Ook bij dit reisverslag zijn alle
onderstreepte woorden gelinkt naar een gerelateerde pagina. Grote EK-poppen
|
Dit is het reisverslag van onze vakantie in
Zwitserland. Timo en ik hebben een
vliegticket geboekt (€ 203,68 pp) en
een
auto gereserveerd om 10 dagen (€
362,56) door de bergen te kunnen rijden. Het
weer in Zwitserland is moeilijk te
voorspellen vandaar dat we deze keer géén hotel of andere
slaapplekken geregeld hebben. Alleen de eerste en de laatste dagen
slapen we bij vrienden in Zürich. De munteenheid is hier anders, omdat Zwitserland geen deel uitmaakt van de EU en ook niet meedoet met de Euro. De prijzen worden soms aangegeven in € en soms met Chf (Zwitserse franc). Omrekenen kan hier. Zaterdag 28 juni We zijn ruim op tijd op de luchthaven Schiphol maar het gaat niet allemaal even lekker. Op het E-ticket staat gate D16, maar dat verandert zodra we in de rij staan naar D24 en vervolgens in D22. Het betreft een Lufthansa vliegtuig dat voor deze gelegenheid is gehuurd door Swiss. Zitten we eindelijk lekker, blijkt dat er te weinig kerosine getankt is voor de hoeveelheid gewicht aan passagiers en bagage. Dus eerst nog even tanken en dan eindelijk de lucht in. Binnen een uur staan we op luchthaven Zürich, waar de bagage ook nog eens vertraging heeft... Gelukkig staat Wim al op ons te wachten en we gaan naar zijn huis, waar Nicole ons verwelkomt. Het is heerlijk weer, wel 30 graden en 's avonds gaan we met zijn allen naar het park, waar we met nog vier vrienden gaan barbecueën. Het is in Zürich heel normaal om een hele avond in een park door te brengen en we gaan met het openbaar vervoer. Bij praktisch iedere bushalte staat hier een kaartjesautomaat. Een enkele reis (met bus of tram of trein in de stad Zürich dus 1 zone) kost Chf 3,90 en een dagkaart is precies het dubbele Chf 7.80. Als de eindbestemming bij een enkele reis op de route ligt (dus niet overstappen) kost het Chf 2,40. De Bäckeranlage is vol met groepjes zoals die van ons. Zó gezellig! Dekentjes mee en tot 2 uur 's nachts kletsen en eten en drinken. Er is een café waar je naar het toilet kan en als dat sluit is er nog een openbaar toilet. Zondag 29 juni Eerst lekker uitslapen en dan krijgen we een mooi ontbijt. Het is vandaag weer heerlijk weer en we gaan vanmiddag zwemmen in de Zürichsee. Ik dacht: smeltwater uit de bergen stroomt hierin, dus dat is ijskoud! Maar het is heerlijk 20° en we genieten volop. Er zijn hier veel plekken waar je kunt zwemmen en wij doen dat aan de westkant van het meer, bij Strandbad Wollishofen Chf 6,- pp. Je hebt hier douches en duikplanken, kleedhokjes en een kiosk voor wat lekkers. Vanavond is de finale van het EK voetbal. Toen we besloten om juist nú in Zwitserland op vakantie te gaan, hoopten we nog op een fijne afloop van Oranje. Maar vanavond speelt Duitsland tegen Spanje en dat is ook leuk. We kijken in de stad naar grote schermen die overal zijn opgehangen. Ieder plein en elke brug is bezet door voetbalfans uit allerlei landen. We eten een thaise hap uit een kraampje. Spicy en lekker. Het was een spannende avond, maar we hadden de uitslag al kunnen weten: de lucht werd prachtig rood! Alle Zwitsers zijn voor Spanje, puur omdat ze tégen Duitsland zijn. Automatisch zijn wij ook voor Spanje en zij winnen de wedstrijd en de Europacup. Het is feest in Zürich. Maandag 30 juni Onze vrienden werken, wij gaan de stad in. Ik heb van te voren een toeristengidsje gekocht over Zwitserland. Veel steden staan er in beschreven, maar dan wel erg summier, want het is een klein boekje. Maar het geeft