Als je samen droomt over later en je praat over lange
campervakanties in de Verenigde Staten, passeren allerlei
toeristische hoogtepunten de revue. Eén ervan was New York en het
leek ons leuk om helemaal niet te wachten tot later. Geboekt in
november 2014: een vlucht en een appartement via Airbnb voor 5 dagen
NYC. Ook in dit verslag lees je weer wat we hebben gedaan, hoe het
was en wat het kostte.  Skyline van Manhattan vanaf de Staten Island Ferry Als je een vakantie boekt met een touroperator voor 5 nachten (= 7 dagen) in het centrum van Manhattan, ben je al gauw zo'n € 1500 pp kwijt. En dan heb je nog niet eens een mooi uitzicht. Daarom kochten we losse tickets en op aanraden van vrienden die ook in New York zijn geweest, hebben we een mooi hoog gelegen appartement geboekt via Airbnb. * Vliegticket Schiphol - JFK voor € 787 pp. * Appartement via Airbnb.com voor € 512 pp. Regelen vóór vertrek: * Niet iedereen mag de VS zomaar in. Je moet eerst een goedkeuring aanvragen met een ESTA-formulier. Dat kan online en het kost $14 pp. Als je toestemming krijgt, is die twee jaar geldig. * Met een Europas van de Rabobank kun je niet zomaar in de VS pinnen. Dat hebben ze uitgezet, zodat criminelen die jouw pas jatten, niet zo gauw naar een ander continent verdwijnen en daar je geld van de rekening halen. Je kunt zelf met de app van de Rabobank tijdelijk pinnen in Noord-Amerika aanzetten. Heel makkelijk. Pinnen met een Europas is wel iets goedkoper dan met de creditcard. Bij beide manieren betaal je een percentage van het gepinde geld (bijv. een procent) aan de bank. 
 Deze vervoersmiddelen hebben we niet hoeven gebruiken. Zaterdag 2 mei Vertrek om 7:00 uur met de auto. We gebruiken voor het eerst Schiphol Holiday Valet Parking. De voordelen zijn dat je (ook 's nachts als de treinen niet gaan) rijdt met je eigen auto, dat hij direct vooraan bij de aankomsthal klaarstaat bij terugkomst en dat je de autosleutel niet bij je hebt op vakantie. € 65 voor 6 dagen. Bij het boeken krijg krijg je een boekingsovereenkomst en daar staan je reserveringscode en andere gegevens van de bestelling op. Die print je dus en neem je mee. Als je in de buurt van Schiphol komt, vraag je je af waar je eigenlijk naar toe moet... Dat staat niet op het formulier. Met de smartphone weer naar de website en daar staat het adres dat je moet invoeren op je navigatiesysteem. Onhandig. Eenmaal aangekomen geef je de sleutel af en loop je direct door naar de vertrekhal. Wel heel handig. De rij op Schiphol naar de bagage-drop-off was lang, maar hij verliep vlot. Er waren veel passagiers die graag voor wilden, omdat ze anders hun vliegtuig zouden missen. Dan moet je eerder vertrekken, mensen! Bij de gate haalt Timo alvast 200 dollars (de koers is op dit moment praktisch gelijk met de Euro) en we kopen voor € 14,99 een geinig boekje voor in het vliegtuig met columns van een docent. Herkenbaar. Dit was voor ons de eerste vlucht met schermpjes in de stoel voor je, zodat je zelf kunt kiezen welke film of serie je wilt zien. Stijgen en vliegen gaat prima, maar aan het eind van de vlucht word ik toch ziek. Reisziekte is niet lollig, maar als je iets wil zien van de wereld, dan moet je toch reizen. 
 Boardingpass, bordje in de slurf, vluchtinformatie in het vliegtuig. Op JFK-airport moeten we in een superlange rij staan. Hij is in allemaal bochten gevormd, zoals ik herken van plaatjes bij pretparken. Het duurt erg lang; we staan meer dan een uur te wachten tot we bij de Immigrations (douane) onze vingerafdrukken mogen laten nemen en ons gezicht op de foto laten zetten. De beambte zelf is een zeer vriendelijke vent en de positieve eerste indruk van New Yorkers is gezet. We maken eerst gebruik van het toilet, voor we de koffer gaan halen. Die staat inmiddels al naast de band en we lopen zo door naar het station van de Airtrain. Je betaalt bij de entree niets, maar bij het overstappen op de metro moet je pp $6 betalen. Je kunt op verschillende plaatsen overstappen en wij doen dat op Jamaica Station. Hier betalen we pp $31 voor 7 dagen onbeperkt gebruik van de metro. We nemen de E-train (metro) naar Manhattan, maar vanwege werkzaamheden rijdt hij anders dan normaal. Ik ben nog misselijk van de vlucht, mijn maag kan de warmte, de geur, het gewiebel en het gebrek aan uitzicht niet verdragen en ik moet eruit. We stappen op een willekeurig station uit, gaan naar boven, naar buiten de frisse lucht in. Na een paar minuten gaat het weer, ik vraag bij de balie van de metro naar een plattegrond en die krijg ik. Dan nemen we de volgende metro. Ons appartement ligt één blok naast de Port Authority Bus Terminal. Dit busstation heeft een groot metrostation onder de grond en we zijn al snel bij de portier die ons welkom heet en iemand met ons meestuurt met de sleutel van het appartement. Het appartement en het uitzicht zijn precies zoals op de foto's van Airbnb. 
