Mijn moeder is al een
tijdje niet op vakantie geweest. Ze wilde graag de
Elfstedentocht rijden met de auto en ik mocht met haar mee! Onze
reis begon niet in Leeuwarden, maar om praktische redenen (het
zuidelijkst) in Sloten (1). Daarna reden we met de klok mee door
Stavoren (2), Hindeloopen (3), Workum (4), Bolsward (5), Harlingen
(6), Franeker (7), Bartlehiem (telt als 7½), Dokkum (8), Leeuwarden
(9), ,Sneek (10) , IJlst (11), en weer naar Sloten om de tocht
rond te maken.
We
doen zo'n Elfstedentocht natuurlijk niet in een dagje. We willen op
meerdere plaatsen uit de auto, foto's maken, een terrasje pakken als
het weer dat toelaat en vooral heel veel ZIEN. Daarom gaan we in
vier dagen en drie nachten. Mijn moeder heeft de respectabele
leeftijd van 70+'er en ze loopt met een rollator. Dat betekent dat
we van te voren goed moesten bekijken welke hotels er allemaal een
lift hebben of kamers op de begane grond. In dit verslag kun je weer
zien wat we hebben gedaan en gezien. We hopen dat dit een leuke inspiratie kan zijn om
met je eigen ouders op pad te gaan in eigen land!
Grofweg onze route met de auto.
Maandag 25 juli
Mijn moeder woont in de Achterhoek en ik in het Vechtdal. Deze week
zou het redelijk weer worden en de lift in het appartementencomplex
van mijn moeder was buiten gebruik vanwege onderhoud. Het ideale
moment om een Elfstedentripje te maken. Maandags heb ik bij haar
eerst de auto volgetankt, gewassen en gestofzuigd, daarna bij de
Hema een telefoonoplader voor in de auto gekocht en toen vanuit
Doetinchem via Hengelo/ Lochem/ Holterberg naar mijn huis gereden.
Om 22:00 uur gingen we naar bed.
Dinsdag 26 juli
Als er iets bijzonders is (feestje, op reis gaan, zoiets) dan
ben ik vanzelf vroeg wakker. Om
7:00 uur opgestaan, aangekleed en ontbeten. Auto ingepakt en naar
Friesland gereden! Ik had op mijn telefoon de app
Waze in
gebruik en ik had van te voren veel adressen genoteerd van plekken
waar ik naar toe wilde. Zo gebruikten we vooral de navigatie (dus
lekker rondkijken) en af en toe de kaart of bordjes. Verder had ik
voor deze gelegenheid mijn eigen
stempelkaart
gemaakt. Ik was er verrukt van: wat een gaaf idee!
Leuk overal om stempels vragen. We reden via Zwolle/ Kampen/
Emmeloord/ Lemmer naar onze eerste stop....
.... Nummer 1: Sloten!
Aankomst:
10:30 uur. Er was een parkeerplaats aan de haven, direct na de brug
die steeds open ging voor de boten. Het was hier meteen al mooi.
Lekker weer met zo’n 23 graden en de zon scheen. Bij die haven was
ook een douche/toiletgebouw voor de bootgasten en we zagen kleine
eendjes! Mama krijgt van haar buurvrouw bij ieder (dag)tripje een
ansichtkaart en we hadden bedacht dat het leuk was om uit elk van de
Elfsteden een kaart naar de buurvrouw terug te sturen. Dan moeten ze
wel te koop zijn! Daarom had ik van te voren gemaild met de
Dagwinkel in het centrum, of ze ook ansichtkaarten verkochten en dat
was zo. We werden daar dus herkend, vriendelijk begroet, kochten
kaarten en postzegels, kregen de eerste stempel op onze stempelkaart
en de dame achter de kassa keek helemaal niet verbaasd! Sloten is
een mooi klein vestingstadje en op de foto hieronder kun je zien en
lezen hoe dat zo gekomen is. Na een korte wandeling tot aan de kerk,
langs de gracht van Sloten, reden we naar nummer 2.