ons in ieder geval de naam van de grote kerk met twee torens die over de rivier de Limmat kijkt: de Grossmünster. We nemen even een kijkje, maar we vermoedden al dat het groot en kaal zou zijn. Dat is zo. Je kunt op de toren, maar er is geen lift en het is nog vroeg; we willen onze benen sparen. We gaan wél naar het Lindenhof. Dit lieflijke pleintje (met lindebomen, hoe toevallig) aan de overkant van de rivier ligt hoog en vanaf daar heb je een mooi uitzicht. Op deze website wordt het heel toepasselijk 'het balkon van Zürich' genoemd. Je kunt vanaf hier ook mooi de beroemde klok zien van de St. Peterkirche. De wijzerplaat is de grootste van Europa met zijn 8,7 meter doorsnee. We wandelen door en zoeken een lekker terrasje. Het terras van restaurant/bar Skebe ziet er gezellig uit en we eten een tomatensoepje. Op het toilet zie ik een automaat die normaal gevuld is met damesverband. In dit geval is het anders en ik loop even terug om het fototoestel te pakken. Dit gelooft niemand! Dit toilet heeft een automaat met vibrators, vibrerende ringen, dubieuze dobbelstenen en verrassingsspeeltjes, inclusief batterij voor Chf 7,- Het woord dat hiervoor geldt is: bijzonder. Bovendien is het een gat in de markt. Wij doen boodschappen en we barbecueën weer, maar nu op de gasbarbecue op het balkon. Morgen halen we de auto op, maar tot nu toe geen idee waar we naar toe zullen gaan! Dinsdag 1 juli Vanmiddag om half drie kunnen we de auto ophalen. We hebben dus nog de tijd om even rustig naar het water te wandelen. We zien zwanen (er zijn sowieso ontzettend veel zwanen in Zürich), bootjes, een huis dat wordt gebouwd van vrachtpallets, een Chinese tuin, zwemmende mensen en een zeppelin. We pakken onze tassen in en vertrekken naar het vliegveld vanwaar we de auto gehuurd hebben. Eenmaal aangekomen zijn we tóch iets vergeten: onze creditcard. Omdat we alles al betaald hadden, hebben we daar niet aan gedacht. Jammer maar helaas, pinnen werkt niet. Dan krijg je die auto niet mee! We bellen Wim en die wil ons helpen. Dus dezelfde avond nog gaat hij met ons mee en we rijden in 'onze' zwarte Opel Meriva terug naar zijn huis. Parkeren in Zürich is erg lastig. Gelukkig vinden we een plekje in de blauwe zone: met een blauwe parkeerkaart mag je hier tot 's ochtends 8 uur staan. We mogen gelukkig ook nog een nachtje blijven en gaan 's avonds met zijn vieren uit eten bij een fijne Italiaan. Woensdag 2 juli In plaats van de auto verplaatsen om 8 uur, rijden we meteen dan weg. We weten nog niet waar naar toe en als we ten oosten van de Zürichsee rijden, zie ik op de kaart dat je er via een brug overheen kan. Doen we en dan via een kleine (lees: niet autobahn) weg richting de eerstvolgende grote plaats Altdorf. Onderweg is een afslag richting een bepaalde grot. We nemen de afslag maar stoppen bij een kabelbaan omhoog. Leuk wandelschoenen aan en eens vragen wat daar te doen is. Je kunt eerst met een schuin treintje omhoog (Stoosbahn) tot het plaatsje Stoos en vanaf daar verder met een kabelbaan tot bovenop een berg. Een dagkaart kost Chf 32,- pp maar voor Chf 39,- pp zit er middageten bij in. Doen we. Je moet nog borg betalen voor de plastic pasjes, maar dat krijg je later terug. De berg heet Frohnalpstock en is 1922 meter hoog. Boven is het mooi! een prachtig uitzicht over de Vierwaltstättersee en alle bergen er omheen. Het eerste wat je hoort is het geluid van koeienbellen. En het ruikt er ook zo lekker. Echt frisse berglucht. Als we genoeg hebben rondgekeken, maken we een beslissing. We nemen het wandelpad van 2,5 uur