Gratis Amsterdam 2009
 
Ook bij dit reisverslag zijn alle onderstreepte woorden gelinkt naar een gerelateerde pagina.

bouwput Amsterdam Centraal Station
Bouwput Amsterdam Centraal Station

Museum of Science Nemo
Science Museum Nemo


Archeologische vondsten
Echte archeologische vondsten...

Een paar bruggetjes


Smal huisje
Kloveniersburgwal 26

Schuttersgalerij
Schuttersgalerij


Kunst op straat
   Het is CRISIS! En daarom wilde ik graag een keertje naar Amsterdam, zónder de dure attracties. En dat kan blijkbaar erg goed! Er is een website met informatie en die heb ik gevolgd.

Ten eerste heb ik geluk. Door mijn studie heb ik recht op een OV-jaarkaart. Ik heb een weekendkaart gekozen, zodat ik door de week niet in de verleiding kom om heel Nederland te bezoeken. Ik reisde dus al gratis naar onze hoofdstad toe. Vervolgens heb ik alles lopend afgelegd, dus dat kost me ook niets.

Verder is Amsterdam natuurlijk een prachtige stad qua architectuur. Als je daar van houdt kun je gemakkelijk een gehele dag rondwandelen zonder één entreekaartje te betalen. Van middeleeuwse bouwwerken tot hypermoderne, Amsterdam heeft het.
De voorgevel van het prachtige centraal station van Amsterdam is op dit moment niet mooi te zien. De hal wordt grondig veranderd en de Noord-Zuidlijn geeft ook een bouwput, zoals je hiernaast goed kunt zien.

Als je vanaf het station naar links loopt, kun je via twee bruggetjes naar het natuurkundig museum Nemo. Dit is een leuk museum omdat er allemaal proefjes gedaan kunnen worden op natuurkundig gebied. Hier is de website. Maar de entree is € 12,50 dus ik ga alleen het DAK op. Dat is gratis. Je kunt met een trap vanaf het Oosterdok (ingang IJ-tunnel) maar je kunt ook in de centrale hal met een lift naar boven. Het grootste gedeelte van het dak van Nemo is toegankelijk zonder entreekaartje. Als je tot het hoogste punt wil, moet je wel betalen.
Nemo kwam twee jaar geleden nogal gek in het nieuws, toen een 17-jarige Franse toeriste van het dak sprong in de IJ-tunnel. Het meisje zou onder invloed zijn geweest van paddo's. Dit ongeluk heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat je geen paddo's meer kunt kopen in Amsterdam. Prachtig; dat paddo-geld houden we dus op zak.

Naast Nemo ligt een replica van een 18e eeuws VOC-schip. Dit schip is in 1749 tijdens een storm vergaan. Je kunt er op, maar dat doe ik niet. Ik vind kijken vanaf de kade voldoende.

Vanaf Nemo loop ik rechtdoor over de Valkenburgerstraat. Niet echt een mooie weg, maar wel praktisch, want ik kom aan het eind direct uit bij het Waterlooplein. Deze plek is dagelijks bemand door vele marktstandjes, waar voornamelijk veel tweedehands spullen te koop zijn. Goed, het is niet gratis, maar je kunt er voor een prikkie iets moois op de kop tikken. Of anders gewoon kijken naar wat er allemaal verkocht wordt! Zoals de prachtige 'archeologische vondsten' uit de omgeving... ☺

NAP



Naast het Waterlooplein staat het stadhuis. Er is een kleine overdekte passage tussen het stadhuis en het Muziektheater. Hier is een metro-station, maar hier is ook het enige echte Normaal Amsterdams Peil (NAP).

Er is een keldertje waar je lekker ouderwetse dia's kunt bekijken.






Ik loop door naar de kruising van Reguliersgracht met de Herengracht, waarvan je met een beetje moeite (bukken of strekken) uitzicht hebt op maar liefst 15 van de beroemde Amsterdamse grachtenbruggetjes.