#2 Stavoren
Onderweg hebben we
rustig aan gedaan en veel gezien. Om ongeveer 11:30 uur kwamen we
aan in Stavoren. Geparkeerd bij het VVV-kantoor dat naast het
station zit. Kaarten en een mini-vrouwtje-van-Stavoren gekocht en
een stempel gehaald. Ook hier werd er niet eens met de ogen
geknipperd. Er was ook iemand die met de fiets rond ging en óók een
stempel vroeg, maar dan op een stempelkaart die er een stuk
officiëler uitzag. Ik begreep dat ik niet de enige was met zo'n
supertof idee...
Direct naast de VVV zit een brug en dáár weer naast staat de
Vrouwe van Stavoren. Dit is een klein beeldje van een vrouwtje met
een puntmuts dat over zee kijkt. Het hoort bij een legende waarvan
de korte versie als volgt luidt:
Een rijke
koopmansweduwe in Stavoren bezat
meer schepen dan alle kooplieden van de stad tezamen en werd met de
dag rijker. Ondanks haar enorme rijkdom was ze steeds niet tevreden.
Een voorbijganger die hoorde dat ze een lading prima graan wilde
weggooien, zei haar dat niet te doen; zou ze ooit zelf in de
bedelstand vervallen, dan zou haar het graan wel goud toeschijnen.
Hierop haalde zij de gouden ring van haar vinger en gooide hem met
een grote boog in zee. "Net zomin dat ik deze gouden ring ooit nog
terug zal zien, zal ik in de bedelstand vervallen." Op een dag kwam
een van haar dienaren naar haar toe met een gevangen vis, met in de
maag van die vis haar eigen gouden ring. Vanaf dat moment keerde
haar lot. Ten slotte eindigde zij in grote armoede.
Aaah. Treurig. Het beeldje staat op een sokkel die weer op
een laag gedeelte van de haven staat. Mama gaf me de rollator en
ging (met enige moeite) de trap af om foto’s te maken! Supergoed.
Er zat een leuk terras naast de brug en daar hebben we thee,
appelsap, een tosti en mosterdsoep gehad. Lekker. Ik was vergeten om
de blauwe kaart achter de voorruit te leggen, maar we zagen geen bon
achter de ruitenwisser, dus we reden rustig naar nummer 3.
#3 Hindeloopen
Hindeloopen kreeg
slechts een kort bezoekje. Je mag er officieel niet parkeren tenzij
je een vergunning hebt. We deden net alsof we van niets wisten,
parkeerden bij een winkeltje waar een Post-NL-bord buiten aan de
gevel zat en gingen binnen ansichtkaarten kopen en een stempel
halen. Ook hier keek niemand er gek van op dat je vraagt om een
stempel op een zelfgemaakte stempelkaart. De winkel liep helemaal
door in het blok en je kon er aan de andere kant weer uit. Rondje
gelopen en terug bij de auto kwam ik erachter dat ik de oplader niet
goed had geplaatst en dat de accu van de telefoon bijna leeg was. De
rest van de dag ben ik er een beetje gespannen mee omgegaan.
We reden een saaie weg onderaan een dijk, zodat je niets kon
zien. Ik dacht dat er direct wel water achter zou zitten. Halverwege
de route toch even gestopt om naar boven te lopen: een héél stuk
achter de dijk zat pas het water van het IJsselmeer. Eerst nog
honderden meters (misschien wel een kilometer?) aan grasland.
#4 Workum
In het centrum was het
erg druk. Ik zag een informatiebordje dat aangaf waar de VVV zat en
daarna duurde het nog even voordat we konden parkeren in een blauwe
zone (parkeerkaart nu wel gebruikt) aan de doorlopende weg.
Lopend richting het plein kwamen we langs het Jopie Huisman-museum.
Mama kende hem wel en wist ook dat er een museum was. €
8,- entree, met CJP maar € 6. Alles op de begane grond en we
startten met een film van 20 minuten. Duidelijke uitleg, maar het
was wel een beetje saai. Ik knikkebolde een keer en mama zei: ‘Ik
viel bijna in slaap.’ Wat gek trouwens, dat ik nog nooit van die man
(1922 - 2000) gehoord heb! Hij maakte mooie schilderijen en
gebruikte veel verschillende technieken. Echt een kunstenaar. Leuk
museum. Daarna alsnog bij de VVV een stempel gehaald en
ansichtkaarten. Vlakbij de auto was een toeristisch winkeltje met
schippersspullen en daar hebben we souvenirs gekocht.
