus was perfect en om 8:20 uur waren we al op het vliegveld, in de hal waar we onze auto gingen huren. Jazeker, de vakantie was nog niet voorbij! Op internet zie je vaak dagtripjes naar Kutná Hora, omdat hier een bijzondere kerk te zien is. Dit wilde ik ook zien en een dagtrip met een bus duurt altijd veel te lang. Daarom huurden we een auto en reden we bijna twee uur.

Een ossuarium of knekelhuis is een gebouw op een begraafplaats of een deel van een kerk, waar beenderen van overledenen worden bewaard (bijvoorbeeld de beenderen die worden gevonden bij het delven of ruimen van graven). In Kutná Hora was lang geleden een begraafplaats die door een paus was heiligverklaard. Daar wilde dus iedereen liggen! Na een tijdje was die begraafplaats overvol door een epidemie en hebben ze de boel geruimd. De botten van zo'n 50.000 mensen zijn toen verplaatst naar een knekelhuis en dat wilde ik graag zien. Je mocht er eigenlijk geen foto's maken, maar men deed dit wel en tja, ik ben ook niet Roomser dan de paus. Het was kleiner dan ik had gedacht, het was luguber en prachtig en vreemd. Er is ook nog een grote kathedraal bij, maar die is minder interessant. We deden inkopen bij de Albert (zonder Heijn) want die avond zouden we pas om een uur of acht landen in Nederland. Daarna reden we terug riching Praag.



Weet je nog dat ik vertelde over de Tweede Wereldoorlog en de operatie Antrhopoid? Die nazi's waren natuurlijk niet blij dat Heydrich vermoord was en Hitler gaf daarom de vervanger van Heydrich de opdracht om in Bohemen 'door bloed te waden' en de moordenaars te vinden. In het plaatsje Lidice zouden tegenstanders van de bezetters wonen en daarom hebben ze als vergelding zo ongeveer alle bewoners van het hele dorp omgebracht. Het is dorp is vernietigd en er zijn een museum en monumenten opgericht. We hadden nog tijd om  hier ook even rond te kijken. Erg indrukwekkend.

 

Vervolgens reden we naar de luchthaven van Praag, tankten we, brachten we de auto terug en gingen zonder lange rijen door de marechaussee. Het lange wachten was niet moeilijk, omdat we tussendoor konden kijken naar de kwalificatie van de Formule 1. In de derde ronde kreeg Verstappen problemen en hij eindigde als tiende. Bij vertrek hadden we wat vertraging vanwege onweer in de lucht, maar we hadden een probleemloze vlucht, de auto stond nog waar we hem hadden achtergelaten en we sliepen die nacht bij familie in Landsmeer.

Conclusie: Praag is leuk. Moet je ook eens gaan bekijken.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Heb je vragen of vond je het verslag leuk om te lezen? Laat dan alsjeblieft een berichtje achter in mijn gastenboek, waarin je aangeeft dat je het verhaal van Praag 2022 hebt gelezen.