 Uitzicht vanuit ons appartement aan West 43rd Street. Die eerste middag lopen we al zo'n vijf kilometer rond: van 9th Avenue naar Columbus Circle, via de zuidrand van Central Park naar de Apple Store op de hoek, bij een T-mobile winkel koopt Timo een prepaid kaart van $30 om zonder wifi te kunnen internetten. Die kaart was geweldig voor de hele week. Daarna lopen we via Times Square (twee pizzapunten en een flesje cola voor $12) weer terug naar het appartement. Het tijdverschil is zes uur en al is het hier dus pas een uur of acht, het voelt als twee uur 's nachts. Zondag 3 mei Ik ben vroeg wakker (uur of zes) en ik heb toch netjes mijn acht uur slaap gehad. In the City that never sleeps is de supermarkt pas om acht uur open (door de week om zeven uur) dus terwijl Timo in bad zit, sta ik een tijdje voor een dichte deur voordat ik boodschappen kan doen. Duur hier! Voor drie bolletjes, een grote fles sap, een pakje salami, drie bananen en een fles water betaal ik $18. We ontbijten in de badkamer en houden een broodje en twee bananen over voor de lunch. Ik zou mezelf niet zijn als ik niet van te voren had bedacht wat ik allemaal wilde zien. Met reisgidsjes, GoogleMaps en de rest van het internet erbij heb ik een interactieve kaart opgesteld van de plekken die me gaaf lijken. Alles op een schermpje bekijken is toch niet zo handig, dus ik heb hem geprint en meegenomen.  Het Rockefeller Center is een complex van meerdere gebouwen en het beslaat drie blokken (de kaart hierboven met oranje rechthoek is meteen een link naar GoogleMaps). Het hoogste gebouw heet GE Building en daar mag je bovenop. Ze noemen het Top of the Rock (TOTR). Voor dit gebouw en het 9/11-museum heb je van te voren kaartjes nodig, anders sta je lang in de rij. We willen zeker weten dat het mooi weer is, daarom bestellen we ze vanochtend op de iPad met de creditcard. Entree bij TOTR kost $30 pp en wij nemen de upgrade (een folder en een foto gratis) van $5. Het lastige is, dat we hier geen printer hebben. Bij het 9/11-museum is dat geen probleem: de streepjescode mag je ook op je telefoon laten zien. Bij TOTR is het een ander verhaal. De website geeft je geen pdf-bestand, maar wil dat je direct vanaf het apparaat print. Ik heb aan onze verhuurder gevraagd waar je in New York kan printen en er is twee blokken verderop een FedEx-kantoor dat 24/7 open is. Het klopt dus wel van the City that never sleeps. Helaas kun je ook daar alleen een gedownload bestand printen. Daarom lopen we door naar TOTR zelf. Bij de kassa print een medewerker onze kaartjes voor vanavond om 19:20 uur. We willen foto's maken bij daglicht en bij avondlicht. De zon gaat onder om 19:55 uur. Als we bij een andere balie nog even vragen hoe laat we er dan moeten zijn, zegt hij dat het 's avonds zo druk is dat 19:10 beter uitkomt. Hij verandert ons kaartje kosteloos. Have a nice day! Thank you. 
 St. Patrick's Cathedral en rechts de kerk naast onze flat. Klik erop, dan kun je binnen kijken. Zulke grote gebouwen hebben veel ingangen en uitgangen. Als we naar buiten lopen staan we aan de hoek van de St. Patrick's Cathedral (groen omkaderd in het plattegrondje hierboven). Het is er buiten druk want er staan mensen te protesteren tegen het sluiten van hun plaatselijke kerk. In Nederland is dit ook aan de orde van de dag; de kerk van mijn ouders is gesloten en er gaan er nog veel meer dicht. Er staat politie bij - om ze te beschermen of aan te houden? We weten het niet. Binnen in de kerk is een dienst aan de gang. De kerk zit vol en als toerist kom je niet verder dan de Maria-kaarsjes. Prachtig gezang en orgelmuziek klinken uit de luidsprekers en de flatscreens aan de pilaren zorgen ervoor dat je in een zijbeuk ook nog zicht hebt op het altaar. Modern hoor. We nemen de metro naar huis om onze jassen weg te brengen. Het was hier een paar weken geleden nog superkoud, maar nu is het lekker warm hier in New York (breedtegraad ongeveer zo hoog als Rome). Bovendien staat alles in bloei en het rook heel lekker. De bloesems waren 'aan' en de tulpen (veel!) waren ook 'aan'. Bijna thuis halen we bij een supermarkt/drogist nog een jerrycan water $1,90 en een pot Amerikaanse Rennies $4,75 om mee naar huis te nemen. Citi Bikes Manhattan is groot. Vanaf de zuidkant van Central Park tot het zuidelijkste puntje is het 8 kilometer en van west naar oost 3,5 kilometer. Als je veel wilt zien, moet je dus vervoer regelen, want je kunt alles niet te voet doen. Opties: taxi (niet gedaan; die staan steeds stil bij stoplichten of in de drukte), metro (veel gedaan; snel, goedkoop en overal stations) en huurfietsen. Je kunt voor een hele dag een fiets huren bij een winkel. Dan moet je hem bij bezienswaardigheden steeds op slot zetten en hopen dat hij niet gestolen wordt. Voor een hele dag kost een huurfiets tussen de $20 en $30, maar dan moet je hem wel weer inleveren voor de winkel sluit. Je kunt het ook anders doen. Beter. 