#5 Bolsward
Tussen Workum en
Bolsward zit een rechte N-weg waar je 80 km/u mag rijden. Dat hebben
we dan ook maar gedaan en omdat ik het adres van het gemeenteloket
had ingevoerd, konden we ook meteen parkeren (weer blauwe zone). Bij
het gemeenteloket mocht ik onze waterflessen vullen en kregen we een
stempel van de hele gemeente SudWestFrieslan. Dat was eigenlijk niet
de bedoeling, wij wilden Bolsward. Dus zijn we om het oude stadhuis
gelopen (mooi!!) nadat we bij een kleine Winkel-van-Sinkel hadden
gekeken, hebben we toch bij de VVV nog een Bolsward-stempel gekregen
en ansichtkaarten gekocht.
Terug naar de auto kon op twee manieren: een heel stuk
teruglopen of via twee trappen. Mama nam gewoon de trap!
We hadden wat proviand meegenomen en we aten hier even een
krentenbol en een Bifi-worstje, voordat we weer op weg gingen. Er
zijn eigenlijk twee routes naar Harlingen en we namen níet de route
langs het water, want dan zit je misschien weer tegen een dijk aan
te kijken. Mama zag onderweg het bordje van Grauwe Kat en ik ging op de
rem: die plaatsnaam heb ik nog niet in mijn rare-plaatsnamen-rijtje!
Hij ging op de foto en dit was het begin van een omvangrijke
toevoeging aan de lijst.
#6 Harlingen
We hebben eigenlijk gewoon goed
doorgereden en we zijn al om 16 uur in Harlingen, maar we kunnen pas
om 17 uur terecht bij
B&B de Rode
Kers. Daarom hebben we de auto geparkeerd in het centrum aan het
water (betaald parkeren) en liepen we door de hoofdstraat naar de
VVV. Stempel, ansichtkaarten en daarna op een terrasje in de
winkelstraat neergestreken voor thee, cola en bitterballen. De
bediening bij
de Lachende
Koe was vriendelijk, maar niet al te snel. Om 17 uur precies
kwamen we aan bij ‘De Rode Kers’. De eigenaresse zat buiten op ons
te wachten en we hebben gezellig gekletst. Ik heb de auto aan het
water geparkeerd. Dat vond ik een spannende onderneming, omdat er
geen richeltje of paaltjes waren. Toch maar gekeken naar hoe dicht
andere auto's aan het water stonden; gelukkig had iedereen aan de
bestuurderskant wat ruimte gelaten.
Het was een nette kamer
met van die veel te chique opgemaakte bedden met honderd kussens en
een gehaakte sprei voor de finishing touch. Dat is natuurlijk mooi,
maar je laat ze niet 's nachts op je bed liggen. De kamer was niet
al te groot en waar laat je die dingen dan? Ik gaf meteen alle
kussens en de sprei terug aan Janny. We kregen nog een handgreep
voor in de douche die met twee zuignappen bevestigd kon worden,
zodat mama tijdens het douchen zichzelf kon vasthouden. Sympathiek.
We hebben eventjes onze spullen uitgepakt en een kwartiertje op
bed gelegen voordat we een plek zochten voor het avondeten.
Wandelend naar de restaurants keken we ergens op een menukaart die
buiten lag en we werden meteen hartelijk verwelkomd door de eigenaar
van dit visrestaurant. Mama houdt niet van vis en toen ze haar
voorkeur voor een schnitzel uitsprak, werd meteen aangegeven dat dit
zeker tot de mogelijkheden behoorde! Binnen kregen we een fijne
tafel en een gratis amuse. We bestelden alleen een hoofdgerecht en
hebben vóór het eten kwam alle ansichtkaarten geschreven.
Om kwart over acht liepen we via een brievenbus bij het stadhuis
weer terug naar de B&B waar we keken naar De Slimste Mens. Daarna
heb ik de bedden uit elkaar gezet, nachtkastje ertussen, gemerkt dat
de kamer erg stoffig is, mama’s voeten gewassen (een giechelende
moeder is erg leuk om te horen!). Dat was pas de eerste dag! Het was
erg leuk en ook wel vermoeiend.