Dan loop ik via het Thorbeckeplein (nog bedankt voor het stichten van onze grondwet, beste Zwollenaar) naar Kloveniersburgwal 26. Dit is niet het  smalste huis ter wereld, maar wel erg smal met zijn 2 meter 44. Een leuk verhaal hoort hierbij. Het staat pal tegenover het 'Trippenhuis' op no. 29, met ruim 22 meter uitgerekend het breedste woonhuis van Amsterdam!
Het werd in 1660 gebouwd voor de zeer gefortuneerde broers Lodewijk en Hendrick Trip, die fortuin hadden gemaakt met de handel in ijzer, koper, geschut en ammunitie. Het verhaal gaat dat de koetsier van de heer Trip uitriep: "Ach, ik zou al gelukkig zijn met een huis dat zo breed is als de voordeur van mijn meester". Deze hoorde dat, en zorgde ervoor dat zijn koetsier zo'n huis kreeg.

Je kunt het goed zien vanaf de overzijde. Het kleine witgepleisterde geveltje steekt lekker af. En als dat nog niet genoeg is: dagelijk staan er grote groepen toeristen op de kade, die toegesproken worden door een gids. Ga er gratis even naast staan en hoor het verhaal in Italiaans, Russisch of Japans.
Als ik dan toch bezig ben met die smalle huisjes, kan ik meteen doorlopen naar het echt smalste huisje in Europa aan de Oude Hoogstraat nr 22.

Daarna zoek ik de ingang van de Schuttersgalerij. Hier hangen (overdekt natuurlijk) vijftien reusachtige schilderijen. Het zijn portretten uit de 17e eeuw van Amsterdamse schuttersgilden. Deze gilden waarvan vele vooraanstaande Amsterdammers lid waren zorgden in tijden van nood voor de verdediging van de stad. Het meest beroemd geworden schuttersportret is de Nachtwacht van Rembrandt, maar daarvoor moet je in het Rijksmuseum zijn. En dat is weer niet gratis.

De tekst die in de galerij hangt, en over de schilderijen gaat:
"Op groepsportretten van regenten en regentessen zijn de bestuurders vrijwel altijd aan het vergaderen. De schilder groepeerde iedereen overzichtelijk ronde vergadertafel. Deze regentenstukken gingen in de regentenkamers van de zorg- en tuchtinstellingen van de stad.
In 1578 kwamen in Amsterdam de protestanten aan de macht. De bestaande zorg- en tuchtinstellingen werden ondergebracht in de in beslaggenomen katholieke kloostergebouwen. Hierin werden, na renovaties en uitbreidingen, regentenkamers ingericht die op passende wijze werden aangekleed. Behalve portretten hingen er wapenborden en zgn. allegorische vorstellingen waarin door symbolen verwezen werd naar de taken van de bestuurders.
het groepsportret werd door de schilder verlevendigd met vergaderattributen of door de toevoeging van de 'binnenvader' of 'binnenmoeder' van de instelling. Figuranten - hulpbehoevende kinderen of ouden-van-dagen - benadrukten het sociale karakter van het bestuurscollege. "

Dan ben ik erg dicht bij de Begijnenhof. Dit is een heerlijk stukje rust (als je alle toeristen niet meetelt) in het centrum van Amsterdam. Er woonden vroeger vrome katholieke vrouwen die niet in het klooster gingen om hun celibataire gelofte af te leggen. In heel de 17e en 18e eeuw mochten katholieken hun geloof niet belijden, maar de Begijnen werden met rust gelaten. De huisjes waren persoonlijk eigendom van de bewoonsters en zo was het hof ruim tweehonderd jaar een katholieke enclave in het protestantse Amsterdam.
De laatste begijn overleed in 1971, maar het hof wordt nog altijd alleen door vrouwen bewoond.
Je mag er in verband met de privacy van de dames geen foto's maken.

Ik loop naar de Dam waar kermis is, en mensen-kijken is nog altijd gratis geweest! Vervolgens via de Oude Kerk (waar kunst op straat ligt) naar de bushalte.

Best moe geworden van zo'n gratis dagje.

Heb je vragen?
Dan kun je mij altijd even mailen!

Vond je het een leuk verhaal?
Heb je nuttige tips gevonden?

Laat dan even een berichtje
achter in mijn gastenboek
,