tot 'halverwege', naar Stoos. Daar gaan we eten en dan zien we verder. We willen net vertrekken als we het geluid van straaljagers horen. Een formatie van zeven stuks vliegt met prachtige bewegingen door het dal over het meer. Zelfs loopings! Het is fantastisch! Uiteindelijk verdwijnen ze achter een berg. We lopen door over smal paadje, dat ons over een bergkam leidt, met aan beide zijden diepe afgronden. De afslag naar Stoos is best steil naar beneden en we hebben op driekwart van de route allebei last van onze voeten. Misschien was een beetje oefening niet verkeerd geweest.Onderweg is er nog een soort tuinslang met bergwater. Hij stroomt constant en onze flessen kunnen wel een navulling gebruiken. IJskoud en lekker. Het is niet zo gezellig in Stoos (het is zomer en er is bijna niemand) dus we nemen de Seilbahn weer terug omhoog en gaan op het terras van Frohnalpstock onze middagmaaltijd eten. Er zijn drie mogelijkheden en we kiezen voor braadworst met patat. Daarna nemen we de kabelbaan en het treintje terug naar beneden en we rijden verder naar Altdorf. Het is niet makkelijk om een hotel te vinden dat niet te duur is. We vragen bij drie hotels de prijzen van een tweepersoonskamer. In hotel Höfli kost dat Chf 165 per kamer. Hotel der Goldene Schlüssel zit vol maar hotel Reiser heeft nog plek voor Chf 100 met douche en toilet op de gang. Doen we. Het is een net hotel in een schattig stadje. Donderdag 3 juli We hebben eergisteren via D-Reizen.nl een hotel geboekt in Wallis, zodat we daar niet steeds hoeven te zoeken, maar we kregen gisteren bericht dat dat niet doorgaat. Direct een ander hotel geboekt en nu hebben we nog geen bevestiging gekregen. Hotel Reiser had een fijn bed en dus blijven we nog een nachtje. We moeten nu naar een kamer met toilet en douche inclusief, maar dat mag voor CHF 20 extra ipv 50. Aardig. Dan gaan we vandaag maar eens naar Luzern. We hebben geen stadskaart, alleen een landkaart. Daarom rijden we maar achter een Duitser aan het centrum in, hopelijk parkeert deze ergens waar wij dat ook kunnen. En warempel: hij rijdt de parkeergarage van het Centraal Station in. Fijn! Luzern heeft een beroemde houten brug en als je bij het station bent, zie je hem direct. Ook hier zijn weer veel zwanen. We lopen een stukje door het oudste gedeelte van de stad, tot we bij de stadsmuur komen. Er zijn torens waar je in mag en je kan over de muur lopen, langs de kantelen. Net als we in de middelste toren zijn, begint het te regenen. Het gaat er hard aan toe, dus we schuilen een half uurtje. Mooi uitzicht trouwens! Dan via de andere houten brug (Spreuerbrücke) verder. Terrasje, appelsapje (Met prik! Gatver.), Jezuïetenkerk (eerste kerk met barokke uitstraling) en terug naar de auto. Op de kaart is nog een bezienswaardige plek aangegeven op de route terug naar Altdorf. Het heet Rütli en het is vlak naast de Seelisberg, waar een groot gebouw staat: The World Government of the Age of Enlightenment. Geen idee wat dat was, dus later opgezocht. Uiteindelijk blijkt dit dus een belangrijke plek te zijn voor volgelingen van een meditatiestroming én de plek waar een eed is gezworen tussen kantons, om elkaar te verdedigen bij een aanval. Voor ons is het gewoon mooi. En het is precies tegenover de Frohnalpstock van gisteren. Verder zijn we gebeld door D-Reizen: de reservering is gelukt. Vanaf morgen zitten we 8 dagen (7 nachten) in hotel Magrappé in Veysonnaz, dichtbij Sion (oudste stad van Zwitserland en hoofdstad van Wallis/Valais). De plek waar we naar toe gaan heet ook wel: Les Quatre