 Citi Bike plattegrond (klik er maar eens op) en een voorbeeld van een fietscodekaartje. Citi Bikes zijn openbare fietsen die je voor $10 per 24 uur kunt huren. Ze worden gesponsord door Citi Bank, die als borg steeds $100 per 24 uur van je rekening blokkeert. Daarom is het zo goedkoop. De fietsen zijn verstelbaar, ze hebben drie versnellingen en automatische verlichting, ze staan overal in de stad en je kunt ze steeds meenemen voor tripjes korter dan 30 minuten. Dat lijkt weinig, maar als je ziet op hoeveel plekken ze te vinden zijn en hoevaak je wilt stoppen om een bezienswaardigheid te bekijken, is het prima. Fietsen in Manhattan is wel even anders dan in Nederland. Er is veel eenrichtingsverkeer, er zijn vaak geen fietsbanen of ze zijn ineens links, er zijn grote gaten in de weg en er staan stoplichten op elke hoek van elke straat. Voordelen van fietsen: het is snel, je komt overal, je maakt de stad echt mee en je ziet van alles, omdat je niet onder de grond zit. De belangrijkste reden is nog wel: je voeten doen pijn na een hele dag lopen. Dus: ga toch fietsen, mensen! Wij hebben twee keer voor 24 uur een fiets gehuurd, dus in totaal hebben we $40 betaald. 
 Rijtje Citi Bikes links, Timo op de fiets langs Times Square in het midden, Public Library rechts. Wij fietsen om een uur of één vanaf onze flat naar de eerste highlight op mijn verlanglijstje: de Public Library. Het is een schitterend gebouw, dus erdoorheen lopen is al mooi. De mooiste zaal (Rose Main Reading Room) is helaas gesloten op het moment dat wij er zijn. In de straat die er loodrecht op staat, ztten prachtige messing platen in de vloer. Er staan mooie wijsheden op over literatuur en boeken. Dit is de Library Way. In het volgende blok zit het Grand Central Station. De plek waar zoveel films opgenomen zijn en waar de leuke Whispering Gallery zit. Als je in de hoek van zo'n koepeltje gaat staan, kun je ondanks de drukte en het lawaai verstaan wat de persoon aan de andere kant tegen je zegt. Geinig. 
 Links centrale hal van de Public Library, midden de Library Walk, rechts sta ik in de Whispering Gallery. Bij de uitgang van het centraal station kopen we twee chili-dogs. Dat zijn hotdogs met chilisaus. Lekker hoor. $4pp. We kunnen er weer tegenaan, nemen een fiets en gaan naar de volgende attractie: de Roosevelt Island Tram. Het is een kabelbaantje over de East River naar Roosevelt Island. Het kost hetzelfde als een ritje met de metro, namelijk niets als je zo'n metrocard hebt! De brug ernaast is de Queensboro Bridge en je kunt hiervanaf niet op Roosevelt Island komen. De gondel is vol met mensen, toeristen en locals. Het is namelijk zondag en het park is een fijne plek voor iedereen zonder tuin, of zelfs zonder balkon. Er wordt gesport, gebarbecued, geslapen, met kinderen gespeeld. Wij eten hier onze lunch op. Het noorden van dit eiland is gewoon 'bevolkt', maar op de zuidelijke helft kun je prima relaxen. En hier: alle kersenbomen in bloei! Er is een Roosevelt Park met een groot beeld van zijn hoofd, er staat een ruïne van een Small pox hospital, je mag er gratis naar een openbaar toilet, maar het belangrijkste van dit eiland, staat niet op dit eiland zelf. Het gaat om het uitzicht op Manhattan. 
 Links fiets ik naar de ingang van de tram, midden daar hangt hij dan, rechts uitzicht vanaf de gondel. 
 Links de Cherry Tree Walk, midden selfie, rechts skyline Manhattan. We nemen de kabelbaan weer terug naar het centrum (metrocard) en pakken de fiets om langs Central Park te rijden. Er is een man die eigenlijk een taxi wil aanhouden en dus met één been op de stoep staat en met één been op straat. Zijn rechterhand houdt hij in de lucht en als ik langsfiets geef ik hem een high five. Hij is zichtbaar verrast en moet gelukkig net zo hard lachen als ik! Hij wil Timo die achter mij fietst er ook één geven, maar die heeft zijn camera in de rechterhand. Jammer. We gaan even naar huis, daarna dineren we in het West Way Diner aan 9th Avenue (steak, kipsalade, patat, biertje en een cola voor $50) en ik trek iets warms aan voor vanavond. Daarna pakken we weer de fiets om naar TOTR te gaan. We zijn te vroeg en zien op straat een filmset, waarbij een pop op de grond ligt waar een aambeeld (van kunststof) op gegooid wordt. Grappig. We hangen in de buurt rond tot de 'bezoekers van 19:10 uur' naar boven mogen. Het is erg druk. Er is een lift en die gaat snel! Al gauw sta je je te vergapen aan het Empire State Building (ESB), de torenflats, het groene vlak dat Central Park heet, de zon die onder gaat en de lichtjes die aangaan. Het is schitterend. Hier is het vooral bij zonsondergang druk, maar er is een maximum aantal bezoekers ingesteld en je kunt altijd wel ergens tussen de glazen ruiten door mooie foto's maken. Om kwart over negen wil iedereen naar beneden, dus er staat weer een rij voor de lift. We lopen naar huis en onderweg halen we bij de supermarkt voor $18 zes blikjes cola, zes flesjes bier en een kokertje chips. 
 Wij kozen voor de TOTR en niet voor het ESB omdat je nu kijkt náár het ESB en Central Park. Omdat we zo'n hooggelegen appartement hebben, vinden we het niet nodig om nog een keer ergens (bijvoorbeeld óp het ESB) naar boven te gaan. 
