|
Zaterdag 16 juli
Eindelijk!!! Vakantie.
We vliegen om 14:55 uur naar Rome. Met de
trein van Rome Airport naar het Centraal Station. Het hotel
ligt redelijk dicht bij het station, maar ik heb zo'n rotkoffer
met 2 wieltjes aan de punt, in plaats van in de breedte. Dat is
balen want het is warm en we willen opschieten.
Maar hotel Caravaggio is heel relaxed
gelegen; tussen centrum en station. Vlakbij de metro, op
loopafstand van de Trevi-fonteinen en het Colosseum. Verder
vriendelijk personeel en heerlijke airco op de kamer.
Hier houden we het wel uit!
Zondag 17 juli
De wekker gaat toch best vroeg: we
willen naar het
Colosseum.
Daar aangekomen staat er direct een
Engels-sprekende dame voor onze neus: of we met de tour mee
willen? Er staat een megalange rij van 40 minuten wachten.
Minstens. Als we met haar mee gaan, krijgen we een Engels
sprekende gids die ons in 5 minuten naar binnen loodst en een
rondleiding geeft. We betalen haar € 20 per persoon en later
blijkt dat de entree zelf al € 12 zou zijn geweest, dus voor € 8
hebben we de rij omzeild en een schitterend verhaal gehoord over
het Colosseum.
Jammer dat ik vroeger nooit zo gek was
op geschiedenis anders wist ik er misschien meer van. Ik was
bijvoorbeeld erg onder de indruk van de hoeveelheid dieren die
uit Afrika werden geïmporteerd om dan in de arena van het
Colosseum andere dieren af te slachten. Het vlees werd verdeeld
onder het plebs en die waren daardoor weer eventjes blij met hun dictator
de keizer.
Goed. Schitterend gebouw, dat
Colosseum.
Direct hierna kregen we een kaartje voor een soort grote tuin (Forum Romano) met allemaal ruïnes van de oude Romeinen vanwaaruit we een prachtig uitzicht hadden over de hele stad. Daarna zijn we meteen maar doorgelopen naar andere mooie gebouwen. Onderweg kwamen we nog langs het beroemde beeld van de stichters van Rome: Romulus en Remus die gevoed worden door de leeuw.
Het Pantheon is een koepelkerk met een bijzondere architectuur. Het is echt net een schilderij. Het plafond is opgebouwd uit allemaal facetten die diepte krijgen door richels. En het licht dat dan door het gat in het midden straalt geeft alles een schilderachtige uitstraling. Prachtig.
Timo heeft inmiddels het boek van Dan
Brown 'het Bernini mysterie' al twee keer gelezen en het gaat
helemaal over Rome. Hij wilde enkele bezienswaardigheden
langsgaan om nieuwe beeldvorming te krijgen na het lezen van
het boek. Wij naar de
Maria in Agnese
kerk. Jammer! Gesloten i.v.m. werkzaamheden.
Gelukkig was de Navona, een groot plein met drie fonteinen naast
deze kerk wel gewoon te bezichtigen en daar vond een belangrijke
gebeurtenis in het boek plaats.
Aan het eind van de dag liepen we terug
naar het hotel via de
Trevi
fonteinen. Het was daar wel mooi, maar zo
ontzettend druk (toeristen zijn er sowieso altijd en): locale
bevolking zit daar graag 's avonds de gebeurtenissen van de dag
uit te wisselen.
Doodmoe: naar bed.
Maandag 18 juli
We kregen gisteren bij die
Colosseumdame een folder van die gidsengroep. Ze doen ook
het Vaticaan! Nou
dat lijkt ons wel wat, want we hebben de St. Pieter al wel eens
gezien twee jaar geleden, maar de
Vaticaanse musea en de Sixtijnse kapel hebben we
toen 'gemist'. Dus vandaag gaat de wekker alweer hartstikke
vroeg.
Gelukkig zien we dat het nuttig was,
want de rij voor de ingang is ENORM!!! Wij kunnen in het
midden aansluiten. We krijgen allemaal een soort zendertje als
een halsketting omgehangen, met daaraan een oordopje. De gids
praat in zijn headset en wij kunnen hem (zelfs op grote afstand)
verstaan. Hoera voor de wereldtaal Engels. De rij schiet
redelijk snel op als de deuren van de musea open gaan. We lopen
met de gids mee en horen allemaal fantastische verhalen over
Michelangelo en zijn werk, over het Vaticaan, over de pausen en
Raphael. Zoveel informatie is niet allemaal te onthouden, dus we
zien wel wat er toevallig wordt opgeslagen en we laten ons
overrompelen door de schitterende overdaad aan kunst. Hoeveel
prachtig schilderwerk is er in de wereld, als deze gebouwen al
bijna uit hun voegen barsten van de massa aan kleurrijke
verhalen?