Vallées (de vier valleien). Het is een aanbieding met halfpension voor twee personen € 450,-. Ben benieuwd. Vrijdag 4 juli We staan om 8 uur op, pakken onze koffers, ontbijten en vertrekken om 9.30h. We rijden via de passen, dus dat kan wel even duren. Eerst over de Sustenpas, hier maken we een korte stop want er ligt sneeuw! Het is hier 6,5° en we zitten 2224m hoog. Wat een verschil met dat warme zomerweer op de Frohnalp! We rijden verder via de Grimselpas en stoppen eerst bij een grote stuwdam. Er is een schildering op gemaakt en dat blijkt het grootste ter wereld te zijn, van 15.000 vierkante meter. Dan rijden we een klein stukje verder naar het hoogste punt van de pas op 2166m. Hier is een hotel met restaurant: Alpenrösli waar je lekker kunt eten. We hadden uitzicht op een meer waar nog een paar klompen ijs/sneeuw in dreven. MOOI. Daarna besloten we nog een stukje te lopen. We gingen een weg op waar maar weinig auto's reden (vanwege een slagboom) en daar zagen we hem. Het Múrmeltier, oftewel marmotje. Hij was groot (leek wel een kat!) en zat op een rots hoog boven ons te zonnen. We rijden nog verder en komen langs een plaatsje genaamd Bitch. Of was het toch Bitsch? 
 Vaysonnaz is Franstalig, zoals praktisch heel Wallis! Dat is even een omschakeling na zoveel Duits. Even nadenken, kan ik nog Frans? Oui. Hotel Magrappé ziet er leuk uit. Ik vind de kamer echt mooi! Eindelijk iemand die begrijpt dat het héél erg lelijk is om een sprei en gordijnen van dezelfde jaren-80 meerkleurenstof te maken. Hier is het wit en rood. Fris en helder. We lopen een rondje en gaan dan pas eten. Het halfpension is hier blijkbaar iedere dag een ander menu. Vanavond eten we een groentesoep, een soort Beef Teriyaki in tagliatelle en een citroentoetje. Lekker hoor. Ik neem iedere avond een blocnote en de kaart van Zwitserland mee om een verslagje van de dag te schrijven. Vanavond zoeken we ook uit wat we allemaal nog willen zien/doen. Het is véél! Eens kijken of we dat redden. Zaterdag 5 juli We ontbijten lekker (let op: de eieren zijn nog rauw: zelf koken!) en hangen rond tot 10 uur om eens bij de toeristeninformatie (vvv) te kijken. We nemen een paar folders en plattegrondjes mee en gaan daarna met de kabelbaan omhoog. We willen vanaf daar naar beneden wandelen. Maar dat is vér! En onze benen zijn nog niet geheel hersteld van het vorige avontuur. Dit hadden we niet moeten doen. Om 14.15 komen we beneden. Je bent hier snel weer fit en we rijden eens naar Sion voor wat lekkers en om te tanken. We hebben in zusterhotel Chalet Royal de sauna gereserveerd en zijn om 17.30 terug om hierin te duiken. Een klein wellness gedeelte: binnen een sauna, turks stoombad, relaxruimte, warme en koude douches. Dan het toppunt: buiten een heerlijk warme jacuzzi met uitzicht op de bergen. Prachtig. Zondag 6 juli Het ziet er niet uit als een zondag. Meer als een regendag. De televisie op de kamer heeft ook BVN en daarbij kun je elke avond om half negen naar het achtuurjournaal kijken met Sasha de Boer en natuurlijk ook naar teletekst. Dus we wisten al dat het niet echt schitterend zou zijn. Daarom nemen we droge kleren mee en gaan we verschillende toeristische attracties bezoeken. Er is bijvoorbeeld een ondergronds meer in St-Léonard. Dat is volgens hen het grootste ondergrondse meer van Europa. Chf 10,- pp. Maar dat valt ons behoorlijk tegen. Timo had het veel groter verwacht en ik ben boos omdat er kinderen de hele tijd praten terwijl de gids een verhaal vertelt. Hij doet het in drie talen: Frans, Engels en Duits. Ik kan er twee