 Maandag 4 mei Ik ben om half zeven wakker. Als Timo wakker is, ontbijten we bij The Bread Factory op de hoek van de straat. We nemen allebei een bord met wentelteefjes en omelet met een chic sapje. Er staan nergens prijzen bij, maar ik schrik wel een beetje. Ontbijten voor $18pp... In Nederland is het vandaag Dodenherdenking en wij gaan naar een plaats die hier wel wat mee te maken heeft: Ground Zero. Dit is de plaats waar de Twin Towers (het World Trade Center) stonden tot 11 september 2001. Er is een herdenkingsplaats gebouwd (buiten, gratis) en een museum ($24 pp). Deze kaartjes hebben naast de datum ook een verplichte entreetijd om het aantal bezoekers te reguleren en wij mogen om half elf naar binnen. Bij vertrek twijfelen we nog of we gaan fietsen of de metro nemen en gelukkig kozen we de metro, want je kunt in dit verkeer geen zeven kilometer fietsen binnen drie kwartier. Met de metro zijn we er in 15 minuten en dus kijken we eerst buiten in het park naar de namen die in de metalen platen aan de rand van de watervallen gegraveerd staan. Zeer opvallend, glimmend, groot, staat het nieuwe One World Trade Center naast Ground Zero. 'Ze krijgen ons niet klein.' Eenmaal in het museum downloaden we op de gratis wifi een app met audiotour op onze telefoons en gebruiken we de koptelefoontjes die we mee hebben genomen om de informatie te beluisteren. Op sommige plaatsen mag je foto's maken en op andere plaatsen niet. Het is een indrukwekkend museum en tijdens de route voel je de boosheid en het onbegrip jegens extremisten oplaaien. Ik vond de voicemails van slachtoffers het meest aangrijpend. 
 Links het nieuwe One World Trade Center, midden één van de twee memorials, rechts het parkje eromheen. Om 12 uur 's middags staan we weer buiten en we lopen naar Wallstreet. We komen eerst op de hoek nog een kerk tegen: Holy Trinity Church. Het is er een drukte van belang omdat ze op dit moment warm eten weggeven aan de behoeftigden. Er is een begraafplaats naast, die gebruikt wordt als parkje en waar weer alle tulpen, seringen en bloesems in bloei staan. Het belangrijkste gebouw op Wallstreet is de New York Stock Exchange. Toch leuk om gezien te hebben. 
 Links de begraafplaats bij de Holy Trinity Church, midden de straatnaambordjes, rechts de New York Stock Exchange. Richting de Staten Island Ferry kom je ook nog langs de Charging Bull. Een druk bezocht bronzen beeld van een stier. Er is een uitgebreide uitleg op de site die je vindt als je de link aanklikt. Onderweg eet ik een hotdog van $3 bij één van de vele straatkarretjes. De ferry is gratis, want hij is bedoeld voor de inwoners van de stad die over het water moeten om bij hun werk te komen. Maar, gratis betekent meteen een toeristische trekpleister. Hij vaart in 20 minuten vanaf de zuidpunt van Manhattan naar het verderop gelegen Staten Island en onderweg komt hij ook nog langs het Vrijheidsbeeld! Je moet wel hard lopen als je een goed plekje wilt bemachtigen. Het water is glad, de wind is fris en ik heb nergens last van. Op Staten Island kun je niet direct de volgende Ferry terugpakken. We zitten dus rustig een colaatje te drinken op het uitzichtplatform en op de terugweg blijkt dat de voorkant van de boot gesloten is! We zijn blij dat we op de heenweg zulke mooie foto's hebben kunnen maken. 
 Links de Staten Island Ferry, midden de skyline van het zuiden van Manhattan, rechts het Vrijheidsbeeld. Terug op het eiland Manhattan eten we voor $15 een broodje en een wrap bij Au Bon Pain. We drinken onze eigen cola erbij en pakken een fiets naar het begin van de Brooklyn Bridge. Naast de brug is de New York University gevestigd en daar zijn op een binnenplaats wat jongeren aan het dansen op luide muziek. Het past bij hoe ik me voel: enthousiast! We lopen tussen alle andere toeristen over de oude Brooklyn Bridge naar de overkant, fietsen een rondje door het randje van Brooklyn en komen nog langs het Brooklyn War Memorial (1941-1945). Erg toevallig vandaag. De hoge inrit van het Brooklyn Bridge Park is dicht, dus we fietsen naar beneden en nemen een drankje op het terras van een café aan Old Fulton. Daarnaast is direct weer een fietsenstalling, dus we gaan per fiets over de Manattan Bridge en we zetten ze aan het eind bij een Citi Bike-stalling weer terug.  De Brooklyn Bridge met in het midden een wandel-fietsgedeelte en lager gelegen aan beide zijden auto's. 
 Links Brooklyn Bridge Park, midden uitzicht op de Manhattan Bridge, rechts fietsen over de Manhattan Bridge. Dan wandelen we kort door China Town. Er is hier een boeddhistische tempel die erg mooi moet zijn. Ik loop de trap op, doe een deur open, zie een halletje met alleen een schoenenrekje, een trap en nog een deur. Ik durf niet verder en ga terug. 