Woensdag 27 juli
Het was deze dag iets bewolkter en er zou een bui kunnen vallen. Dat
kon ons nu nog niet deren;
we hebben onze spullen ingepakt en
ontbeten om ongeveer 9 uur. Het ontbijt in De Rode Kers was goed,
maar het suikerbrood was oud en droog. Om twintig voor tien zaten we
al weer in de auto met de navigatie ingesteld op kleine weggetjes
richting Zwarte Haan. Dit is een uitzichtpunt aan de Waddenzee. Er
stond een stevige wind, maar het uitzicht was schitterend. Er was
een metalen bankje dat erg lekker zat en een beeld van een
dijkwerker. Vanaf daar reden we langs plaatsnamen zoals Boer en
Peins naar…
#7 Franeker
In Franeker zit een
wereldberoemd
Planetarium. Een slimme wolkammer genaamd Eise Eisinga heeft in
de 17e eeuw in zijn woonkamer in zijn vrije tijd ons
zonnestelsel in elkaar gezet, om mensen gerust te stellen die bang
waren gemaakt door een dominee die riep dat de wereld zou vergaan
omdat de planeten dichtbij elkaar zouden komen. We
parkeerden langs de gracht (betaald parkeren, max. 2 uur, handhaving
liep rond) en kochten om half twaalf twee entreekaartjes: € 5,25
voor volwassenen en € 4,50 met mijn CJP-docentenpas. Het museum
rondom het Planetarium was voor ons niet interessant, maar de film
(20 minuten) wel en de uitleg in het woonkamertje was zelfs
heel leuk! Er was een goede spreker die inspeelde op vragen
van bezoekers en op het grote aantal kinderen dat erbij zat. De
ruimte was mooi en het planetarium is iets wat je absoluut een keer
gezien moet hebben. De vurige interesse en bijzondere preciezie
waarmee meneer Eisinga dit raderwerk in elkaar heeft gezet (en dat
het nu nog steeds werkt) zorgde bij mij voor een gek gevoel van
trots: wat knap dat een Nederlander dit gedaan heeft. Zo lang
geleden, zonder computers of rekenmachine, zonder elektriciteit
zelfs!
Ik had veel goede reviews gelezen over de brasserie ‘De
Stadstuin’ die bij het Planetarium hoort, maar dat viel erg tegen!
Lang gewacht en uiteindelijk zelf de bediening maar opgehaald. De
mosterdsoep was dun en er zaten grote stukken ui in. Ik was niet
tevreden. Door die supertrage bediening kwamen we toch in de
regenbui terecht en we konden niet wachten, want de twee uren waren
om. Auto opgehaald, mama erin gezet en op naar een tussenstop die
niet eens één van de Elfsteden is!
#7½ Bartlehiem
Oké, officieel hoort
Bartlehiem niet bij de Elfsteden, maar het bruggetje waar ze
destijds onderdoor schaatsten is beroemd! Het was desalniettemin
moeilijk te vinden, want er stonden geen duidelijke bordjes naar
toe. Hoera voor navigatiesystemen. Ik had van te voren
opgezocht dat er een theeschenkerij direct naast zit en dat je
eigenlijk niet mag parkeren in de buurt. Je moet mindervalide mensen
eigenlijk afzetten en dan terugrijden naar een parkeerplaats. Het
regende een beetje, dus we hebben bedacht dat het niet zo’n vaart
zou lopen met die boetes. Toch maar dichtbij geparkeerd en mama ging
de steile brug over (14:45 uur). Schitterend. Het theehuis was
gezellig en we namen chocolademelk, cola, een gevulde koek en een
plak cake. Mama kocht ook nog een paar souvenirs. De regen zorgde
ervoor dat ik wat kribbig werd, maar we gingen gewoon terug over de
brug naar de auto en via gekke plaatsnamen naar…
#8 Dokkum
Om kwart voor vier
parkeerden we op het marktplein van Dokkum en voordat we gingen
inchecken bij de
Abdij, liepen we eerst onder een paraplu even naar de Grote Kerk
oftewel Martinuskerk aan het plein. We hebben een rondje gelopen,
naar de tentoonstelling van de Bulgaarse Iconen gekeken en daarna
het plein overgestoken langs Interieurinrichting Van Sinderen naar
de Abdij. We kregen een kamer op de begane grond in het
bijgebouw en daar stonden twee eenpersoonsbedden keurig uit elkaar.