van verstaan, maar nóg heb ik geen flauw idee wat die man gezegd heeft. Een vraag aan alle ouders ter wereld: willen jullie je kinderen leren FLUISTEREN alstublieft? De foto's mislukken en het enige wat er nog op staat is een school forellen. Hoe ze erin kwamen, waarom ze daar leven en wat ze eten? Geen idee! Niet verstaan... We rijden door naar watervallen. Die zijn te vinden in Les Valettes en ze heten Gorge du Durnand Chf 6,- pp. De eerste regendruppels zijn het rotst. Zo páts op je kop. Maar daarna valt het mee. We houden de camera zo veel mogelijk droog. Het water komt met straaltjes van de trappen af. Maar we hebben onze bergschoenen aan en extra kleding mee. Uurtje lopen en daarna lekker omkleden, opwarmen en eten in het restaurant. Eigenlijk klaart het al wat op! En we willen nog graag een stuwmeer La Grande Dixence zien in de buurt van Veysonnaz, dat in ons boekje staat als hoogste damwand (285m) en hoogst gelegen stuwmeer (2365m) ter wereld. De weg er naar toe is prachtig. Erg veel bochten, je gaat immers omhoog, en een heel smal weggetje. Als je boven bent, parkeer je de auto en neem je de kabelbaan naar de top Chf 9,- pp. En als we boven komen, is daar mist. Een wolk bedekt alles. We lopen een rondje door enge donkere tunnels, het begint te regenen en we wachten nog even met onverrichter zake terugkeren. Het lijkt in de verte iets op te klaren... En jawel! Langzaam trekken de wolken weg en we zien het hele meer! Met bergen en al! Prachtig, prachtig. We kijken een tijdje en zien dan de wolken van achteren weer aankomen.    Je kunt via een andere route (even lang) ook terug naar Veysonnaz en dan kom je langs nóg een bezienswaardigheid: de Pyramides van Euseigne. We zijn benieuwd. Nou het is leuk, maar we zijn blij dat we er geen moeite voor hebben hoeven doen. Zo leuk is het nou ook weer niet. Deze avond is de finale van Wimbledon tussen Federer en Nadal. Federer is een Zwitser dus de televisie in het restaurant is aan. Het duurt langer dan ons diner, dus we zien Nadal winnen op de tv in onze kamer. Maandag 7 juli Hotel Magrappé is deze maandag eigenlijk dicht. Wij krijgen een sleutel en slapen gewoon in onze kamer, maar ontbijten en dineren dus in Chalet Royal. Het is de hele dag bewolkt en daarom gaan we naar Leukerbad. Volgens de brochures is dit een gigantisch vakantiedorp met een zwemparadijs. Er stroomt elke dag 3,9 miljoen liter water van 51° uit de bronnen de 22 'ThermalPools' in en dit zou heilzaam zijn. De rit er naar toe is lang en kronkelend. Het ligt echt boven in de bergen. Het eerste zwembad dat we zien, moet ons paradijs zijn, toch? Voor Chf 20 mag je 3 uur en voor Chf 25 de hele dag. Nou dan gaan we lekker de hele dag. Het valt al tegen bij de kleedruimtes. Dan krijg je een binnenzwembad, ook leuk, maar klein en vól met kinderen. We wachten af of het buiten beter wordt (waar zijn die 22 baden in hemelsnaam?) maar daar zijn er maar 4. Ik snap er niks van. Het is lekker warm water, dat klopt. En het uitzicht op de bergwand is mooi tot er een wolk voor schuift. Maar het water is net zo heilzaam als Vitens en het is ook GEEN paradijs. Het is een gewoon een stom zwembad. We willen toch in ieder geval nog een tijdje blijven, want ik vind het dúúr. In Zwolle kan je een dag zwemmen voor € 4,60. Tenslotte vertrekken we weer en pas nu snap ik de folder goed. Wij waren in het Burgerbad. Dat is toevallig wel het grootste, maar dit dorp heeft nog meer zwemcomplexen en sámen hebben zij 22 zwembaden. Wat een afknapper. Ik vond de jacuzzi bij Chalet Royal leuker. We rijden terug