 De volgende fietsenstalling is op de hoek van Seward Park en Canal St. Hier krijgen we van een vriendelijke fietser de tip om via Bowery St. naar Bleeker St. te fietsen, want dat is mooi. Helaas is Bleeker Street eenrichtingsverkeer en ik zal dan wel een zeurpiet zijn, maar ik houd er niet van om (in het buitenland) tegen de regels in de gaan. Dus na een paar blokken parkeren we ze weer en we lopen een stukje. Inmiddels ook wel trek gekregen. Het blijkt dat we bij Washington Square Park terechtgekomen zijn. Het is warm en druk! Hier zitten we een paar minuten te kijken naar de grijze eekhoorntjes die pinda's gevoerd krijgen en we lopen langs de fontein waar overal muzikanten zitten. Dan eten we een hamburger bij de Burger Joint (avondeten 2personen $24,50) en ik schrijf onze namen op de muur. Dat mag daar. Ik krijg er zelfs een stift voor. 
 Links een eekhoorn, midden Washington Square Park met zijn Arch, rechts beschreven muur bij Burger Joint. Als we naar huis fietsen om een uur of zes, is de hele West Street afgezet door de politie. Wij willen aan de overkant op het fietspad, dus we fietsen een blokje verder en die agent laat ons wel door. We weten niet waarom het helemaal is afgezet, maar na een tijdje komt er een gigantische stoet met politiewagens met zwaailicht en een paar zwarte auto's ertussen voorbij. Is het hem? We vragen het aan een agent. 'Yes, the president's in town.' Op internet is zijn agenda trouwens ook te zien, het klopt allemaal! Misschien hebben we vandaag iets te veel gedaan? We zijn kapot. Lekker vroeg slapen dan maar. Dinsdag 5 mei Ik haal ontbijt en snacks op straat bij een karretje: 2 broodjes (we hebben nog beleg en fruitsap in de koelkast), 2 donuts, 2 bananen. Samen $5. Ook kom ik langs een winkel die souvenirs (en alles voor in huis) verkoopt en ik neem een I♥NewYork-T-shirt mee ($18), een Vrijheidsbeeldje ($3) en 8 ansichtkaarten (samen $1). Vandaag gaan we terug in de tijd. We gaan dinosaurussen bekijken! De fietsen zijn niet meer te huur vanaf Central Park en noordelijker. Daarom nemen we de metro naar het Museum of National History. Helaas hebben we geen local train genomen, maar een express train en we komen ten noorden van Central Park in Harlem uit. Even terug met de local train. Ik heb gelezen dat je zelf mag kiezen wat je betaalt voor de entree van dit museum. Er zijn vier verdiepingen en een kelder. Het gebouw is immens en je kunt er dagen in ronddwalen. De geadviseerde prijs is $22 maar wij komen alleen maar voor de dinosaurusbotjes op de vierde verdieping. Om half elf stappen we binnen en ik vraag bij de kassa naar 'two five-dollartickets' en de dame knippert niet eens met haar ogen als ze die voor ons print. Een suppoost vertelt dat alle botten in het museum echt zijn, tenzij het erbij staat. Ik vind het ontzettend gaaf. 
 
 Net iets voor twaalf uur zijn we weer buiten. Er staan hier ontzettend veel schoolbussen (dat hebben we binnen ook wel gemerkt, met van die groepen kleutertjes die hand in hand lopen) en er staan veel eetkarretjes. We lopen door Central Park en eten op een bankje de donuts en de bananen op. We wandelen een tijdje (de Bow Bridge over the Lake is gesloten), Timo zet wat vogels en schildpadden op de foto en we eten een ijsje ($4 pp). Er is een gedenkplek voor John Lennon in een stuk park dat is ingedeeld door Yoko Ono. Het heet Strawberry Fields (zoals het liedje) en in de vloer zit een mozaïek met het woord 'imagine'. Het is er druk en er is een muzikant allemaal Beatle-liedjes aan het zingen. 
 Links de entree van het museum, midden een doorkijkje in Central Park, rechts Strawberry Fields in Central Park. Dan nemen we nogmaals de fiets en komen erachter dat zelfs in Central Park de wegen soms eenrichtingsverkeer hebben. Dat is voor fietsers en wandelaars echt achterlijk. Gewoon een beetje rondfietsen vind ik hier moeilijk; ik wil ergens naar toe. Daarom stallen we de fietsen na een half uurtje weer, ik mag bedenken wat ik wil (voor $5pp een half uurtje kayaken op de Hudson River!), we pakken een nieuwe fiets en gaan naar de pier waar de kayakken te huur zijn. Ik heb van alles uitgezocht voordat we vertrokken, maar we hebben slechts één activiteit vastgelegd.. (zie het volgende stukje). Dit kayakken stond wel op mijn lijstje, maar helaas zijn ze nu niet open. Ik had al gekeken op de website van een organisatie die gratis (!!) kayakken mogelijk maakt, maar zij zijn alleen op zaterdag en zondag open en ook pas vanaf 17 mei. Jammer hoor. Ik ga deze zomer wel kayakken op de Vecht.   De activiteit die we wel vanuit Nederland al hebben geregeld is de honkbalwedstrijd van vanavond: de New York Mets tegen de Baltimore Orioles. Het Metsstadion heet CitiField (goh, soms gesponsord door CitiBank, net als de CitiBikes?) en het ligt in Queens, een buitenwijk van New York. Je kunt ernaartoe met je metrokaartje in metro 7 richting Flushing Main St. Je stapt uit bij het Mets-Willets Point. Wij gingen extra vroeg zodat we niet in zo'n drukke metro zouden zitten en om eerst eens een tijdje in het Flushing Meadows Corona Park rond te lopen. De metro is wel superdruk! De deuren willen steeds niet dicht omdat er mensen tegenaan duwen. Het is nog niet eens spitsuur! Je zal hier elke dag maar in zitten. Ik dacht dat het park ook net zo druk zou zijn als in Washington Square Park of Central Park, maar dat is niet zo. Het is een buitenwijk, er wordt gesport op de velden, maar er is verder bijna niemand. De fonteinen zijn nog leeg. Er komt wel elke twee minuten een vliegtuig over vliegen, want LaGuardia Airport zit hier maar een paar kilometer vandaan. We wandelen naar de grote globe (Unisphere) en ondertussen komen we langs een groot beeld van een soort Griekse god. Hij heeft rare tenen die een beetje op vingers lijken. We eten chips en drinken cola op een bankje. Een zwerver vraagt om kleingeld en we geven hem onze muntjes. Het is wel lekker weer, maar het is hier door de wind iets frisser dan in de luwte van de stad. Om een uur of zes lopen we naar het stadion, omdat we er op tijd willen zijn. 