Er was een badkamer met douche en toilet. Heel netjes.
Om
half vijf liepen we naar het centrum en daar was nét het
gemeentehuis gesloten, dus konden we geen stempel krijgen! We liepen
richting het centrum en konden nog naar binnen bij de RK
Bonefatiuskerk. Mama heeft twee kaarsjes gebrand en het was jammer
dat de kruiswegstaties schuilgingen achter een tentoonstelling.
Daarna kregen we een stempel van het Post-NL-punt en we liepen langs
de markt die net opbrak naar een pizzeria. Daar was het toilet op de
eerste verdieping en dat lukte. We namen we twee kinderpizza’s (het
was ook druk met kleine kinderen) en met een krant en een puzzel
hebben we ons vermaakt. Toen we terugliepen om 6 uur ’s middags, was
het droog!
We zijn niet teruggegaan tot het hotel, maar
hebben de auto gepakt en zijn via Blije en Holwerd naar de boot van
Ameland gereden. Ook daar een stempel gevraagd en gekregen.
Inmiddels was het echt droog en mooi weer. De boot kwam in de verte
al aangevaren en na een kwartiertje rijden waren we om half acht
weer in Dokkum. We keken naar het journaal, De
Slimste Mens, Tussen Kunst en Kitsch en in tussen heb ik 9 kaarten
geschreven! Daarna toch maar de ogen dichtgedaan.
  
Donderdag 28 juli
Mama is elke dag uit zichzelf rond half 8 wakker. Om half tien
vertrokken we om nog even via Bartlehiem te rijden. We hadden nog
geen foto van het plaatsnaambordje. Helaas was de weg afgesloten,
maar het bordje staat (een paar alinea’s terug) wel op de foto!
Vandaag deden we de laatste drie steden aan en we reden door tot
Sloten om het cirkeltje rond te krijgen.
#9
Leeuwarden
Ik zette weer het adres van
de VVV Leeuwarden in de navigatie en we reden keurig naar het
centrum. Er was een parkeerplek naast een Pannenkoekschip, recht
tegenover de VVV! Mama kocht ansichtkaarten en regelde een stempel,
terwijl ik naar het toilet ging. Vervolgens liepen we via een
antiek- en rommelmarktje naar C&A waar ik een riem kocht en weer
terug naar de auto.
Op weg naar Sneek moesten we volgens de Elfstedenplattegrond langs
Marsum want daar was een mooi kasteel. Dat klopt, maar op internet
kon ik zien dat het niet geschikt was voor mindervaliden, dus we
zijn er alleen langsgereden. Daarna nam ik één verkeerde afslag en
moesten we wel een kwartier omrijden voor we op de juiste weg
richting Sneek zaten.
#10 Sneek
Ik vind het best lastig
dat je tijdens vakanties altijd moet nadenken over een
toiletbezoekje. Je blaas is maar beperkt in grootte en je moet toch
goed drinken.
Aan het Martiniplein waar we parkeerden zat ook een grote Rabobank.
Ik zwaaide met mijn bankpasje en mocht toen even van het toilet
gebruikmaken. Vriendelijk. We waren niet op de parkeerplaats
terechtgekomen die ik in gedachte had, maar dit was ook mooi
dichtbij de toeristische trekpleister. Gewandeld naar de Waterpoort,
even erop, rondkijken en weer eraf (erg schuin!). Daarna op aanraden
van twee jongelieden richting de VVV gelopen en we kwamen in een
winkelstraat terecht waar we rond 13:00 uur bij Cum Laude hebben
geluncht. Dit was een plek waar de bediening een handicap had. Het
was een lekker broodje zalm en een goede tosti! We kwamen langs een
tattoeagezaak en ik vroeg of we samen een moeder-dochter-tattoeage
zouden nemen. Mama’s reactie was: ‘Haha.. een klein hartje?’ Maar
helaas, de zaak was dicht.
♥
De VVV (nodig voor een
stempel, natuurlijk) zat in het Scheepvaartmuseum en dat was best
een eind lopen. Wel mooi onderweg en erg gezellig druk.