Ik ben er stil van.
Nou ja, daar wel. Hier natuurlijk niet
meer.
Na de musea krijgen we de Sixtijnse
kapel en de St. Pieter zelf. De rondleiding eindigt in een
winkeltje, waar een eenvoudig goudkleurig hangertje van een
halve centimeter doorsnee al rond de € 50 kost. Kopen doen we
niet, maar de wc's zijn wel heel schoon.
We lopen met zijn tweetjes door, om de
Friese Kerk te zoeken, waar we zoveel over hoorden bij de
installatie van de nieuwe paus. Niet gevonden. Wel even met de
Zwitserse Garde gepraat, maar zij wisten het ook niet.
Jammer. Dan maar doorlopen langs de rivier F. Tevere. Over het
water zijn prachtige bruggen gebouwd en we lopen de hele stad
door naar de
Spaanse Trappen.
Daar vind ik eigenlijk niet zo heel veel aan, maar goed, ik kan
het toch toevoegen aan mijn lijstje met 'gezien'. We
hebben er geen foto van.
Dinsdag 19 juli
WARM in Rome. Dus we nemen de
metro/tram/trein naar het
strand.
Het is eigenlijk geen trein (al zeggen de mensen bij het spoor wel 'trains')
en het gaat niet ondergronds, dus is het geen metro (al staat er
wel een grote 'M' bij de aankomsthal) dus eigenlijk is het een
tram. Het kost één euro om naar het strand te gaan. Dat is gek,
want met de trein naar het vliegveld (dat ook aan het strand
ligt, maar iets noordelijker) kost het € 9.50.
Bij het laatste station Lido di Ostia,
staat een bus klaar. Uit angst dat deze ons naar het centrum
brengt en niet naar het strand, nemen we hem niet. We gaan wel
lopen.
Nou dat hebben we geweten!!! Wat een
eind is het lopen. Niet omdat het strand nog zover weg is,
maar de eerste kilometers zijn gekocht door strandpaviljoenhouders
die niet willen dat je op hun strand komt liggen zonder te
betalen voor een ligbed met parasol. En die zijn DUUR.
We hadden onze eigen parasol al
gekocht, dus we zijn niet van plan om te betalen voor een stukje
strand. Dan maar verder lopen. En eindelijk (na wel 20 minuten
in de brandende zon) is daar het publieke strand. Heerlijk. De
wind is lekker fris, maar we hebben per ongeluk ons
reis-portemonneetje met de pasjes erin meegenomen. Het lijkt
Timo niet veilig om dan tegelijk het water in te gaan, dus we
zwemmen om de beurt. En gelukkig hebben we die parasol mee, want
de zon is genadeloos.
Dat blijkt 's middags als Timo zich
niet meer zo lekker voelt. De zon wordt hem te veel. Weer het
hele stuk terug gelopen en de tram terug gepakt. Op de
hotelkamer blijkt dat zijn rug enorm is verbrand. De huid is
vuurrood. Goed insmeren dan maar en vroeg naar bed met de airco
aan.
Woensdag 20 juni
We nemen al onze spullen en gaan met
de trein naar het vliegveld. Hier hebben we een
auto gehuurd.
Het is erg onhandig gegaan, het boeken
van onze reis. Ik dacht dat het vliegveld dichtbij het centrum
van Rome zou zijn, maar dit valt erg tegen. Wat jammer dat ons
reisbureau hier niets over gezegd heeft toen ik mijn plannetje
aan hen liet zien! We rijden met de auto naar Napels en nemen
onderweg nog weer een pauze bij het strand. Hier zoeken we niet
naar een publiek stukje strand, maar gaan we lekker luxe op een
ligbed liggen. Het water is ruw, de wind is hard, maar dit geeft
juist het stukje frisheid dat we nodig hadden. Het is een
heerlijke middag.
 Tot we vlakbij Napels zijn. Hier beginnen de problemen. Inwoners van Napels rijden als GEKKEN!!
Ten eerste is toeteren een tweede
natuur van die mensen. Het betekent niet alleen: 'Pas op!' maar
ook 'Ik kom eraan, ga aan de kant!', 'Ik sta stil, ga eens weg!' 'AAARRRRGH'
enzovoort. Je wordt er gek van.