 Timo en ik sporten zelf niet, we kijken wel voetbal, maar dat is het ook wel zo'n beetje. Een honkbalwedstrijd van de Yankees zou de ultieme New York-ervaring zijn, maar deze club speelt niet als wij er zijn. Dan zijn de Mets er gelukkig nog! Ik heb voor ons vertrek erg veel informatie van de site www.newyork.nl gehaald en de beheerder Eric is een vriendelijke vent die via e-mail erg snel al je vragen beantwoordt. Via zijn site kwamen we op Ticketmonster en daar zagen we dat er nog maar weinig vakken zijn waar kaartjes te koop zijn. Een bijna uitverkocht stadion, dat moet me een wedstrijd worden! We kiezen een vak en stoelen nadat we op Seatgeek.com hebben uitgezocht waar je nog een beetje leuk de wedstrijd kunt volgen. 2 kaartjes van $ 34pp. Zodra we de tickets printen, staat erop dat ze $15 kosten... Zijn we beduveld? Ik zou ze de volgende keer rechtstreeks bij de officiële site kopen.  Het maakt ons nu niet meer uit. We wilden erbij zijn en dat is gelukt. We hebben nog flesjes water en een blikje cola bij ons, maar dat mag niet mee naar binnen. Er is een grondige veiligheids-check. Voor de wedstrijd eten we op de vierde verdieping een broodje worst (let op: het was een sausage en geen hotdog en dat is zo ongeveer het verschil tussen een braadworstje en en knakworst. Boeiend) en een flesje cola. De exacte prijs weet ik niet meer, maar iets minder dan $10pp. We hadden ook goede plaatsen gekozen, trouwens. Vak 407, eerste rij. Kies altijd de eerste rij, als je kunt. Dan zit je misschien, net als wij, naast een Nederlands gezin, haha. Toen we de kaartjes kochten, leek het een vol stadion, maar het is behoorlijk leeg. Misschien was het geen belangrijke wedstrijd meer, misschien bleven mensen thuis omdat het zou kunnen gaan regenen, who knows? Amerikanen zijn trots op hun land en dat laten ze goed zien aan hun vlag. Die hangt overal en het ziet er gaaf uit. Vandaag hangen ze halfstok en dat komt omdat zaterdag een agent (officer Brian Moore, 25 jaar oud) is neergeschoten in Queens. Vandaag is hij aan zijn verwondingen overleden. Er zijn twee minuten stilte en het volkslied wordt aan hem opgedragen. Ik kende de spelregels niet, die heb ik dus geprint en meegenomen. De wedstrijd duurt echt lang genoeg om ze rustig door te lezen. Tijdens de wedstrijd komt er een schreeuwende kerel langs met een koelbox met drankjes. Timo neemt een blikje bier voor $10 en hij moet zijn legitimatie laten zien, omdat dat moet bij iedereen jonger dan 40. Grappig dat ze in Nederland al zo moeilijk doen om iedereen jonger dan 25. De vliegtuigen vliegen nog steeds elke 2 minuten en ze komen recht over het stadion. Fans van de Mets en de Baltimore Orioles zitten door elkaar. Achter ons zitten Amerikanen die de hele tijd weddenschapjes afsluiten. 'I bet you $5 that he's gonne hit it.' 'I'll bet you five to one he's not.' Het is een ervaring. Net als ik denk dat ik het wel gezien heb, klinkt er applaus en is het afgelopen. De Mets winnen met 3-2. De metro terug zit bomvol en op Times Square koopt Timo nog een wrap met kip (verpakt met een klein zakje chips en een grote augurk!) en ik een banaan. De wrap komt niet op en het restje gaat in de koelkast. Nu lekker slapen. Woensdag 6 mei Het belangrijkste deel van mijn to-see-lijstje zit erop. We hebben nog anderhalve dag, dus we gaan eens rustig met de metro naar Harlem, want daar staat namelijk de op-drie-na-grootste-kerk van de wereld. Deze keer halen we een ontbijtje bij Gourmet Unlimited: een croissant, een appelflap en twee bekertjes yoghurt met fruit en muesly voor $11. Lopend eten we de broodjes op en we nemen dan de Local train A naar het noorden en stappen uit bij Cathedral Parkway. Dit is het noordwestelijke hoekje van Central Park en hier staat een mobiele oplaadpaal. Er zitten zonnepanelen bovenop en er hangen drie snoertjes voor mobiele telefoons onderuit. Als je accu (bijna) leeg is, kun je hier op een bankje zitten terwijl je hem oplaadt. Leuk! Onze telefoons zijn nog vol, maar we zitten wel even op het bankje de yoghurt op te eten en die van mij is smerig. De muesly is zacht en de yoghurt zo dik dat het wel roomkaas lijkt. Jammer. De St. John the Divine zit toevallig aan Amsterdam Avenue, wat wij natuurlijk weer een leuke reden vinden voor een fotoserie van de straatnaambordjes. 