#11 IJlst
De laatste stad van onze Elfstedenroute is IJlst. Een
klein dorpje vlakbij Sneek, waar ik in één vloeiende beweging tussen
twee auto's fileparkeerde naast het water. Alsof ik het elke dag
deed. We liepen naar de VVV en kregen onze laatste stempel. Een
memorabel moment. Mama had bij de VVV Leeuwarden stiekem twee
Elfstedenkruisjes gekocht en ik kreeg er hier plechtig eentje
omgehangen, waarna ik hetzelfde bij haar deed. De medewerkster van
de VVV IJlst maakte foto’s en begon honderduit te praten. We kwamen
nauwelijks weg, maar de regen was weer gestopt, terwijl we wachtten
voor de geopende brug. Prachtig mooi om al die bootjes langs te zien
varen.
Een kopje thee en een cola in Het Wapen Van IJlst en
ondertussen konden we even een stuk aan dit verslag schrijven. Er
waren hier veel vliegen. Om twintig over twee rekenden we af en
maakten we een kleine rondrit door IJlst. De tuintjes die niet aan
de huizen vastzaten maar aan de gracht waren bijzonder. Het was een
langzame rit in de regen met een bezorgbusje en vrachtwagen voor
ons.
Om de gehele Elfstedenroute af te maken, moesten
we natuurlijk nog een keer terug naar Sloten. Eerst wilden we langs
het water rijden, daarom hebben we Elahuizen ingevoerd in de
navigatie. Helaas was er daar geen mogelijkheid om lekker aan het
grote water (Fluessen) te zitten, daarom reden we verder en bij
Indijk was een parkeerplaatsje en een aanlegsteiger. Inmiddels was
het droog! Daarom hebben we ongeveer een kwartier zitten kijken naar
de boten en waterskiërs.
We reden via Woudsend en Spannenburg naar Sloten. We hebben de
auto op dezelfde plek geparkeerd als op dinsdag en een pannenkoek
gegeten bij de Koepoort. Waanzinnig dikke kok en een vriendelijk
meisje in de bediening. Lekkere pannenkoeken! Vervolgens via een
rechte weg (N354) naar ons laatste nachtje slapen: terug naar Sneek.
Hotel Amicitia ligt buiten het centrum op een soort
industrieterrein. Een gezellig ouderwets uitziend hotel met
vriendelijke receptioniste en een zeer ruime kamer. We hadden
specifiek gevraagd om een kamer met douche (niet met bad) en dat is
gelukt. Het was er erg warm en er was geen airco, daarom heb ik van
de receptioniste een ventilator gekregen! Superservice. De lamp in
de badkamer werkte met een sensor, dus konden we ’s nachts het licht
niet aanlaten om een toiletbezoekje te vergemakkelijken. Daarom
hebben we een schemerlamp in de badkamer gezet en dat werkte prima.
Daarna lagen we lekker op bed de Slimste Mens te kijken en
we hebben kaarten geschreven, een boekje gelezen en dan de ogen
dicht. Welterusten Friesland.
Vrijdag 29 juli
Na het ontbijt en
uitchecken konden we natuurlijk in 2 uur over de snelweg terugrijden
naar Varsseveld, maar dat deden we niet. Mama kende een restaurant
in Staphorst dat leuk gesitueerd is en daar wilden we een kopje thee
drinken. Helaas is het restaurant gesloten wegens de vakantie en
toen we vanuit Staphorst de kleine wegen namen, kwamen we door
Dalfsen. Bij de Zeven Deugden hebben we een kopje thee en cola
genomen en om kwart voor twaalf reden we door via Heino naar Raalte,
door Lochem en in Ruurlo gingen we lunchen bij Plaza ’t Snackhuus.
In Varsseveld hebben we eerst de auto nog eventjes
schoongespoeld bij een wasbox en om ongeveer half drie ’s middags
waren we thuis.
Dat was hem dan: de Elfstedentocht!
Heb je vragen of vond je het verslag leuk om te lezen?
Laat dan
alsjeblieft een berichtje achter in
mijn gastenboek, waarin je aangeeft dat je het verhaal van
Friesland - de Elfstedentocht hebt gelezen.
|