En dan de schade. Er was werkelijk
geen enkele auto onbeschadigd (dit is NIET overdreven) zelfs
gloednieuwe auto's hebben deuken, krassen, verlichtingkapjes
kapot, spiegels eraf... Ik ben bang.
In onze huurovereenkomst staat dat
'net als bij andere verhuurbedrijven'(???) alleen de buitenkant
verzekerd is, en dan NIET de: verlichting, bumpers, glas, dak,
onderkant en spiegels. Wat blijft er dan in godsnaam over? De
motorkap en de deuren. Gelukkig hadden we de mogelijkheid om het
eigen risico van de verzekering tegen schade af te kopen voor 10
euro per dag. Maar helaas was het niet mogelijk om het eigen
risico van de verzekering tegen diefstal af te kopen omdat we
naar het zuiden reisden en niet naar het noorden.
Dus. Misselijk van stress word ik
ervan. Timo rijdt ons als een ervaren Napelsrijder (!!) naar
het hotel. Er is een parkeergarage waar we de auto laten staan
tot en met zaterdag en ik wens dat we nooit met een reisbureau
in zee waren gegaan.
Even een stukje daarover. Onze vorige
vakanties heb ik allemaal zelf uitgezocht en geregeld.
Vliegreis, auto, overnachtingen, enzovoort. Deze keer heb ik het
ook wel een beetje uitgezocht, maar ik ben toch naar een
reisbureau gegaan
en heb hier de boel voorgelegd. Zij heeft niet één dingetje
veranderd of extra nagevraagd en alles klakkeloos geregeld. Ja
HALLO, dat had ik zelf ook wel kunnen doen. Ik ging naar hen toe,
omdat ik hoopte dat ZIJ dan verder het DENKWERK voor mij zouden
doen. Een beetje
meedenken.
Ik kwam er pas in Italië achter dat ze dat nooit hebben
gedaan.
Ik wist niet dat het vliegveld van
Rome 30 kilometer buiten het centrum ligt ik wist dus niet dat
je een half uur in de trein zit.
Ik wist niet dat er WEL hotels zijn
bij het vliegveld, alleen niet in HAAR boekje. Ik wist niet dat
het treinstation van Napels IN het centrum ligt en dat je dus
NOOIT zelf in Napels moet rijden.
Ik wist niet dat het vliegveld van
Napels gewoon wel in de stad ligt. Dat we dus veel beter vanuit
daar terug hadden kunnen vliegen.
Ik wist dat allemaal niet en zij
heeft me niet even geholpen.
Stom reisbureau. Volgende keer boek
ik alles zelf weer.
Goed, Napels dus. Om even een
zijpaadje te nemen naar de verfwereld: Flexa voert een
kleurlijn; Couleur Locale. Daarin zit een geelreeks die Napels
wordt genoemd. De kleuren zijn van lichtgeel naar fel
kanariegeel. Met deze kleuren in je huis zou je een sfeer
creëren die Napolitaans aan doet. Da's niet waar.
Napels is op sommige plaatsen wel
geel, maar heel warm maïsachtig, een beetje vuilig geel.
Het hotel ligt aan het stationsplein
(nota bene!!) en dit zag er niet veilig uit op woensdagavond
nadat het donker was geworden. Veel zwervers en hangjongeren.
Veel afval op straat. Echt VEEL. Borstelwagens kennen ze hier
niet. Op een bepaald punt ligt er zelfs een hele berg met afval
zakken! Wanneer halen ze die troep eigenlijk op...?
We hebben even gegeten bij een
restaurantje in dezelfde straat en daarna doodmoe naar bed.
Vermoeiend man, vakantie... Om 23h worden we gestoord door een
geluid van buiten. De vrachtwagens komen de vuilniszakken
ophalen! Nogal logisch dat ze het 's nachts doen eigenlijk;
overdag is er geen doorkomen aan!
Donderdag 21 juli
Ik wil graag naar
Castel Elmo. Een
groot kasteel bovenop een berg in Napels zelf. We gaan lopend.
Door alle kleine steegjes is dit een schitterende ervaring. Het
temperament spat overal vanaf. De steegjes zijn nauwelijks
breder dan een auto en toch racen ze hier door de straten. De
bochten kunnen amper gemaakt worden, maar goed, bumpers heb je
niet voor niks toch? Die vertellen je dat je tegen het muurtje
aan zit....