 Van links naar rechts: de Amerikanen praten vaak over de wet. It's the law. Mooie brandtrappen in het blauw. Mobiele oplaadpaal. Amsterdam Avenue. De vrijwilligers in de kerk vragen geen entreegeld, maar je mag een donatie doen. Dan krijg je een folder met leuke informatie over de kerk. Wij geven $5 en we lopen een tijd rond te kijken naar hoe groot het allemaal is. In een altaarstuk zitten allemaal beelden van belangrijke bijbelse en historische figuren. De nieuwste aanwist is een groepje van Martin Luther King jr, Albert Einstein, Susan B. Anthony en Mohandas Gandhi. Heel bijzonder om hen in een kerk terug te zien. Nog een Nederlands tintje aan deze dag: Peter Stuyvesants nageslacht heeft in deze kerk een paar Nederlandse gedenktekens achtergelaten. In het kapelletje van het doopvont zie je Erasmus afgebeeld tussen de heiligen en op het doopvont zelf zijn tulpen en de wieken van windmolens te vinden. Als je goed zoekt, in ieder geval. Wij moesten een suppoost erbij halen om de windmolens te vinden. De tulpen hebben we maar laten zitten. 
 Links buitenkant van St. John the Divine, midden 20e eeuws altaarstuk, rechts een doopvont met een wapen met windmolens erop. Omdat we vlakbij de bekende Columbia University zijn, steken we schuin over naar het blok waar de universiteitsgebouwen staan. Het terrein is mooi groen en rondom het plein worden feesttenten en tribunes gebouwd. Er komt vast een feest. We gaan naast het beeld van Alma Mater zitten en eten de helft van de wrap van gisteravond op, drinken een blikje cola en wat water. Na wat rondslenteren over het terrein nemen we de metro naar het zuiden. We stappen uit bij Chambers Street en wandelen via City Hall (no pictures except on invitation) langs het Municipal Building en door naar Starbucks om te plassen. Helaas staat er een superlange rij die tijdens 5 minuten wachten aan de voorkant niet korter wordt. Dan maar door naar de oudste kerk van Manhattan: St. Paul's Chapel. Eenmaal binnen merken we dat het veel bijzonderder is dan we dachten. Op nog geen steenworp afstand zijn de Twin Towers neergegaan en hebben hierbij alle omliggende gebouwen op één of andere manier beschadigd. Deze kerk en de bijbehorende begraafplaats zijn volledig ongeschonden gebleven. Er zijn foto's van die tijd, waarin overlevenden hier kwamen om te schuilen en later de reddingswerkers om te slapen. Er zijn altaren bedolven onder foto's van vermisten en omgekomen mensen. Het is heel indrukwekkend (en er zijn twee gratis toiletten zonder rij). 
 Links een leeuw op het Universiteitsterrein, midden de tekst op het Municipal Building en rechts een gedenkplek voor 9/11-slachtoffers. Timo wil misschien een helikoptervlucht doen. Ik wil dat niet, want ik ben snel luchtziek. We lopen naar de pier vanwaar de helikopters opstijgen en we zien er eentje vertrekken. Het is vandaag nog niet zo helderblauw als ze beloofd hadden, maar je kunt met een bewolkte lucht ook mooi ver kijken. Er is dan in ieder geval geen smog of heïgheid. Een man in een felgeel jasje spreekt ons op de boulevard gehaast aan. Of we mee willen in een helikopter. Euh, ja, misschien, hoezo? Nou, hij werkt bij Liberty Helicopters en als we opschieten dan kunnen we nog mee in de volgende vlucht. Er is nog plek. Hij is snel, heeft overredingskracht en biedt ons aan wat we toch al wilden. Timo gaat akkoord met de prijs ($170 voor 12-15 minuten) en na een minuut of twintig hangt hij in de lucht! Pas na 20 minuten is hij weer terug. Wat een geluk! Hij kreeg waar voor zijn geld! Timo vond het geweldig en zeker de moeite waard. Vooral aan het eind van je vakantie, omdat je dan vanuit de lucht herkenningspunten hebt. 
 
 Na het helikopteravontuur lopen we door over het zuidelijke puntje van Manhattan, want in Battery Park is een monument dat hoort bij de aankoop van Manhattan door de Nederlanders, van de inheemse bevolking. Battery Park wordt gerenoveerd, er staan allemaal hekken om de tuintjes. Alleen de paden zijn bereikbaar. We zien van alles: het East Coast memorial, het Immigrants monument, een first-Italian-immigrant-plaquette, maar pas helemaal aan het eind staat het Netherlands monument. Achter een hek. Dat valt tegen. Dan maar eens een hapje eten in Little Italy. Oei, verkeerde metro gepakt en uitgekomen bij Union Square. Dat is geen probleem; de markt op Union Square is beroemd! Geen idee waarom, want het is gewoon een markt. Na veel gekibbel besluiten we om te eten bij Campeon, een Mexicaan vlakbij Union Square. Lekkere burrito's met cola en bier voor $43. We nemen geen toetje, want ik wil een ijsje. Daarom nemen we weer de metro, stappen uit bij Times Square en komen Batman tegen. Ik vind volwassen mannen in superheldenpakjes erg grappig, dus ik vraag: 'How 'r you doin'?' Hij roept meteen zijn vriendjes erbij en vraagt of we met hem op de foto willen. Ik lig in een deuk! Timo mag er ook nog bijop. We betalen 'de fooi' van $12 voor 4 mannen en ik moet er nog steeds om grinniken. Het ijs bij Cold Stone Creamery is erg lekker, maar het is ook erg veel. Jeetje, je krijgt een bak vol waar je met zijn tweeën van kunt eten. $5,75 pp. Maar hey, het is onze laatste avond! 