via Sion. Daar zijn twee mooie kastelen op heuvels naast elkaar. We lopen naar het pleintje ertussen en beseffen daar dat we geen puf hebben om naar boven te lopen. Klik (mooie foto), lik (lekker ijsje) en we gaan weer. Dinsdag 8 juli Vandaag rijden we naar de Aletsch Gletsjer. Het is de langste van Europa en het hele gebied staat op de UNESCO lijst van wereld erfgoed. De weg er naar toe gaat via Visp. Wat een rotstuk om te rijden is dat zeg! De doorgaande weg loopt hier door het centrum van Visp, waar je veel zebrapaden, verkeerslichten en rotondes hebt. Het duurt láng en er staat altijd een rij (lees: file). Het weer is helder in het dal. Maar boven de bergen hangen her en der wolken. We vragen het nog wel even vóór we een kaartje kopen. We komen toevallig Nederlanders tegen, die zeggen dat je tussen de wolken door steeds wel de gletsjer kan zien. Da's mooi. Dan gaan we. De kabelbaan begint in Fiesch, gaat tot Fiescheralp en daar stap je over op de kabelbaan naar Eggishorn. Retourtje is een maand geldig en kost Chf 42,80. Maar dan krijg je ook wat. Je loopt via een ontzettend gaaf rotspad naar een hoog punt van 2926m en daar heb je een uitzicht op de Aletschgletsjer en veder 360°. Als je geluk hebt zoals wij, vertrekken de wolken bij aankomst en kun je álles zien. Grappig dat we op een gegeven moment met nog 6 Nederlanders op het hoogste punt stonden. Typisch reislustig volkje. We hadden prachtig uitzicht en we konden zelfs de Matterhorn zien!!  Matterhorn in het midden achteraan. We rijden rond 17 uur terug en bij een tankstation koop ik twee Apollo's! Weet je nog? Een Raketje maar dan met bovenaan perenijs en een chocoladepuntje. Ik kan me niet herinneren dat ik die de laatste tijd in Nederland gezien heb. Ik heb laatst via het toeristenbureau geregeld dat ik ga paragliden, maar dat hangt altijd van het weer af. Deze avond vraag ik aan de barman die Frans spreekt, of hij voor mij de Paraglider wil bellen om te vragen of het doorgaat morgenvroeg. HOERA het gaat door en ik ben er zenuwachtig van. Wil je dat ook? Moet je hier zijn: website. Woensdag 9 juli Eigenlijk is het maar raar dat ik wil paragliden. Ik heb geen hoogtevrees, maar ik ben wel snel zeeziek en luchtziek. Zoals je kan lezen in mijn verslag over Costa Rica, wil mijn maag zich nog wel eens omkeren als we in turbulentie terechtkomen. Ach eigenlijk vind ik het gevoel in een lift en kabelbaan al naar. Maar dit is een droom sinds mijn 10e ofzo, dus als ik nu de kans krijg, moet ik hem nemen. Ik neem voor de zekerheid een half reistabletje; je weet nooit. We rijden naar Haute-Nendaz, dichtbij Veysonnaz. Hier ga ik met mijn Paraglide-kerel Raphaël Gillet (stoer) met de kabelbaan naar Tracouet (Chf 12). Timo gaat beneden op de landplek foto's maken, terwijl ik een stroef Engels-Frans gesprek heb om mijn zenuwen de baas te worden. Dadelijk word ik ziek in de lucht... en dan? Hij heeft een grote rugzak met daarin de parapent, twee stoeltjes, twee helmen en nog een rugzak met daarin de reserve-parapent, die hij gelukkig in de 18 jaar dat hij dit doet, nog nooit hoefde te gebruiken. Ik geef aan dat ik rustig naar beneden wil. Geen trucjes of geintjes. Prima. We trekken een harnas-met-stoel aan en we zetten een helm op. Dan rennen we de berg af en ik VLIEG!! Het is supergaaf. Ik heb geen last van luchtziekte! Tot hij een draai maakt. En nog één. Dan vraag ik of hij me weer op de grond wil zetten. Ja hoor, maar daarvoor moet hij dalen, dus meer bochtjes maken. Kotsmisselijk ben ik. En normaal houdt dat op, zodra ik geland ben, maar