Het is hoog, laag, hoog, kerkje
hier, kathedraal daar, scooters, bestelbusjes en alles is hier
veel schoner dan bij het station. Hier ligt geen troep op
straat.
Er gaat een trap kriskras tussen de
huizen omhoog naar het kasteel. Op de terugweg tellen we de
treden: het zijn er 415! En dan geen normale traptreden, maar
treden die zelf ook al schuin lopen en ongeveer een meter diep
zijn. dat had makkelijk nóg een trede kunnen zijn! Het kasteel
is groot en imposant. Hier was op het moment dat wij er waren
een expositie van de Nederlandse tekenaar
Escher! Het was grappig om een
documentaire te zien in het Italiaans gesproken, waarbij je soms
de stem van een Nederlander hoort met Italiaanse ondertiteling.
We zijn beiden gefascineerd door zijn tekenkunst en het was een
fijn koel rustpunt, daar in dat kasteel. Het scheelde misschien
wel 10 graden met buiten!
Er is een schitterend uitzicht
daar op die heuvel. De hoogste in de stad, namelijk 224 meter
hoog. Je kunt naar ALLE kanten kijken! Het was prachtig. En de
terugweg? Die ging veel sneller dan omhoog...
We hebben besloten dat we de vrijdag
naar het eiland Capri gaan en zaterdag vroeg naar de Vesuvius,
voor we terugrijden naar Rome. Daarom lopen we naar het
passagiershavengebied om te kijken hoe de bootreis zal gaan.
Daarna via de grote straten weer terug naar het hotel.
Vrijdag 22 juli
Capri!
We nemen de tweede boot van die ochtend. Hij gaat om 8:35 uur en
de reis duurt 40 minuten. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit
zo ziek geweest ben. Ik ben normaal al behoorlijk snel luchtziek
en zeeziek, maar
had geen pilletjes bij me. We dachten: ach, dat is zo'n grote
boot, dat valt wel mee. Maar binnen had je geen frisse lucht,
maar airco. En buiten mocht je maar op een klein plekje staan
en daar was iedereen sigaretten aan het roken en daar kan ik
ook helemaal niet tegen. Dus ik was compleet over mijn toeren en
heb behoorlijk overgegeven. Ik was nog het meest in paniek
omdat ik straks weer terug zou moeten.
Bijna aan het eind van de reis kwam
iedereen ineens op het dek staan. Ik werd helemaal weggedrukt
tussen de rokende Chinezen. Toen ik bij het hekje kwam
tot waar de passagiers mochten komen, was er een bemanningslid
dat me zag en een spuuggebaar maakte. Ik knikte en mocht
onder het touw naar de frisse kant van de boot. Hier werd het
minder: met je kop in de wind en met water spattend omhoog. Ik
kon de kade al zien en bovendien was ik al leeg, dus ik voelde
me al ietsje beter.
Direct op de kade voelde ik me weer iets
beter, maar ik had geen zin om weer in een boot te gaan naar de
toeristische trekpleister van dit eiland: de Grotta Azura. Een
schitterende grot met bijzonder blauw water. Timo wilde wel,
dus we kochten een kaartje en we spraken af: over anderhalf uur
op dezelfde plek.
Uiteindelijk heb ik bij een apotheek
pillen gehaald tegen reisziekte en wat over het eiland
gewandeld. Toen ik terugliep zag ik Timo al staan. De grot had
veel publiek en de wachttijd was twee uur. Daar had hij ook net
geen zin in dus de boot had de mensen weer terug gebracht die
niet wilden wachten.
We hebben de bus gepakt en zijn naar het dorpje Capri gegaan. Het heeft wat weg van Monaco, zoals je dat ziet op televisie met de Formule 1 enzo. Het is bergachtig, het ligt aan azuurblauw water, de huizen zijn allemaal witgepleisterd en de bomen zijn allemaal tropisch. Het is een schitterend eiland. 
Toen we genoeg gezien hadden, liepen
we terug naar de passagiershaven. De boot was net weg en de
volgende zou gaan over 2 uur. Gelukkig hadden we (met het
vooruitzicht naar heerlijk helder water) onze zwemspullen
meegenomen en we hebben ons goed vermaakt op het keien-strand
tot de boot zou gaan.
Ik nam 2 reistabletten (al stond er 1
voorgeschreven) en ging vol goede moed op de boot. Ik bleef uit
voorzorg 'aan de kant van de kotsers' en het viel mee. Niemand
weet waar dat nu aan lag: minder golven, frisse lucht, of toch
die pilletjes?