 Links burrito bij Campeon, midden een paar superhelden, rechts nachtlicht. Eenmaal in het appartement denken we nog even na over het achterlaten van bagage op JFK, zodat we nog wat rond kunnen kijken in de gewone laagbouwwijken van New York. Bij het online inchecken komen we erachter dat onze vlucht 4 uur eerder is gepland (16:00 uur i.p.v. 20:00 uur), dus dat rondrijden gaat niet meer lukken. Jammer hoor, maar wat een geluk dat we van te voren onze vlucht nog bekeken! Ik bel Schiphol Holiday Valet Parking om te vertellen dat onze vlucht vroeger is en ik zeg hem erbij dat hij even het gewijzigde vluchtnummer moet noteren. Morgenvroeg moeten we om 12 uur uitchecken en dat moet wel lukken. Donderdag 7 mei We ontbijten nog een keer bij the Bread Factory, maar deze keer nemen we samen een bordje wentelteefjes met uitsmijter, maar ieder een eigen sapje. Ik loop nog even bij de juwelier op de hoek naar binnen, omdat ik al een tijd op zoek ben naar een zilveren boekje als hanger. Helaas, hij heeft alleen bijbeltjes. Dan gaan we de koffers inpakken. Ik neem mijn handbagage niet meer in een koffer mee, maar in een plastic zakje. Om 11:00 uur lopen we de deur uit (bye doorman!), nemen we de metro naar Jamaica Station. Er is wat vertraging, maar ik heb geen stress omdat we vroeg genoeg zijn vertrokken. De Airtrain naar het vliegveld kost weer $6 pp en we geven onze 'oude' metrokaartjes die nog 2 dagen geldig zijn aan iemand die erom vraagt. In totaal zijn we per persoon zo'n 14 keer met de metro gegaan (de eerste keer dat ik ziek werd en naar buiten moest en de keren dat we verkeerd reden erbij geteld, want dat zou je toch een heel kaartje kosten.) Die metrocard is zijn geld dus dubbel en dwars waard. Alleen al het gemak van niet elke keer bij die automaat staan, dat is al fijn. De Airtrain gaat door de woonwijk en ik maak door het raampje wat foto's van de markante huizen. Heel anders dan in Nederland. 
 Op het vliegveld hoeven we alleen nog de bagage af te geven. De rij is kort. We gaan door de bodyscan en Timo's tas wordt uit de scanner gehaald omdat hij zijn flesje water is vergeten. Achteraan sluiten maar weer! Dan wandelen we wat door dat grote vliegveld, eten een hamburger met patat en cola ($45 - We vliegen pas over 3 uur) en genieten van het schouwspel onder het raam. Er zijn wat mannen grote cargoladingen uit een vliegtuig aan het halen met verrijdbare liften. Het lukt niet, want de lading zit vast en dat is erg grappig. Er komt een man bij die een keer tegen de zijkant schopt (het lijkt wel Buurman & Buurman) en het komt los. We zien in de lange gang ook nog een filmcrew die doet alsof dit Las Vegas-airport is. De afkorting op hun bordjes is JGS Crew (of zo) en ik ben benieuwd welke film het wordt. Onze vlucht vertrekt om 16:00 uur en we zitten in de middelste rij van het vliegtuig achter elkaar. Beetje stom dat we de stoelen niet wat eerder geregeld hebben, maar dat is nu eenmaal zo. De man naast Timo merkt dat we bij elkaar horen en biedt aan om in het Frans aan de medereizigers te vragen of we mogen wisselen. Dat mag! We willen slapen om de volgende dag (aankomst 6:00 uur Nederlandse tijd) nog een beetje wakker te zijn, maar het lukt niet. De vlucht is niet slecht, maar ik word toch erg luchtziek en moet spugen. Ik voel me superberoerd. Meestal wordt het na spugen wel beter, deze keer niet. Vrijdag 8 mei Aankomst op Schiphol. De koffers komen snel en we vragen om een stempel in ons paspoort. Bij de Valet Parking is onze auto niet aanwezig. De jongen die ik de vorige nacht gebeld heb, heeft iets niet goed gedaan en onze vervroegde tijd is wel opgeschreven bij de autosleutel, maar niet in het systeem. De auto staat nog op de parkeerplaats, zo'n 10 minuten hier vandaan. We worden er keurig in een busje naar toe gereden en de chauffeur rijdt extra voorzichtig omdat ik zo naar in orde ben. Timo rijdt en we zijn om 8:30 uur thuis. Hallo jetlag! Ik ben chagrijnig van ziek-zijn en weinig slaap en de CV-ketel lekt. We bellen een installatiebedrijf en hij draait een schroef aan van binnen. Gelukkig geen grote kostenpost. 's Middags ga ik toch even een uurtje slapen. Dat helpt. De rest van de dag kom ik normaal door en de volgende dag voel ik me weer goed. Conclusie: Ga naar New York. Het is daar gaaf.    Heb je vragen of vond je het verslag leuk om te lezen? Laat dan een berichtje achter in mijn gastenboek, waarin je aangeeft dat je het verhaal van New York hebt gelezen. |