nu wordt het eigenlijk érger. Mijn maag doet moeilijk, maar ik haal het toilet... Goed, dat was leuk, maar dat doe ik NOOIT meer. Kosten: Chf 120,- voor 10 of 15 minuten. Ik moet er niet aan denken om nu nog al die bochtjes te rijden. Maar Timo rijdt superrustig en we gaan nog even terug naar onze kamer. Andere kleren aan en even wat brood gekocht bij de supermarkt. Dan rijden we rustig over de snelweg naar het meer van Geneve. Het is er prachtig, in een plaatsje dat Villeneuve heet. Het water lonkt (want warm weer) maar er is niet echt zwemgelegenheid hier. We kunnen wel waterfietsen, maar daar staat mijn pet nu echt niet naar. Daarom spreiden we de handdoeken uit op het gras in een park en lezen we rustig een boek. Ik voel me gelukkig beter en ik val in slaap tijdens het rijden. Timo gelukkig niet. Bij het hotel aangekomen, nemen we het boek weer mee en gaan we op het terras zitten. Met een milkshake en een ijscoupe van Mövenpick zitten we nog lekker even in de zon. Vanavond eten we gamba's met rijst en groente. Lekker. Donderdag 10 juli Je kunt vanaf hier relatief gemakkelijk naar de Mont Blanc en dat doen we dus! We zitten op de snelweg zo gezellig te kletsen over de energievoorziening in Zwitserland dat we de afslag missen... We rijden via een soort parallelweg terug en hebben onderweg een mooie waterval (Pissevache) en een diepe kloof (Gorges du Trient) gezien. We zijn bij die kloof naar binnen geweest. Er is een hangbrug langs de zijden gemaakt om toeristen rond te leiden. Het is een mooie kloof, de bruggen maken het jammer genoeg een beetje lelijk. De route is mooi!! Hij loopt langs de Col de la Forclaz, het is lekker stijl en er zit prachtig bochtenwerk in, zonder dat je erg langzaam moet rijden. Onderweg komen we langs de douane (paspoort mee), want we rijden naar Frankrijk. De Mont Blanc is half Frans, half Italiaans. Voor je bij de Mont Blanc bent, kom je eerst langs Argentière. Vanuit hier is de mooie Gletsjer van Argentière te zien. En Dan rij je door naar de toeristenstad Chamonix, want daar kun je de Mont Blanc zien. Het is warm zeg! We vragen even naar informatie over het uitzichtpunt Aiguille du Midi; er gaat een kabelbaan naar toe, waarin maar beperkte plaatsen zijn. Maar deze vertrekt pas over 40 minuten en dan moet je minstens twee uur boven blijven. We zien een plaatje van de kale rots, zonder leuke wandelpaadjes zoals bij de Aletsch en beslissen (mede door de € 30 pp en mijn misselijkheid in die stomme kabelbanen) dat we niet naar boven gaan. We eten een heerlijke hamburger met patat (€ 10) en een colaatje (€ 3) met uitzicht op dé berg bij Café La Terrasse.  Het is wel bijzonder want vanaf hier lijkt hij minder hoog dan de bergen die dichterbij staan. En eigenlijk is de gletsjer ervoor (Glacier de Bossons) veel indrukwekkender. Je zit in een korte broek en hemdje onder een parasol naar een erg erg groot brok ijs te kijken en het is hier warm. Raar. Om ongeveer 16 uur rijden we terug, maar onderweg zijn we nog gestopt bij een mooi uitzicht over Martigny en het vliegveld van Sion (bijna iedere 10 minuten een klein vliegtuigje dat aankomt of landt). We zien steeds dat er een paar mooie blauwe meren in Sion zijn. In Nederland mag je vaak niet zwemmen bij deze zandafgravingen, maar hier wel! Het meer heet Les Iles en je kan er alleen komen als je niet op de snelweg zit, maar op de parallelweg. We zetten de auto op de parkeerplek en ik doe net of mijn korte broek en bh een bikini zijn, want ik ga er in! Het is een geliefde plek, want het is er nu (werkdag) best druk. Vooral