Teruglopend naar het hotel kwamen we
langs een koffer-winkel. Hier heb ik een koffer gekocht met
wieltjes in de breedte, zodat het veel makkelijker rijdt. Ik
wilde nog wat winkelen (leuke hemdjes voor 5 euro!) maar dat is
niet leuk met Timo, omdat hij er niet van houdt, en ook al doet
ie nog zo zijn best om te glimlachen en geduldig te lijken, het
werkt niet zo. Dus ik ben in mijn eentje teruggegaan en heb 3
leuke hemdjes gekocht!
's Avonds gezellig samen uit eten. Elke avond is het feest op vakantie!
Zaterdag 23 juli
Oh jee, vandaag naar de Vesuvius en
dat betekent: weer met de auto door Napels! En alles staat zo
verdomde slecht aangegeven. WAT is nou de snelweg; 'Tangenziale'
of 'Autostrada'? Ik weet het ook allemaal niet meer. Met die
kaart op mijn schoot en Timo rijdend naast mij, wordt het niet
makkelijker. Ik probeer hem wel de goede kant op te sturen maar
het lukt niet echt. Een meneer bij een tolpoortje helpt ons (hij
kan ook niet anders: een meisje met een roodgevlekt en betraand
gezicht en een autokaart in haar handen dat vraagt om hulp...)
en uiteindelijk zitten we op de goede snelweg naar de
vulkaan. Goede
richting, goede afslag, goede kronkelweggetje naar boven. En we
zijn bijna de eerste! Het uitzicht van boven is geweldig! De
vulkaan zelf is ook gaaf, maar een beetje een tegenvaller omdat
het eigenlijk gewoon een rond ravijn is. Het rookt een beetje.
En het ruikt gek.
Boven zijn we alleen met de verkopers
van souvenirs en 4 andere touristen. Het zijn Nederlanders! Toch
toevallig. Na een half uurtje ofzo hebben we het wel weer
gezien. We lopen terug en komen MASSA'S mensen tegen. Ook veel
Nederlanders. Eenmaal beneden zien we rijen bussen geparkeerd en
een rij auto's van bijna een halve kilometer lang. We rijden om
kwart voor 11 's ochtends weer weg van de vulkaan en zijn
hierdoor net voor de drukte weg.
We rijden de lange weg terug naar
Rome. Nou ja, Timo rijdt het hele stuk. Ik ben er heel blij om, want die
Italianen snappen niet wat de strepen op de weg betekenen. Ze
rijden maar wat, over de streep, over de vluchtstrook, waar dan
ook. Rechts inhalen, 180 rijden, links rijden met 100,
bumperkleven, alles is hier erger en meer dan in
Nederland. Motorrijders met korte broek en hemdje... Ik denk dan:
'Doe die helm dan ook maar af, want als je een ongeluk krijgt, ben je toch helemaal naar de
Filistijnen zonder motorpak.
Goed, we zijn helemaal zonder schade
weer bij de verhuurder aangekomen (de parkeergarage was
uiteindelijk misschien nog wel de grootste hindernis) en we
konden weer met de trein naar het centrum (nogmaals bedankt,
reisbureau) en ditmaal het minst goede hotel van onze vakantie.
Gelukkig maar voor één nachtje.
Zondag 24 juli
Ik heb er genoeg van. Ik ben de hele
vakantie al verkouden geweest, maar deze nacht
was echt vreselijk. Mijn neus dicht, dus ademhalen door een keel
die kriebelhoest heeft. Bah. Het was warm in de slaapkamer, er
was een generator voor ons raam die ontzettend veel lawaai
maakte, de douchekop paste niet in het haakje (dan moet je hem
de hele tijd vasthouden. bah) we hadden maar één handdoek voor ons
tweeën... Nee, het was echt genoeg nu.
Lekker weer in de trein naar het
vliegveld (voor de laatste maal bedankt, reisbureau) en met het
vliegtuig terug naar Schiphol. Een goede vlucht waarbij we aan
het raam kunnen zitten. De koffers komen redelijk snel, de trein
komt redelijk snel, de bus staat klaar op het station in Zwolle.
Vond je dit een
leuk verslag? Vergeet
dan niet om een berichtje
achter te laten in mijn
gastenboek.
Zet er even bij
welk verslag je hebt gelezen.
We zijn thuis.
|