mensen die in de zon liggen op het gras naast het water. Er zit een groot park aan vast, waar je 's avonds vast lekker kan barbecuen! Timo wacht op een bankje en ik ga heerlijk afkoelen. Dit is in 10 minuten al leuker dan een uur in het Burgerbad. We hebben grote handdoeken mee om op te liggen (nu voor afdrogen) en extra kleding voor je-weet-nooit dus nu kleed ik me om en rijden we naar 'huis'. Dit is onze laatste avond in Veysonnaz. We hebben geweldig genoten. Nog even na het eten de heuvel op (onder de kabelbaan) om een mooie foto te maken van de heldere lucht en zondsondergang achter de bergen en daarna in de bar nog een biertje en een cocktail. Deze zijn (bij uitzondering) gratis, omdat we morgen weggaan! Lief hoor. We pakken de tassen vast in, dan hoeft dat morgen niet. Dan lekker slapen, want morgen hebben we een lange rit voor de boeg. Vrijdag 11 juli Vroeg op (7 uur) vroeg eten (8 uur). De kamer was inclusief halfpension, maar de drankjes moeten we natuurlijk wel betalen. Alle drankjes zijn op een lijst gezet en we gaan naar de hoofdreceptie in Chalet Royal om te betalen. Vervolgens rijden we weg om iets over half negen! Netjes. We rijden vandaag alleen over de snelweg. De route gaat van Sion naar Martigny, via Vevey richting Freiburg, langs Bern naar Zurich. Het is nog niet druk op de snelweg, er is maar één file. Ik wil graag een keer stoppen, omdat we toch ruim op tijd zijn om de auto in te leveren. Lekker benen strekken, plassen en wat eten of drinken. Timo neemt daarom een afslag als hij op een gegeven moment water naast zich ziet. We komen uit in het plaatsje Wangen (!) haha, daar moet ik natuurlijk een foto van nemen. Er is hier nog meer moois te zien trouwens hoor. De rivier de Aare is wat Timo zag vanuit de auto. En er is hier een overdekte houten brug, net als in Luzern! (zie foto hiernaast, lijkt op het dak van een huisje, maar is de brug). Maar dan toegankelijk voor gemotoriseerd verkeer. Er rijden hier veel legervoertuigen, dus bij besluiten dat hier vast een basis is, ergens. Dan rijden we door en nemen even een afslag bij de bebouwde kom van Kloten, want daar wil ik natuurlijk óók een foto maken. Nog even tanken en dan de auto inleveren. Dat is nog een heel karwei om te zoeken waar je naar toe moet, als de helft van de parkeergarage verbouwd wordt! Maar het lukt, we leveren de sleutel in, de dame controleert of er geen schade is en of de tank wel vol zit. Allebei prima. Dan lopen we naar het kantoor om onze laatste extra betalingen te doen (verzekering en extra bestuurder). Grote tassen in een kluisje, trein naar centrum (Chf 12 pp voor 24h-retour kaartje) en daar nog lekker even op het terras zitten. De vakantie nabespreken. 's Avonds nog één keer eten en slapen bij Nicole en Wim en de volgende dag met het vliegtuig terug naar Nederland. Zwitserland is een land van uitersten en Wallis heeft helemaal veel bijzonders. We hebben het grootste schilderij ter wereld gezien (Mélisande), de langste gletsjer van Europa (Aletsch), het grootste ondergrondse meer van Europa (Lac-souterrain), de hoogste stuwdam ter wereld (La Grande Dixence), het hoogst gelegen stuwmeer ter wereld (Lac Dixence), de grootste wijzerplaat van Europa (St. Peterskirche), de bekendste berg van Europa (Matterhorn) en de hoogste berg van Europa (als je de Kaukasus niet als Europa ziet)(Mont Blanc). Vond je het een leuk verhaal? Heb je nuttige tips gevonden? Laat dan even een berichtje achter in mijn gastenboek en zet er even bij welk reisverhaal je hebt gelezen., terug naar de INDEX kan hier |
